پذیرش اشتباه، نشانه درایت و قدرت تصمیم گیری

محمد محمدی روز یکشنبه در گفت‌وگو با ایرنا افزود: ابراز تاسف،‌ پذیرش اشتباه،‌ معذرت خواهی و یا قبول خطای صورت گرفته جملگی مواردی است که در روابط بین فردی همواره به یکی از دغدغه‌ و یا چالش‌های افراد تبدیل شده و در عین حال بسیاری فکر می‌کنند با عذرخواهی غرور آنان شکسته یا اینکه تحقیر می‌شوند.

وی گفت: پذیرش یک اشتباه در زمان ضرورت شاید خیلی از روابط را با خطر مواجه سازد اما چنانچه بیان این عذرخواهی به درستی و از روی آگاهی صورت گیرد نه تنها از بروز مشکلات مضاعف جلوگیری خواهد کرد بلکه شکاف های بوجود آمده در روابط بین فردی را می تواند اصلاح و ترمیم کند.

این رواندرمانگر تصریح کرد: پیامدهای منفی یک اشتباه می تواند به سرعت به دیگران منتقل و بزرگ و بزرگتر شود و از سوی دیگر عذرخواهی که از روی عدم مسئولیت پذیری یا صرفا جهت رفع تکلیف صورت گیرد نه تنها اثر چندانی ندارد بلکه می‌تواند شکاف‌های بوجود آمده یا عدم اطمینان به یکدیگر را عمیق‌تر کند.      

محمدی گفت: به خوبی باید دانست که طلب پوزش و معذرت‌خواهی همیشه و همه وقت اتفاق نمی‌افتد و فرد و افراد آگاه و فهمیده باید نیک بدانند که معذرت خواهی از خطا و یا اشتباه صورت گرفته زمان و موقعیت خاص دارد و چنانچه از وقت آن بگذرد دیگر تاثیر خود را نخواهد گذاشت.

وی با بیان اینکه قبول اشتباه و در پی آن عذرخواهی نشانه درک و فهم بالا و از طرفی نشاندهنده احساس مسئولیت پذیری است، ‌افزود: زمانی که فرد بر اثر خطای صورت گرفته دچار ترس و نگرانی و فشار روانی اضطراب و استرس قرار گرفت امکان دارد به دنبال اشتباه صورت گرفته مجدد اشتباه خود را تکرار کند در این مواقع ضرورت دارد که با مثبت اندیشی و دوری از هیجانات کاذب ضمن پی بردن به اشتباه صورت گرفته با عذرخواهی ارتباط با دیگران را التیام بخشید.   

این رواندرمانگر زمان مناسب طرح معذرت خواهی، توجه به احساسات اطرافیان، ‌مسوولیت پذیری در قبال اشتباه صورت گرفته، آمادگی برای جبران، عدم تکرار اشتباه و اینکه معذرت خواهی حقارت و شرمندگی نیست بلکه یک تصمیم سازنده است، را به عنوان راهکارهای تاثیرگذار معذرت خواهی در همه مواقع برشمرد.

وی تصریح کرد: در بیشتر مواقع یک کار و یا حرف اشتباه به سرعت صورت نمی‌گیرد بلکه پیش زمینه‌هایی داشته که به مسیر غلط رفته، از این رو برای رفع اشتباه و خطای صورت گرفته باید به فرد یا افراد خاطی فرصت داد و ضمن پذیرش خطا و معذرت خواهی آنان، مسیر را برای رفع و اصلاح و بازگشت هموار کرد و فقط از تنبیه و برخورد در این مواقع استفاده نکرد.

محمدی گفت: اظهار ندامت و پشیمانی و پذیرش عذر دیگران و از طرفی بخشیدن آنان، به این فرد  فرصت می دهد تا در مورد اشتباه و خطای خود فکر و اندیشه کند و ضمن رفع نگرانی و استرس بوجود آمده، ‌تصمیم درست و آگاهانه را گرفته و به اصلاح امور بپردازد.