من را با معلولیتم باور کنید

نسرین کاری خبرنگار و فعال اجتماعی در شهر بیرجند با وجود معلولیت اما موفقیت‌هایی تاکنون در زندگی به دست آورده که همه آن را مدیون خودباوری است.

او در یکی از شب‌های سرد زمستان سال ۱۳۵۴ به عنوان دومین فرزند خانواده پا به این جهان گذاشت اما از آنجا که ۲ ماه زودتر از موعد به دنیا آمد جثه کوچکش همه را به حیرت وا داشت که چطور چنین نوزادی زنده خواهد ماند!

اگرچه تمام اندامش در یک مشت جا می‌گرفت ولی مادر همچنان امید داشت که او قد می‌کشد و بزرگ می‌شود.

هرچه از نوزادی بیشتر فاصله می‌گرفت نقص جسمی او بیشتر به چشم اطرافیان می‌آمد تا اینکه خانواده روزی متوجه معلولیت او از ناحیه پا شد اما نسرین همچون همه کودکان دیگر با وجود معلولیت توانست حرف بزند، راه برود و رشد کند البته کمی رشدش نسبت به هم سن و سالانش کمتر بود.

معافیت از بازی‌های مدرسه، خاطره‌ آزار دهنده

دوران کودکی او در بازی با هم سن و سالانش به خوبی پشت سر گذاشته شد چون همان معصومیت کودکانه هیچگاه نگذاشت که دیگر همبازی‌هایش او را به دید معلول ببینند.

آنطور که خودش می‌گوید زمانی که وارد مدرسه شد چون در کنار سایر دانش‌آموزان عادی درس می‌خواند حس ترحم معلمان و همکلاسی‌ها در زمانی که زنگ ورزش بود یا فعالیت‌هایی که نیاز به تحرک زیادتر داشت او را آزرده خاطر می‌کرد چون همواره از نسرین می‌خواستند که گوشه بنشیند و فقط تماشا کند.

معافیت از بازی‌های مدرسه اگرچه برای این دختر معلول آزار دهنده بود اما او هیچگاه باور نکرد که نمی‌تواند در فعالیت‌های اجتماعی مدرسه مشارکت کند.

نسرین سال به سال بزرگ‌تر شد و با همه سختی‌ها از دوران‌های مختلف زندگی عبور کرد تا اینکه به دانشگاه رسید.

مهارتی که از کودکی در امور رایانه داشت به او کمک کرد تا بتواند همزمان با قبول شدن در رشته جغرافیا دانشگاه بیرجند مغازه‌ای کوچک از خدمات رایانه‌ای دایر کند و به دوستان دانشجویش در تایپ مقالات و پایان نامه‌ها کمک کند.

ورود به حرفه خبرنگاری 

نسرین کاری این کارش را شروع ورود به فعالیت‌های اجتماعی دانست و گفت: در زمان دانشجویی سردبیری یک مجله را در دانشگاه به عهده گرفتم به همین دلیل دوستان زیادی پیدا کردم که در این مسیر به من انرژی می‌دادند.

وی افزود: بعد از اینکه از دانشگاه فارغ‌التحصیل شدم مدتی به کار تایپ و تکثیر در مغازه‌ای که داشتم پرداختم اما با افزایش هزینه‌های این کسب و کار، تصمیم به تعطیلی آن گرفتم.

این خبرنگار و فعال اجتماعی گفت: به خاطر سرعتی که در تایپ فارسی و انگلیسی داشتم از سال ۹۱ وارد تحریریه یک روزنامه محلی شدم و از آنجا هم کار خبرنگاری را در پیش گرفتم و اکنون هشت سال از این فعالیت‌هایم می‌گذرد.

وی در کنار تایپ، به طراحی صفحات روزنامه، تهیه گزارش و خبر و حتی طراحی جدول هم می‌پردازد و خوشحال است که به عنوان فعال فرهنگی در عرصه مطبوعات مشغول به کار است.

کاری خود را یک فعال اجتماعی موفق هم می‌داند زیرا همواره در امور خیریه مشارکت داشته و با راه‌اندازی پویش‌های متعدد توانسته است نتایج خوبی از مشارکت در امور خیر کسب کند.

حس خوب مشارکت در کار خیر

ایده راه‌اندازی دیوار مهربانی، کمک به کودکان کار در قالب پویش‌های متعدد و آزادسازی ۲ زندانی نیازمند از جمله مواردی است که نسرین در خلال سایر فعالیت‌های اجتماعی خود به آنها پرداخته و به حس خوب رضایت نیز دست یافته است.

اما باز هم نگاه تلخی که جامعه به معلولان دارد او را در این مسیرهای دشوار، آزرده خاطر کرده تا جایی که گفت: گاهی برای تهیه گزارش به جایی می‌رفتم اما تعجب می‌کردند که چطور می‌توانم گزارش تهیه کنم و می‌پرسیدند مگر روزنامه شخص دیگری نداشته که تو را فرستاده است؟!

وی با تاکید بر اینکه جامعه باید بپذیرد معلولیت محدودیت نیست و معلولان هم می‌توانند توانمند باشد افزود: بزرگترین مشکل معلولان برای حضور در جامعه این است که همواره شخص معلول از روی ظاهرش قضاوت می‌شود در صورتی که  جامعه باید به این باور برسد که یک فرد را با توانمندی‌اش بسنجد.

نسرین معتقد است که هر معلول فعال در جامعه شاخص‌هایی دارد که باید با آن سنجیده شود و این گونه می‌توان با دیدگاه خوب به معلولان، شخصیت اجتماعی آنها را بیشتر پرورش داد.

وی با اشاره به روحیه اجتماعی که از همان دوران کودکی همراهش بوده است گفت: از بچگی دوستان زیادی داشتم و معمولا بین دوستانم کمتر به مشکل بر می‌خوردم اما گاهی در مسایل کاری، عاطفی و احساسی موانعی بر سر راه می‌دیدم که آن هم مقصر خودم نبودم بلکه دیگران بودند.

می‌خواهم خبرنگار مطرح کشوری یا جهانی شوم

این فعال اجتماعی گفت: چون به خاطر ظاهر قضاوت شدم، در بسیاری جاها با احساساتم بازی شده است اما این بی‌مهرها هیچ گاه مرا از پای نینداخت و همیشه به دنبال محقق کردن رویاهای خود هستم.

وی اظهار داشت: خبرنگاری در روح و جان من است و وقتی یک اثر از من چاپ می‌شود بازخوردهای خوبی برایم دارد.

وی پیشرفت در حرفه خبرنگاری را یک هدف بزرگ برای خود عنوان کرد و گفت: دوست دارم در کارم انسان موفقی باشم و روزی به عنوان یک فعال اجتماعی و خبرنگار در بعد کشوری و جهانی مطرح شوم.

کاری که اکنون در رشته مترجمی زبان نیز تحصیل می‌کند آرزو دارد روزی بتواند یک کتاب از نویسنده‌ای بزرگ را ترجمه کند.

بزرگترین عذاب برایم بیکار نشستن است

وی گفت: تا اینجای زندگی خوب پیش رفتم و هیچ زمانی وقتم را تلف نکردم زیرا بزرگترین عذاب برایم بیکار نشستن است.

یکی از مواردی که نسرین به آن علاقه زیادی نشان می‌دهد مطالعه کردن است تا جایی که از کتابخانه کوچکی در خانه‌اش سخن می‌گوید و اینکه در شبانه‌روز باید حتما نیم ساعت مطالعه داشته باشد.

فعالیت در حوزه‌های گردشگری و محیط زیست نیز از دیگر علاقه‌مندی‌های این بانوی معلول است که تلاش دارد سایر جامعه را هم به این حوزه‌ها حساس‌تر کند.

وی همچنین فعالیت خوبی در فضای مجازی دارد و معتقد است که این فضا برخلاف برخی تصورات می‌تواند موفقیت‌های خوبی برای هر فرد به همراه داشته باشد.

توصیه او به سایر معلولان این است که هیچ گاه خود و توانمندی‌هایشان را دست کم نگیرند و منتظر نباشند که سالی یک بار در روز معلول، مسوولان از آنها یاد کنند.

وی آرزو دارد روزی برسد که دیگر اشتغال، ازدواج و مناسب سازی معابر در زمره مشکلات معلولان مطرح نشود و جامعه با قبول توانمندی‌های معلولان زمینه حضور آنها را در فعالیت‌های اجتماعی فراهم کند.

نسرین کاری در پایان گفت: خودم را یک دختر معلول موفق می‌دانم و هنور نشده کاری شروع کرده و تا آخر راه نرفته باشم، پس انتظار دارم جامعه من را با معلولیتم باور کند.