دکتر «قباد محمدی» روز شنبه در جمع خبرنگاران افزود: از خصوصیات بارز این سیستم ها؛ خلوص بالا در مقایسه با سایر روش های تولید اکسیژن؛ یعنی PSA در دستگاه های اکسیژن ساز مایع و سیلندرهای شارژ شده در جایگاه های مخصوص و همچنین هزینه تمام شده اکسیژن تولیدی پایین تر در مقایسه با تامین و شارژ سیلندر اکسیژن است.
او اضافه کرد: حجم اکسیژن گازی تولیدی این سیستم در شرایط شارژ کامل، معادل حدود سه هزار و ۵۰۰ عدد سیلندر اکسیژن ۴۰ لیتری است که از جنبه مالی هم برای بیمارستان بسیار پرمنفعت است.
محمدی افزود: این مخازن نه تنها در شرایط کنونی، بلکه در شرایط عادی بخصوص برای بخش های ویژه بسیار مهم و کاربردی خواهند بود.
به گفته او، برای تامین این سیستم نزدیک به یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان از محل منابع دانشگاه هزینه شده است.
به گزارش ایرنا، مخزن کرایوژنیک (دوئر) با استفاده از چند لایه عایق برای ذخیره سازی و حمل و نقل نیتروژن مایع استفاده می شود، همچنین مخزن کرایوژنیک (دوئر) برای گازهای اکسیژن مایع، آرگون مایع، کربن دی اکسید مایع و نیتروس اکساید استفاده می شود.
مخزن کرایوژنیک فشار و انداره استاندارد می باشد که مطابق با الزامات اقتصادی و مقدار مصرف، تولید و توزیع می شود. این دستگاه که از جداره های فولادی خاص و یک لایه میانی عایق برای جلوگیری از تبادل حرارتی و یک سیستم کندانسینگ جهت تبدیل اکسیژن مایع به گاز تشکیل شده است، اکسیژن مایع را در نقطه جوش خود؛ یعنی حدود ۱۸۲- نگهداری کرده و پس از خروج از مخزن با تبادل حرارتی و استفاده از سیستم کندانسینگ، با فشار و فلو کنترل شده و البته با خلوص نزدیک به صدرصد به شبکه مصرف انتقال می دهد.