مدارس امسال به استقبال کلاس های خالی رفته اند.حالا دیگری خبری از زنگ تفریح و هیاهوی دانش آموزان در حیاط مدرسه نیست. تنها صدای پرندگان است که از لابه لای درختان به گوش می رسد.سکوت و غربت عجیبی فضا را احاطه کرده و من بعد از ورود به مدرسه خیره به انتهای سالنی خالی از دانش آموزان، کلاس ها را یکی بعد از پشت سر می گذارم. زنی با ماسک و دستکش به دست نزدیکم می شود. پیداست که سرایدار مدرسه است. از او در خصوص غیبت دانش آموزان می پرسم. خسته و خواب آلود جواب می دهد: نباید بیایند، در این شرایط نمی‌توان کنترل شان کرد.
خواب زمستانی مدرسه‌ها در تابستان کرونایی
آموزش و حضور فرزندان در محیط های آموزشی اصلی‌ترین دغدغه این روزهای بسیاری از خانواده هاست. مدیران مدرسه‌ها هم، هر کدام به نوعی به شرایط جدید واکنش نشان داده اند؛ تعدادی از آنها برنامه‌ریزی و تمهیدات لازم را در نظر گرفته اند؛ برنامه مشخصی برای کلاس‌های حضوری و آنلاین دارند و سعی کرده‌اند تعادل خوبی میان آنها برقرار کنند. روزهایی در هفته را برای رفع اشکال با تعداد محدود و گروه بندی شده در نظر گرفته‌اند تا هم برخی خلاهای آموزشی کلاس‌های آنلاین را پر و هم به نوعی ارتباطی میان دانش آموزان و معلم برقرار کرده باشند. برخی مدارس سعی کرده اند خلاقیت هایی متناسب با شرایط جدید به خرج دهند تا حد امکان بتوانند دانش آموزان را به سر شوق آورند. مثلا روز مشخصی را به عنوان روز معارفه مشخص کرده اند و دانش آموزان بر حسب مقطع خود با حفظ فاصله اجتماعی با معلمان خود آشنا شده اند تا ارتباط بهتری هم در فضای آنلاین میان آنها برقرار باشد.
برخی دیگر از مدرسه‌ها اما انگار هیچ برنامه مشخصی برای رویارویی با شرایط جدید ندارند و با وجود آگاهی از ادامه دار بودن کرونا، استفاده مناسبی از ایام تعطیلی مدرسه‌ها برای برنامه‌ریزی نبرده اند. همین مدرسه‌ها هم اتفاقاً زمینه‌ساز سردرگمی خانواده‌ها شده اند.
مثل مادری که سراسیمه و ناراحت دست دو کودک خود را گرفته و از مدرسه خارج می‌شود. او از برخورد نامناسب و سرد مدیر و معلمان گلایه دارد که باعث می‌شود پس از این مدت طولانی خانه نشینی بچه‌ها انگیزه بالایی برای شروع دوباره فعالیت آموزشی نداشته باشند. او معتقد است که اتکای صرف به آموزش آنلاین کافی نیست و دانش آموز باید با معلم خود ارتباط و آشنایی بیشتری داشته باشد.
آموزش آنلاین با سرعت پایین اینترنت
کمی آن طرف تر صدایی از داخل راهرو به گوش می رسد. مردی میانسال که بدون فرزند و تنها برای گرفتن کتاب به مدرسه مراجعه کرده و از سرعت پایین اینترنت جزیره انتقاد دارد که اجازه نمی‌دهد آموزش آنلاین به نحو مطلوب انجام شود. او می‌گوید بهتر بود قبل از شروع مدرسه‌ها ابتدا مشکل سرعت اینترنت در جزیره کیش حل می شد. او همچنین به موضوع آموزش والدین اشاره کرد و گفت که مدرسه‌ها و بیشتر از همه آموزش و پرورش باید برای ایجاد برنامه‌های آموزشی به والدین درزمینه بهره مندی بیشتراز کلاس‌های آنلاین و استفاده درست فرزندانشان ازفضای مجازی تلاش کنند؛ مخصوصاً برای آن دسته از والدینی که از سواد بالایی در حوزه فضای مجازی برخوردار نیستند. او همچنین پیشنهاد داد تا مدرسه‌ها جلسه هایی را با تعداد مشخصی از والدین برگزارکنند تا در آن از نحوه عملکرد معلمان در فضای مجازی و مشکلات پیش آمده صحبت شود؛ مشکلاتی مانند برگزاری امتحانات درزمان نامناسب توسط معلمان.
در گوشه‌ای از حیاط یک مدرسه دیگر، مادری مشغول صحبت با فرزندش است. او موافق برگزرای کلاس‌های آنلاین است اما در عین حال کلاس‌های حضوری را نیز یک ضرورت می داند. او می‌گوید حضور دانش آموزان در مدرسه حتی برای یک ساعت در هفته لازم است تا بچه‌ها بپذیرند که دوران تعطیلی تمام و فصل آموزش آغاز شده. همچنین باعث می‌شود تا تعامل خوبی میان معلم و هم‌کلاسی‌ها ایجاد شود. در ادامه مادر دیگری خسته از گرمای تابستان کیش کیف فرزندش خود را بر دوش می کشد. او به زیاد شدن بار آموزشی والدین در ایام کرونا اشاره می‌کند و اینکه گرفتاری آنها اجازه نمی‌دهد کیفیت آموزش مانند سابق باشد. از طرفی فرزندان کوچک‌تر تمایل چندانی به نشستن مداوم بر سر کلاس‌های آنلاین ندارند و والدین باید پا به پا آنها را همراهی کنند. او هم معتقد است که حضور ولو یک هفته در روز دانش آموزان در مدرسه، از منزوی شدن آنها جلوگیری می کند.
همان‌طور که در مقطعی پیام‌های بهداشتی و مراقبتی در حوزه سلامت اولویت و نیاز جدی افکارعمومی بود، اکنون با فرارسیدن موعد آموزش و بازگشایی مدارس، آموزش خانوده ها در خصوص مواجهه با شرایط جدید یک ضرورت به حساب می آید. آموزش آنلاین اقتضائات و توانمندی‌های خاص خود را می طلبد. آموزش وپروش شاید امسال نه فقط در برابر دانش آموزان که در برابر والدین هم مسئولیت بیشتری دارد.
نظر شما