آیا تاریخ مناظره‌های آمریکا پس از ۶۰ سال تکرار می‌شود؟

به گزارش روز چهارشنبه ایرنا، اگر ترامپ در نهایت با انجام این نوع مناظره موافقت کند، این اولین نمایش مناظره بین دو نامزد ریاست جمهوری از مکان های مختلف نخواهد بود.

کمیسیون مناظره های ریاست جمهوری آمریکا خواستار برگزاری مناظره مجازی بین ترامپ و بایدن در روز پنجشنبه گذشته بود، که رسما لغو شد و دلیل آن ابتلای رئیس جمهوری به کووید – ۱۹ عنوان شد، اما ترامپ نپذیرفت و پا در یک کفش کرد که سالم است و می خواهد رو در رو با رقیب مناظره کند.

ترامپ و اطرافیانش همچنین گفتند که مناظره مجازی به بایدن امکان تقلب می دهد و وی می تواند پاسخ ها را از روی مانیتور رایانه بخواند.

اما اینکه این دو نامزد بالاخره در مناظره ۲۲ اکتبر (اول آبان) به صورت حضوری یا مجازی شرکت می کنند، همچنان در هاله از ابهام قرار دارد.

روزنامه لس آنجلس تایمز در گزارشی در این مورد نوشت: در حالی که این درگیری و اختلال با وقایع عجیب و غریب کارزار ۲۰۲۰ سازگار است، دیگر مناظره ریاست جمهوری که از راه دور برگزار شد، مربوط به ۶۰ سال پیش است که صد البته با بی اعتمادی و سوظن همراه بود.

ریچارد نیکسون و جان اف. کندی در سال ۱۹۶۰ پای سیاست های ریاست جمهوری را به عرصه تلویزیون باز کردند، وقتی پذیرفتند یک سری حضورهای مشترک به طور همزمان از سه شبکه تلویزیونی ای‌بی‌سی، سی‌بی‌اس و ان‌بی‌سی پخش شود.

این دو نامزد به انجام چهار جلسه متعهد شدند که به «مناظرات بزرگ» شهرت یافت و ظرف چهار هفته در پائیز همان سال برگزار شد.

اما پیگیری ۲۷۰ رای انتخاباتی مورد نیاز برای برد ریاست جمهوری مستلزم زمان زیادی بود تا نیکسون نامزد جمهوریخواهان با کندی نامزد دموکرات ها در میان جمع حاضر شوند و با هم خوش و بش کنند.

«لری ساباتو» مدیر مرکز سیاست دانشگاه ویرجینیا گفت: در سال ۱۹۶۰، بیش از ۲۰ ایالت میدان مبارزه واقعی محسوب می شدند، در حالی که این تعداد در حال حاضر کمتر از نصف است. از اینرو نامزدها سفرهای بسیاری پیشرو داشتند.

اولین مناظره ۲۰ سپتامبر ۱۹۶۰ در استودیو شبکه سی بی اس در شیکاگو انجام شد که با مناظره دوم در تاریخ ۷ اکتبر همان سال در دفتر ان بی سی در واشنگتن دنبال شد. مناظره سوم نیز برای ۱۳ اکتبر آن سال برنامه ریزی شد، زمانی که دو نامزد قرار بود در سواحل متفاوتی حضور داشته باشند.

ارسال ماهواره ای سیگنال های تلویزیونی تا سال ۱۹۶۲ امکان پذیر نبود، اما شبکه های تلویزیونی می توانستند تصاویر زنده را از لوکیشن های مختلف با استفاده از خطوط تلفن AT&T پخش کنند.

میلیون ها بیننده با استفاده از این فناوری هر شب ان بی سی را تماشا می کردند که اغلب بین استودیوهای شبکه های نیویورک و واشنگتن جابجا می شد.

ستادهای انتخاباتی پذیرفتند که نامزدها از مکان های جدا از هم در تعامل باشند. کندی در استودیوی شبکه ای بی سی در نیویورک حضور یافت و نیکسون نیز در استودیوی این شبکه در لس آنجلس حاضر شد.

شبکه ای بی سی تمهیدات خاصی اتخاذ کرد تا مطمئن شود هیچ یک از دو نامزد از امتیاز خاصی برخوردار نیست.

این شبکه، مجموعه های مشابهی با پرچم آمریکا در پس زمینه ساخت و یک قوطی رنگ میز کندی در نیویورک به لس آنجلس منتقل شد و روی میز نیکسون مورد استفاده قرار گرفت.

دوربین های اضافی و تجهیزات صوتی در هر دو شهر نصب شد تا اطمینان حاصل شود که هیچ یک از دو نامزد در صورت نقص فنی متضرر نمی شود.

همچنین دو نامزد اجازه داشتند دمای استودیو را طبق خواست خود کنترل کنند، امری که در مناظره های قبلی منشا اختلاف بود.

مجری برنامه که «بیل شادل» گوینده شبکه ای بی سی نیوز بود و گروهی متشکل از چهار روزنامه نگار از شبکه های ان بی سی نیوز، سی بی اس نیوز، مجله ای تحت عنوان ریپورتر و روزنامه نیویورک هرالد تریبیون در استودیوی جداگانه ای در لس آنجلس گردهم آمدند.

نامزدها می توانستند مجریان و یکدیگر را از طریق مانیتورهای تلویزیون مشاهده کنند.

تصاویر نیکسون و کندی به هنگام معرفی از سوی مجری برنامه، تنها حدود ۱۵ ثانیه به صورت همزمان روی صفحه تقسیم شده ظاهر شد.

این پخش یک ساعته بدون مشکل فنی انجام شد، اما اتهام های مربوط به قانون شکنی بلافاصله پس از اتمام برنامه مطرح شد.

ستاد انتخاباتی دو نامزد توافق کرده بودند که دو طرف یادداشت از قبل آماده شده روی میز نداشته باشند، اما چند دقیقه قبل از آغاز مناظره، نیکسون نگاهی اجمالی به یک مانیتور تلویزیون انداخت که نشان می داد کندی تعدادی کاغذ را روی میز خود در نیویورک مرتب می کرد.

وقتی مساله پس از مناظره مطرح شد، «پییر سالینجر» منشی مطبوعاتی کندی گفت که این اوراق، یادداشت نبود، بلکه کپی مکاتبات آیزنهاور رئیس جمهوری وقت به سناتوری بود که نامزد از آن نقل قول کرده بود.

وقتی یکی از خبرنگاران گفت که تقریبا هشت صفحه کاغذ در مقابل کندی قرار داشت، سالینجر با رئیس خود مشورت کرد و دریافت که کندی همچنین نسخه هایی از کتاب رئیس ستاد سابق ارتش را با خود دارد و از «جان فوستر دالس» وزیر امور خارجه فقید آمریکا نقل قول می کند.

«جان دالی» معاون خبر و امور عمومی شبکه ای بی سی گفت که این شبکه ها گمان می کردند استفاده از یادداشت مجاز نیست. دالی در عین حال اندکی شفاف سازی کرد و با صدور بیانیه ای گفت که فقط می تواند فرض کند که متن کلمه به کلمه اسناد عمومی در این محدودیت ها گنجانده نشده، از اینرو مداخله نکرده است.

کندی نیز دلیل و برهان آورد. وی به آسوشیتدپرس گفت: اگر قرار است از رئیس جمهوری آمریکا در مورد موضوع  امنیت ملی نقل قول کنم، این نقل قول باید دقیق باشد.

نیکسون از این مساله برآشفت، اما از آنجا که توییتر و شبکه های اجتماعی برای دامن زدن به شعله اختلافات در سال ۱۹۶۰ وجود نداشت، وی به خبرنگاران گفت دفعه بعدی که دو نامزد با هم ملاقات می کنند، مقررات باید شفاف تر باشد.

مورخان این رویارویی از راه دور را بهترین عملکرد نیکسون در چهار مناظره دانستند، اما اتفاقات در مجموع به نفع کندی رقم خورد و وی پیروز انتخابات شد.

نیکسون که هشت سال پس از آن به کاخ سفید راه یافت، با جلوه های رسانه ای در شرف تکوین راحت تر شد.

با همه این تفاسیر، مناظره از راه دور ۶۰ سال پیش جواب داد به طوری که ۶۴ میلیون بیننده را جذب خود کرد که دومین نمایش پربیننده چهار رویارویی بین نیکسون و کندی بود.

«مایکل بشلوس» مورخ ریاست جمهوری معتقد است که بحران سلامت جاری، دلیل قانع کننده ای برای تکرار آن رویداد است.

به گفته وی، در میان یک بیماری همه گیر ویرانگر، عاقلانه ترین رویکرد این است که مناظره ای از راه دور انجام شود، همانطور که کندی و نیکسون در سال ۱۹۶۰ آن را با موفقیت انجام دادند.