این که نمی‌دانیم فردا چه می‌شود، لذت‌بخش است

بیژن بیرنگ نویسنده و کارگردان سینما و تلویزیون در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا در اشاره به پیامدهای مثبت یک رخداد منفی (کرونا) گفت: این که نمی‌دانیم وضع دنیا چگونه خواهد بود، یکی از جذابیت‌های کروناست؛ من از این ماجرا لذت می‌برم، از این که نمی‌دانم فردا چه خواهد شد.

وی ادامه داد: تنها چیزی که خداوند و این هستی و کائنات در ذاتشان نیست و قبول نمی‌کنند، قدرنشناسی است، این که آدم قدرشناس آنچه که دارد، نباشد، موضوعی تکراری و طبیعی در زندگی ما بوده است؛ دعا می‌کنم این کرونا ادامه پیدا کند تا ما قدر دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم را بدانیم.

خسته نشدیم از این که این همه اسلحه ساختیم برای سمت هم گرفتن؟ این همه پول ساختیم و پول درآوردیم و این همه سر همدیگر کلاه گذاشتیم و حق مردم را خوردیم؟ و همچنان این رفتارها ادامه دارد اما به نظر می‌رسد که دیگر کافی است.

کارگردان مجموعه‌های تلویزیونی چاق و لاغر (۱۳۶۵-۱۳۶۹)، همسران (۱۳۷۳)، خانه سبز (۱۳۷۵) و باز هم زندگی (۱۳۸۵-۱۳۸۶) با تاکید بر شرایطی که کرونا آنها را عوض کرده و عاری از معنای گذشته خویش ساخته است، بیان کرد: حالا کرونا این شرایط را ایجاد کرده است که بی‌معناشدن ارزش‌هایی که ساخته‌ایم را می‌بینیم؛ چه فایده ای دارد که پول داشته باشیم اما نتوانیم به سفر برویم؟ جایی برای پوشیدن لباسی که می‌خواهی بخری را نداری و حتی عزیزانت را نمی‌توانی در آغوش بکشی و...

ما فرمانروای هستی نیستیم

تهیه‌کننده مجموعه‌های نوستالژیک و خاطره انگیز تولدی دیگر (۱۳۷۷) دنیای شیرین (۱۳۷۶) دنیای شیرین دریا (۱۳۷۷) در پاسخ به این سوال که چرا مدت‌هاست کاری انجام نداده است، تصریح کرد: دیگر به ما کار نمی‌دهند و چرایش را باید از کسانی که به ما کار نمی‌دهند، بپرسید؛ البته باید اضافه کنم که پیشنهاد کار همیشه بوده است، همچنان که امروز هم هست اما نمی دانم چرا هیچ کاری راه نمی‌افتد.

وی افزود: یعنی دعوت به کار می‌کنند، احترام می‌گذارند اما پس از مدتی دیگر خبری نمی‌شود و کار شروع نشده بی‌سرانجام می‌شود؛ انگار می‌گویند «بیرنگ» را که دیدیم، چرا با او کار کنیم؟! و کاری راه نمی افتد.

هر بار هم داستان‌های مختلفی برای این بی‌سرانجام شدن مطرح می‌شود؛ زمانی می‌گویند پول نیست، زمانی می‌گویند اسپانسر وجود ندارد و ... به همین دلیل سال‌های زیادی است که دیگر کار نکرده‌ام.

نویسنده مجموعه‌های این خانه دور است (۱۳۷۰)، قصه عشق (۱۳۸۵) و عشق تعطیل نیست (۱۳۹۴) در اشاره به روزمرگی‌هایش پس از دوران کرونا، یادآور شد: ما پیش از داستان کرونا در خانه بودیم و پس از آن هم در خانه ماندیم. این روزها آشپزی می‌کنم، به خانواده کمک می‌کنم، گاهی خانه را تمیز می‌کنم و این گونه روزمرگی‌هایم را می‌گذرانم.

بیرنگ در انتها تاکید کرد: امیدوارم فردایی که حال همه ما خوب شد و کرونایی نبود، این روزها را فراموش نکنیم و یادمان باشد که ما صاحب زمین، فرمانروای هستی و کائنات نیستیم و دنیا بر گُرده ما نمی چرخد؛ اگرچه ما مدتی مهمان این زمین و هستی هستیم اما خود را صاحب همه چیز می‌دانیم؛ در حالی که بدون ما هم این هستی و کائنات و حیوانات و ... زندگی می‌کنند و اتفاقا بدون ما راحت‌تر زندگی می‌کنند.

سرمایه‌هایی که در خانه نشسته‌اند

بیژن بیرنگ متولد ۱۳۲۸، دانش‌آموخته ادبیات نمایشی از دانشگاه هنرهای دراماتیک در سال ۱۳۵۴ و دارای مدرک کارشناسی ارشد در فناوری آموزشی از دانشگاه جنوب کالیفرنیا است.

وی فعالیت سینمایی را همراه با مسعود رسام در سال ۶۵ با فیلم تلویزیونی در خانه شروع کرد. سپس فیلمنامه فیلم سینمایی هی جو (به کارگردانی منوچهر عسگری نسب - ۱۳۶۷) را نوشت.

بیرنگ در کنار گروه‌های محدود برنامه‌ساز صداوسیما در سال‌های بعد از انقلاب به ساخت برنامه‌های طنز و برنامه‌های کودکان پرداخت؛ که از آن جمله می‌توان به چاق و لاغر اشاره کرد که از سریال‌های تلویزیونی برای کودکان در دهه ۶۰ به‌شمار می‌رود و مجموعه ماجرای دو کاراگاه چاق و لاغر را روایت می‌کرد.

بیژن بیرنگ و مسعود رسام در سال‌های دهه ۷۰ با ساخت دو مجموعه طنز تلویزیونی همسران و خانه سبز به شهرت رسیدند.

بیرنگ در زمستان ۱۳۸۵ برنامه تلویزیونی باز هم زندگی را کارگردانی کرد و همچنین در این برنامه به عنوان مجری با اجرایی متفاوت ظاهر شد.

او که سال‌ها با رضا ژیان، مسعود رسام و بهروز بقایی همکار بود و در نتیجۀ این همکاری آثار ماندگاری برای تلویزیون به یادگار گذاشتند، پس از سال‌ها کار و تجربه و خلاقیت در برنامه سازی و مدتی تدریس در دانشگاه، این روزها خانه‌نشین شده است.