نوحه "شدی پاره پاره، قصیده، غزل، مثنوی، چارپاره"

شدی پاره پاره ، قصیده ، غزل ، مثنوی ، چارپاره

سراشیب گودال برای تو شد بام دار العماره

شدی مثل تسبیح گرفته زمین با تنت استخاره

.

ناله زدی : حسین میا به کوفه ، داد زدی : کوفه وفا نداره

و زخم تنت را شمرد است و نیزه ، ستاره ستاره

سرت را بریدند که گوش کنده شود گوشواره

 .

که آغوش زینب برای رقیه شود راه چاره

که بر بام باشد به یک کاروان کوفه گرم نظاره

.

ناله زدی : حسین میا به کوفه ، داد زدی : کوفه وفا نداره

.

و زخم تنت را شمرد است و نیزه ، ستاره ستاره

که بر بام باشد به یک کاروان کوفه گرم نظاره

که باشیم عمری ، عزاداره انگشت های اشاره

سرت روی نیزه، تنت را جویده دهان قناره

شدی پاره پاره ، دوباره دوباره دوباره دوباره

.

ناله زدی : حسین میا به کوفه ، داد زدی : کوفه وفا نداره