در این فیلم افراد در استخر آب سرد انداخته می‌شوند و با شیلنگ مورد ضرب و شتم و نیز توهین کلامی قرار می‌گیرند. این رفتار که باعث جریحه‌دار شدن احساسات عمومی شد، در واکنش‌ها، نامناسب و به دور از انسانیت توصیف شده است.
مدیر روابط عمومی بهزیستی فارس به ایرنا گفت: در قدم اول اداره کل بهزیستی استان در اطلاعیه‌ای از اعمال نادرستی که بر خلاف دستورالعمل‌های اداره و مدیریت مراکز اقامتی صورت گرفته، اعلام انزجار کرده است و با تشکیل جلسه فوق‌العاده، حکم تخلیه و پلمب مرکز ترک اعتیاد و دستگیری متهمان با دستور مقام قضایی را در دستور کار قرار داده؛ همچنین بیماران این مرکز متخلف به‌صورت فوری به سایر مراکز اقامتی میان‌مدت انتقال یافتند.
عبدالرحمن سلیم حقیقی عنوان کرد: افزون بر این، کمیسیون نظارت ماده ۲۶ در راستای بررسی ومجازات مورد اخیر و پیشگیری از بروز موارد مشابه در آینده به‌صورت اضطراری تشکیل شده و اداره کل بهزیستی فارس با تنظیم شکوائیه حقوقی در خصوص رفتار نامناسب و غیرقانونی کمپ متخلف، خواستار پیگیری جدی برای برخورد قضایی با مسببان و اقدام کنندگان خاطی شده است.
وی با تاکید بر اینکه چنین رفتارهای دون شأنی خط قرمز این سازمان است، اظهار داشت: حفظ کرامت انسان‌ها در راس اهداف این مجموعه قرار دارد و با رویدادهای اینچنینی به‌شدت برخورد خواهد شد.
مدیر روابط عمومی بهزیستی فارس افزون بر موارد یادشده، ابراز داشت: بهزیستی فارس آخرین بار در ۲۷ دی‌ماه ۹۹ از این مرکز بازدید کرده است و بازرسان از تک‌تک افراد درباره شرایط رسیدگی پرسش کرده‌اند و هیچ صحبتی درباره این رویداد نشده است؛ اما گویا فیلم مربوط به ۲۴ دی‌ماه ۹۹ است.
برخی خبرها، از فوت یک نفر نیز در جریان این اتفاق حکایت کردند که قدرت محکم، مسئول دفتر پیشگیری و درمان اعتیاد بهزیستی فارس در گفت‌وگو با ایرنا فوت هر فردی را در جریان آزار و اذیت در کمپ ترک اعتیاد قلات تکذیب کرد و گفت: آنچه مربوط به این موضوع می‌شود تنها مساله آزار است که در فیلم نیز مشاهده می‌شود و در این جریان هیچ فوتی نداشتیم.
این رویداد و اتفاقات مشابه در سال‌های گذشته نیز تکرار شده است و به‌نظر می‌رسد نظارت اصولی بر مراکز ترک اعتیاد حلقه مفقوده موضوع مبارزه با اعتیاد باشد.
کتک زدن معتادان، هتک حرمت آن‌ها، فحاشی و تحقیر کردن کسانی که تنها، دچار بیماری خانمان‌سوزی هستند که خودشان بیش از هرکس دیگری از آن رنج می‌برند، رویه‌ای نیست که باید در این مراکز به‌قصد درمان صورت گیرد.
ترک اجباری و اصرار خانواده و گاه دستگیری در خیابان، که باعث فرستادن معتادان به کمپ‌های اجباری ترک اعتیاد می‌شود، ثمری جز بازگشت دوباره معتادان به چرخه مصیبت ندارد و البته شاید عمق فاجعه بیش از این نیز شود. مراکز ترک اعتیاد متولیان گوناگونی دارد و شاید این موازی‌کاری‌ها سبب می‌شود که نظارت بر عملکرد آنان آنچنان که باید، نباشد.
از یک سو بهزیستی، از سوی دیگر دانشگاه علوم پزشکی و همچنین شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر و دادگستری با یکدیگر متولی و ناظر بر این کمپ‌ها هستند.
نکته دیگر اینکه به نظر می‌رسد موضوع نصب دوربین‌های مداربسته در بیشتر این مراکز برخلاف آنچه قبلا از سوی بهزیستی درباره نحوه پایش این مراکز عنوان شده بود، صورت نگرفته و تسلط کافی بر اتفاقاتی که پشت درهای بسته این کمپ‌ها رخ می‌دهد وجود ندارد.
همچنین تاکید فراوان مسئولان بهزیستی همواره بر اهمیت آموزش های رفتاری و نیز مهارت‌های زندگی بوده است. حال آنکه در مرکزی که باید پیشگیری از وسوسه، کنترل خشم، مقابله با افسردگی و یاری‌رسانی حرف اول را بزند، استخر یخ‌زده، کار اجباری و بیگاری و کتک با شیلنگ حکومت می‌کند.
در این میان، نباید از وجود کمپ‌های زیرزمینی نیز غافل شد، مکان‌هایی که بدون مجوز کار می‌کنند و گاه شناسایی شده و تعطیل می‌شوند. این مراکز نیز جان معتادان را بیش از آنکه نجات دهند به خطر می‌اندازند.
اما با این تفاسیر راهکار چیست؟ این رویدادهای تلخ و ناگوار نشان از آن دارد که در فارس و مشخصا شیراز مراکز ترک اعتیاد رسمی و اصولی کم است و نیاز است که اولا قوانین سختگیرانه‌تری در حوزه نظارتی وجود داشته باشد؛ ثانیا هم‌افزایی نهادها افزایش یابد و در تقسیم وظایف تجدید نظر شود، مخصوصا بهزیستی باید در این زمینه بیش از دیگران پاسخگو باشد و دیگر اینکه شهرداری‌ها که متولیان تامین زیرساخت‌ها هستند برای این مهم بکوشند و فعالیت خود را معطوف به ارائه گزارش درباره توزیع غذای گرم و جمع‌آوری معتادان نکنند.
از سوی دیگر شاید زمان بررسی جدی عملکرد کمپ‌های ترک اعتیاد خصوصی فرا رسیده است، مکان‌هایی که بعضا از سوی افراد بی‌اطلاع و فاقد آگاهی کافی اداره می‌شود و سودایی جز درمان دلسوزانه و بازگرداندن بیماران به سلامتی در سر دارند.
نظر شما