بیانکاماریا اسکارچیا آمورتی، سال ۱۹۳۸ در ایتالیا متولد شد. او استاد بازنشسته اسلام‌شناسی دانشگاه سپینوزا (Sepienza) در شهر رم و عضو هیات تحریریه نشریه ژئوپولتیکا (Geopolitica) و از نویسندگان کتاب تاریخ ایران کمبریج بود.
وی سال‌ها در حوزه‌های تخصصی اسلام‌شناسی در شاخه اسلام سیاسی و به طور خاص، شیعه‌شناسی کار کرده بود و یکی از مهم‌ترین و بزرگترین شیعه‌شناس ایتالیایی محسوب می‌شد.
او چند سال روی امامزاده‌های زن در ایران و جهان تشیع تحقیقی را آغاز کرد و در این پروژه سعی داشت ارج و احترام زن در اسلام بالاخص در مکتب شیعه را در سیر تاریخ نشان دهد.
همسر بیانکا ماریا اسکارچیا، پروفسو جان روبرتو اسکارچیا نیز یکی از ایرانشناسان به نام ایتالیایی به شمار می‌رود. او در جامعه علمی ایتالیا به عنوان متخصص زبان و ادبیات پارسی، تاریخ تمدن اسلامی، ادیان ایران و آسیای مرکزی و حقوق اسلامی شناخته شده است. تالیف بیش از ۲۸۶ کتاب و مقاله در حوزه‌های ایران‌شناسی و اسلام‌شناسی، و ترجمه گزیده‌ای از غزلیات حافظ در سال ۲۰۰۵ از دیگر فعالیت‌های او به شمار می‌رود. او برای ترجمه حافظ جایزه ملی وزارت میراث و فعالیت‌های فرهنگی ایتالیا در سال ۲۰۰۵ را از آن خود کرد.
نظر شما