به گزارش ایرنا و به نقل از آسیاتایمز، روابط آمریکا و هند در زمان ریاست جمهوری دونالد ترامپ به دلیل مقابله با افزایش قدرت چین تقویت شد اما هندی‌ها انتظار دارند در دوره جو بایدن روابط پایدارتر و باثبات‌تر شود. بایدن، تقریباً چهار دهه سناتور و دو دوره معاون رئیس جمهور در زمان باراک اوباما بوده و به خاطر ارتقای دیپلماسی رسمی، نهادهای دموکراتیک و حقوق بشر مشهور است. وی رئیس کمیته روابط خارجی مجلس سنا بود و این تجربیات به او بصیرت انتقادی گسترده ای در امور جهانی داده است.
جو بایدن در نخستین تماس تلفنی خود با نخست وزیر هند، ناندرا مودی در باره مسائل مهمی مانند بیماری کرونا، نحوه مقابله با بحران های بهداشتی در آینده، مقابله با تهدید تغییرات آب و هوایی، بهبود شرایط اقتصاد جهانی و حفظ یک منطقه امن و مرفه صحبت کرد.
تنظیم مجدد روابط دو کشور
میان هند و آمریکا مسائل مختلفی وجود دارد که باید دو طرف برای حل آنها قدم بردارند. حال سؤال این است که دو کشور برای تنظیم مجدد روابط در دوران بایدن آمادگی دارند؟
بایدن و معاون او، کاملا هریس، هردو در باره سرکوب در جامو و کشمیر از هند انتقاد کرده‌اند. این منطقه از نوعی خودمختاری برخوردار بود. کشمیر و جامو برای 63 سال از وضعیت ویژه‌ای برخوردار بودند که بر اساس آن خارجی‌ها از خرید هرگونه ملک غیر منقول منع شده و قوانین دولت مرکزی هندبرای شهروندان این ایالت غیرقابل اجرا بود. اما، لغو خودمختاری و ادغام مجدد این ایالت در دولت مرکزی یکی از برنامه های اصلی حزب ملی‌گرای، بهاراتیا جاناتا به رهبری مودی بود.
در جریان لغو امتیازات کشمیر دولت هند برای جلوگیری از هرگونه خشونت و ناآرامی مقررات منع رفت و آمد را وضع کرد و استفاده از اینترنت را برای ماهها ممنوع کرد.
این موارد از سوی دولت پاکستان به عنوان مصداق بارز نقض حقوق بشر معرفی شد. درمقابل هند نیز پاکستان را به اعزام تروریست‌های مسلح آموزش دیده به این کشور و دخالت در امور داخلی آن متهم می‌کند.
دونالد ترامپ و مودی، روابط صمیمانه‌ای برقرار کردند که چشم انداز خوبی از روابط دو کشور را به نمایش می‌گذاشت اما اغلب این روابط دوستانه نتایج قابل توجهی در مورد مسائل اصلی دو جانبه ادر پی نداشت. دونالد ترامپ موضوعات بحث برانگیز کشمیر، ثبت ملی شهروندان و اصلاح قانون شهروندی را به عنوان امور داخلی هند رها کرد.
هرچند هندی ها ترامپ را به عنوان یکی از دوست ترین روسای جمهور آمریکا می دانستند. اما، ممکن است بایدن شانس بیشتری برای دستیابی به توافق بهتر در مورد برخی از مسائل هنوز حل نشده داشته باشد.
چین مهمترین مسئله هر دو کشور
اما از موضوعات فوق که بگذریم چین مهمترین مسئله هر دو کشور است. چین تهدیدی فزاینده برای هند به شمار می‌رود و از نظر ایالات متحده ، هند به طور بالقوه بهترین گزینه برای مهار چین در سراسر آسیا به شمار می‌رود زیرا از نظر اقتصادی، جمعیتی و نیروی نظامی توان این کار را دارد.
کاهش تجارت هند با چین همچنین فرصتی برای بایدن فراهم می کند تا مبادلات اقتصادی دو کشور را افزایش دهد. بایدن در 22 اکتبر در روزنامه ای در سن لئاندرو، کالیفرنیا نوشت:«هفت سال پیش، به عنوان معاون رئیس جمهور، به رهبران تجارت در بمبئی گفتم که مشارکت ایالات متحده و هند رابطه تعیین کننده قرن 21 است... به همین دلیل است که اگر به عنوان رئیس جمهور انتخاب شوم، آنچه را که مدتهاست خواسته‌ام ادامه می‌دهم: ایالات متحده و هند در برابر تروریسم در همه اشکال با هم خواهند ایستاد و با هم همکاری می‌کنند تا منطقه ای از صلح و ثبات را گسترش دهند که نه چین و نه هیچ کشور دیگری تهدیدش نکند...ما بازارها را باز خواهیم کرد و طبقه متوسط را در ایالات متحده و هند رشد خواهیم داد، و با چالش های بین المللی دیگر مانند تغییر آب و هوا، بهداشت جهانی، تروریسم فراملی و گسترش سلاح های هسته ای مقابله خواهیم کرد.»
امید هند به لغو تحریم‌های ایران
جو بایدن بارها در جریان تبلیغات انتخاباتی خود اعلام کرد که به سازمان بهداشت جهانی و توافق نامه آب و هوایی پاریس باز خواهد گشت. پیوستن مجدد آمریکا به توافقنامه پاریس به احتمال زیاد به نفع هند خواهد بود، زیرا امیدوار است که آمریکا از صندوق آب و هوای سبز در ابتکارات انرژی های تجدید پذیر هند سرمایه گذاری کند.
همچنین انتظار می‌رود که به منظور نزدیک شدن به آسیای جنوبی، بایدن سیاست ترامپ را معکوس کرده و سیاست مصالحه آمیزتر اوباما در ایران را دنبال کند. زیرا تحریم های اعمال شده توسط ترامپ علیه ایران هزینه هند برای واردات نفت خام از منابع دیگر را بسیار گران کرد. سیاست های ایالات متحده همچنین هند را از بندر چابهار در ایران و دسترسی بهتر به بازارهای افغانستان و آسیای میانه خارج کرد.
سختی کار با یک نخست وزیر پوپولیست؟
اینکه آیا بایدن به دنبال تکرار سیاست و نحوه تعامل اوباما با هند است مشخص نیست. به این دلیل که اوباما در دهلی نو با دولت و نخست وزیری متفاوت سرو کار داشت.مانموهان سینگ یک اقتصاددان آموزش دیده، بانکدار سابق مرکزی و یک دانشگاهی متواضع بود که نخست وزیر شده بود. سینک معمولا پس از بحث کامل با تیم و کابینه خود، اقدامات سنجیده و در نظر گرفته شده را انجام می داد.
اما مودی بیشتر یک پوپولیست است که می خواهد احساسات و مفهوم ملی گرایی را در خدمت سیاست گذاری خود بگیرد. اما، این را هم باید در نظر گرفت که هند با تهدید چین در مرزهای خود و همه گیر شدن کرونا رو به رو است و از این نظر به همه حمایت ها و اتحاد های جهانی که می تواند بدست آورد نیاز دارد.
نظر شما