به گزارش خبرگزاری یونایتدپرس، محققان در این مطالعه برای اولین بار رویه کنترل توجه و رمزگذاری شنیداری را در مغز کودکانی که آموزش موسیقی می دیدند و گروهی دیگر از کودکان که آموزش موسیقی نمی دیدند و در گروه کنترل قرار داشتند، بررسی و مقایسه کردند.
لئونی کازل یک ویالونیست و عصب شناس در دانشگاه «کاتولیک پاپی» در شیلی که ریاست این مطالعه را بر عهده داشت، گفت: این ۲ گروه از کودکان از لحاظ سن، بهره هوشی و میزان تحصیلات والدین تفاوتی نداشتند. تمامی کودکانی که تحت آموزش موسیقی قرار داشتند ۱۰ تا ۱۳ سال سن داشتند و همگی دست کم ۲ سال یکی از آلات موسیقی را می نواختند و برای حداقل 2ساعت در هفته تمرین می کردند.
محققان در این مطالعه وظایفی را برای این ۲ گروه از کودکان تعیین کردند که توجه شنیداری - بینایی و حافظه آنها را آزمایش می کرد سپس با استفاده از تصویربرداری ام. آر. آی (MRI) موفق شدند تغییرات کوچک ایجاد شده را در جریان خون مغز کودکان در حین انجام این وظایف ثبت کنند.
تصاویر ام. آر. آی به محققان کمک کرد تا بتوانند دو مکانیسم اصلی عصبی را که تفاوت های ایجاد شده در توجه و عملکرد حافظه را نشان می دهد، توضیح می دهند. محققان گفتند: مهمترین یافته ما این است که به نظر می رسد دو مکانیزم مختلف زمینه ساز عملکرد بهتر توجه و حافظه کودکانی است که آموزش موسیقی می بینند.
یکی از این مکانیسم ها از عملکرد توجه عمومی حمایت کرده و دیگری از مکانیسم های رمزگذاری شنیداری پشتیبانی می کند.
نتایج این مطالعه در مجموع نشان داد که یادگیری نواختن ساز برای مغز مفید است. کودکانی که آموزش موسیقی می دیدند در آزمایشات توجه و حافظه، عملکرد به مراتب بهتری داشتند؛ این مطالعه نشان داد که این کودکان در مناطقی از مغز خود که به کنترل توجه و رمزگذاری شنیداری مربوط می‌شود، فعالیت بیشتری داشتند.
این موضوع باعث می شود که این کودکان از قدرت حافظه، توجه و خلاقیت بالاتری برخوردار باشند و کیفیت زندگی آنها به مراتب بهتر باشد.
نظر شما