اگر سری به کوچه و خیابان و محلات قدیمی کلان شهرهایی مثل تهران زده باشید، خواهید دید که از آن خانه های قدیمی، تک و توک، خانه ای با اهالی قدیمی اش باقی مانده یا خانه های قدیمی در حال ساخت و ساز هستند یا به زودی اهالی خانه های قدیمی مجبورند برای اینکه تحت سیطره آپارتمان های اطراف قرار نگیرند، به جرگه آپارتمان نشین ها بپیوندند. کوچه های ۱۰ یا ۱۲ متری نیز از این آپارتمان سازی های بی رویه در امان نمانده اند و انبوه سازی همچون قارچ در کلان شهرها به ویژه در شهر تهران در حال افزایش است به گونه ای که در کمتر محله و منطقه ای می توان خانه ویلایی یافت.
اگر به یاد ایام گذشته بخواهی سری به کوچه پس کوچه های دوران کودکی ات بزنی، نمادی باقی نمانده که در ذهنت خاطرات کودکی ات را یادآوری کند، اکنون نه از آن درخت های چنار خبری است و نه از آن معماری که نماد شهر تهران بود، ساختمان های یک یا نهایت دو طبقه حیاط داری که صفا و صمیمیت در آن موج می زد و همسایه ها از دوست و فامیل به همدیگر نزدیک تر بودند. اکنون همه جا آپارتمان سازی شده است و همسایه ها یکدیگر را نمی شناسند و حوصله ای برای شناخت یکدیگر ندارند، زندگی شهری با آپارتمان نشینی سخت تر و خشن تر شده است شاید در گذشته با وجود همسایگان بومی و خانه های ویلایی، صفا و صمیمیت بیشتر بود اما اکنون این صفا و صمیمیت نسبت به گذشته کم رنگ و کم رنگ تر شده است.
شاید یکی از خاطرات کودکی که کم و بیش باقیمانده، کفتربازی برخی جوانان است که با وجود تغییر در سبک زندگی امروزی همچنان بهترین تفریح عده ای به شمار می رود. در واقع می توان گفت، این بازی یک عنصر مهم فرهنگی ما ایرانیان است که فراموش شده است و یکی از بازی‌های سنتی ایرانیان به‌شمار می‌رود و این بازی منحصرا به مردان اختصاص داشت. اصولا کفتربازی در ایران به دو شکل مختلف انجام می‌شود، شکل اول رقابت بازیکنان به وسیله کبوتران در حین پرواز و شکل دیگر آن، شرط‌بندی بین صاحبان کبوتر است، در این روش کبوتر باز می‌کوشد کبوتران حریف را در حین پرواز به بام خود بکشاند و آنها را تصاحب کند.
همان طور که گفته شد طی چند سال اخیر کلانشهرها بویژه شهر تهران از هر زاویه ای که نگاه کنیم، تغییرات اساسی یافته از نمای ظاهری ساختمان ها گرفته تا فرهنگ و ارتباط افراد با یکدیگر، پیش از این خانه های تهران دو یا نهایتا سه طبقه بود و بهترین تفریح برخی جوانان کفتربازی بود و امروزه نیز در اکثر کلانشهرها بویژه تهران با وجود ساختمان های سر به فلک کشیده در برخی مناطق همچنان رواج دارد.
در دوره ای نه چندان دور که تهران به شکل امروزی نبود و همه خاطراتش از بین نرفته بود، در پشت بام خانه‌ها جوانانی دیده می شدند که کار روزانه شان کفتر بازی شده بود، اما امروز با تخریب خانه های قدیمی که بهترین روزها و خاطرات کودکان پایتخت نشین را رقم می زد، گویا خانه و کاشانه گربه های خانگی و پرندگانی چون «یا کریم» نیز ویران شده و دیگر جایی برای زندگی ندارند در این بین کفتر بازی عده ای جوان جنوب شهری ادامه دارد و گاه با دیدن آن ها خاطرات شیرین کودکی و کوچه و پس کوچه های باریک و خانه های دو طبقه و صمیمیت همسایگان زنده می شود.
تاریخچه کفتربازی
تربیت کبوتر و کبوتربازی در دوران بعد از اسلام در ایران و دیگر ممالک معمول بود و حتی کتاب‌هایی در مورد این حیوان مفید و پرثمر، تألیف شده‌است که از آن جمله می‌توان به کتاب «تمائم الحمائم» تألیف محی الدین بن عبدالطاهر اشاره کرد. همچنین رسم کبوتربازی در قرن چهارم و پنجم معمول بود و چون کبوتربازها برای مردم ایجاد مزاحمت می‌کردند، گاهی از طرف فرمانروایان دستور جلوگیری از آن ها داده شد.
از دیرباز، برای استفاده از گوشت و کود کبوتران، ساختن کبوترخان یا کبوترخانه معمول بود. ژان شاردن که در عصر صفوی از ایران بازدید کرده است، به پیشینه بناهای کبوترخان و وضعیت آنها در عصر صفویه اشاره کرده که کبوترخان را در ایران، اصولا برای تزئین نساخته بودند، بلکه به منظور انتفاع و بهره‌برداری، به ساختن کبوترخان اقدام می‌کردند، حتی در زمان حاضر نیز یکی از مناظری که در اطراف دهات ایران دیده می‌شود، همین برج‌های کبوترخانه است، که صدها سوراخ چهارگوش در آن تعبیه شده است.
مدارک تاریخی نشان می‌دهند که در تمام دوران بعد از اسلام، کبوتربازی یکی از وسایل سرگرمی بوده و از این پرنده، غیر از نامه رسانی و تهیه کود و چلغوز، برای سرگرمی و استفاده از گوشت آن نیز بهره‌برداری می‌کرده‌اند. نگاهی سطحی به آثار منظوم و منثور فارسی نیز این حقیقت را روشن می‌کند که کبوتربازی یکی از وسایل سرگرمی مردم بوده و اشاره به کبوتر و کبوتربازی در شعر پارسی تا دوران معاصر نیز ادامه داشته است.
بنابر کتب تاریخی و اسناد موجود، در میان حاکمان، خلفای عباسی، خلفای فاطمیان، المالک المظفر حاکم مصر در سده هشتم قمری، حسن‌میرزا پادشاه تیموری و اکبرشاه سومین پادشاه گورکانیان هند همه از علاقه‌مندان به کبوتر بوده‌اند. در تاریخ سیستان هم به علاقه طاهر بن محمد فرمانروای صفاریان به کبوتر اشاره شده است.
در خصوص استفاده از کبوتر در ابتدا می‌شود به دو استفاده عمده که در گذشته رواج داشته اشاره می شود؛ کبوترخانه‌ها و کبوتر به عنوان قاصد یا کبوتر نامه‌بر. این دو شیوه استفاده صورت‌هایی از حضور کبوتر در حیات اجتماعی ایران بود که امروز دیگر چندان رواج ندارد.
در نهایت اینکه تاریخ دقیق پیدایش کبوتر و زمان اهلی شدن و استفاده از آن در جنگ و صلح بدرستی معلوم نیست؛ ولی آن چه مسلم بوده این است که از سه هزار سال پیش از میلاد مسیح، کبوتر در مصر وجود داشته و فراعنه مصر به عنوان پِیک از آن استفاده می‌کردند و حتی آن را پرنده‌ای مقدس می‌دانستند. یونانی ها هم چندین هزار سال قبل از میلاد از کبوتر به عنوان قاصد استفاده می‌کردند و نام برندگان ورزش‌های المپیک را به پای آن ها می‌بستند و به وطن شان می‌فرستادند. پس از مصر، ایران و چین و روم نیز از قدیمی ترین مراکز پرورش و تربیت کبوتر در اعصار گذشته بوده‌اند.
تاریخ نشان می دهد که کوروش کبیر برای ارسال اخبار محرمانه به نقاط مختلف کشور پهناور خود، کبوترانی در اختیار داشته است. دریانوردان، در هنگام سفر کبوترها را با خود می‌بردند و پس از رسیدن به مقصد، آنها را با نامه هایی به محل سکونت خود می‌فرستادند، تا خانواده‌هایشان را از وضعیت و تاریخ بازگشت خود مطلع سازند.
کفتربازی در عصر کنونی
امروزه استفاده از کبوترها به عنوان وسیله بازی و سرگرمی رواج دارد. برای این منظور گروهی بر اساس زیبایی و ظاهر کبوتر، این پرنده را به عنوان حیوانی خانگی نگهداری می‌کنند که به این افراد نقش‌باز می گویند. شیوه دیگر استفاده از کبوتر برای تفریح و بازی و سرگرمی استفاده از آن در مسابقات مسافتی است. در این روش کبوتربازها در فاصله‌ای مشخص کبوترهایشان را رها می‌کنند و کبوتر هر یک از رقبا که زودتر به خانه برگردد برنده مسابقه است.
هر چند کفتر بازی با فرهنگ و شرایط کنونی جامعه و زیست شهری هیچ گونه سنخیتی ندارد اما همانطور که گفته شده این بازی تفریح عده ای از جوانان است که البته گاهی اسباب نارضایتی و گلایه مندی همسایه ها و ساکنان محله شده است. کفتر بازها در محله های مختلف تهران و بیشتر در مناطق یک، ۵، ۹، ۱۰، ۱۱، ۱۲، ۱۵، ۱۶، ۱۷، ۱۸، ۱۹، ۲۰ دیده می شوند. در این گزارش سری زده ایم به خاطرات دوران کودکی تا با کفتر بازها و همسایگان هم صحبت شویم که چرا با تغییرات اساسی در سبک زندگی شهری، همچنان این بازی برای کفتربازها بهترین تفریح است و چرا این تفریح برای هده ای مزاحمت ایجاد کرده است.
شازده برای من شانس می آورد!
وابستگی عاطفی زیادی بین آنها و کبوترهایشان وجود دارد. اهل محل، هر وقت آنها را در کوچه و خیابان می بینند، ابتدا حال کبوترهایش را می پرسند و بعد زن و بچه شان را! خیلی از آنها پس انداز و سرمایه زندگی را پای کبوترهاشان می ریزند و به قول معروف ککشان هم نمی گزد که با این پول ها چه کارهای دیگری می توانند انجام دهند. البته کفتر بازها رسم و مرام خاصی هم دارند. مثلا محال است که خودشان سیر باشند و پرنده هایشان شکم گرسنه زمین بگذارند. در طول روز چند مرتبه کفتر ها را از روی پشت بام پر می دهند و با شوق وصف ناپذیری چشم به آسمان می دوزند و محو بال گشودن و پرواز پرنده هایشان تا بی نهایت می شوند، جایی که به زبان خودشان «خال آسمان» است وفقط آنها می توانند از این فاصله دورکبوترهای خود و غریبه را تشخیص بدهند.
«هوشنگ - خ» معروف به هوشی خان، یکی از کبوتر بازهای قدیمی محله سی متری جی است و در پشت بام خانه قدیمی ۳ طبقه اش قفس پرنده دارد. یکی از کبوترهایش، شازده خانم است که حدود سه سال قبل آن را ۶میلیون و ۲۰۰ هزار تومان خریده و حالا با به دنیا آوردن ۲ جوجه کبوتر کاکلی به سوگلی کبوترهایش تبدیل شده است. هوشنگ عقیده دارد که شازده برایش شانس می آورد و برای همین مثل پروانه دور و بر شازده و جوجه هایش می چرخد و نمی گذارد به آنها بد بگذرد. او حتی برای دور شدن بلا و چشم زخم دیگران، از سر جوجه کفترهایش اسپند دود می کند. خودش اعتراف می کند که برای کفتربازها، هیچ لحظه ای شیرین تر از بیرون آمدن جوجه کبوترها از داخل تخم ها نیست. هوشنگ خان در طول روز یکی دو نوبت به پشت بام خانه اش می رود تا کبوتر هایش را به آسمان پرواز دهد، اما همیشه ترسی در دلش دارد که آن دعوا و مشاجره با همسایه ها هنگام کفتر بازی است. «نادر رحمتی» از اهالی محله سی متری جی در این باره می گوید: «در محله ما بیش از ۲۰ کفتر باز زندگی می کنندکه فقط ۵ تای آنها قدیمی اند. باید قبول کرد که دیگر این قبیل کارها در محله ها پسندیده نیست. اگر همسایه ها کفتر بازی را در پشت بام خانه ها ببیند، حساس می شوند و واکنش بدی نشان می دهند.»
کبوتر ها، نام و علامتی برای خودش دارند
«سعید - ت» یکی دیگر از کفتر باز هایی است که در محله یافت آباد، جایی برای نگه داری و پراندن کبوتر ها دارد. او بر خلاف دیگران، قفس پرنده هایش را بر روی پشت بام آپارتمان پنج طبقه نصب کرده و بیش از ۱۰۰ کبوتر در آن نگهداری می کند. خودش می گوید که به جز این آپارتمان که ساکنان آن، همه خواهر و برادرهایش هستند محال بود بتواند قفس کبوتر روی پشت بام بگذارد. سعید عقیده دارد کفتر باز های حرفه ای، کبوتر های خودشان را از فاصله دور تشخیص می دهند. جالب اینکه هر کدامشان نام و علامتی دارند، مثلا لاکی، کل دم سبز، نوک قناری، کل خالدار، شازده، سرور، کاکلی، سبزه، زاغی دم سفید، ماهرو، دم باریک، فرفری، نازی، مالت، بخارا، مخملی، پلاکی، لاهوری، دوکتی، طاووسی، بادکنکی، گرگی، هما و... سعید اصالت، سن و سال و حتی تفاوت رفتار همه کبوترهایش را می داند و هیچ چیز برایش تلخ تراز مرگ و از دست دادن کبوترهایش نیست.
نکته دیگر اینکه قیمت کبوترها از۳۰ هزار تومان تا ۴۰ میلیون تومان متفاوت است. «غلام عباسی» معلم بازنشسته و یکی از اهالی شهرک ولی عصر(عج) و از مخالفان سر سخت این کارهاست. او از تفاوت کفتربازی در قدیم و امروز صحبت می کند و می گوید: «در قدیم که بیشتر خانه ها یک طبقه بود و به خانه ها به هم دید نداشتند، مردم برای کفتر بازی ایراد نمی گرفتند و به همین دلیل این کار به نوعی رسم در آمده بود. اما شرایط زندگی در شهر کاملا فرق کرده و با وجود آپارتمان های چند طبقه و اشراف و دید از پشت بام به خانه های اطراف آن، کفتر بازی به چالشی ضد فرهنگی و آسیب زا تبدیل شده و بیشتر وقت ها دعوا و مرافعه همسایه ها بر سر این مسئله به شکایت در کلانتری و دادگاه می انجامد.»
کتک مفصلی به خاطر کبوتر ها خوردم
«جلیل-ل» نیز یکی از کفتر باز قهار محله فلاح (ابوذر) است. او سابقه اش را اینگونه تعریف می کند: «وقتی دست چپ و راستم را شناختم، کبوتر توی دستانم بود. در بچگی، همه دوستان هم سن و سالم دنبال توپ فوتبال بودند، اما من خودم را با این پرنده ها سر گرم می کردم و وقتی بزرگتر شدم به نگه داری کبوتر ها علاقه مند شدم. درست مثل خیلی از کارها که با عشق وعلاقه آغازمی شود. جلیل با صحبت هایش ما را به ایام قدیم می برد: «یادم هست آن زمان، هرکس تعداد بیشتری کبوتر در خانه نگه می داشت، مردم در محله با انگشت نشانش می دادند و به همین دلیل این آدم ها خیلی زود معروف می شدند. آن زمان، من هم خیلی دوست داشتم سری تو سرها در بیاورم و به هم نشانم بدهند، اما وقتی بزرگتر شدم فهمیدم اشتباه می کردم.»
وی در ادامه خاطره ای تعریف می کند: «نوجوانی ۱۲ ساله بودم که با پول قلکم چند کبوتر خریدم و آنها را زیر لباسم قایم کردم. وقتی به سمت خانه می رفتم، پرنده ها خیلی تکان می خوردند، تا اینکه به خانه مان رسیدم و لنگه در آهنی را باز کردم. چشمتان روز بعد نبیند، پدرم جلو آمد و متوجه کبوترها شد و کتک مفصلی به من زد.»
جلیل ۵۰ ساله درباره وضعیت کفتر بازی در شهر می گوید: «بیشترمردم، کفتربازها را افرادی لا ابالی، بیکار، لات و اوباش می دانند. در صورتی که نباید همه آنها را به یک چشم نگاه کنند. البته مردم مقصر نیستند اگر در محله ای فقط یک نفر کفترباز ناباب وجود داشته باشد، آبروی همه ما می رود. راستش به مردم حق می دهیم. این را هم قبول دارم که نگهداری کبوتر، مکان و فضای خودش را می خواهد، اما چه کار کنیم که ما چاره ای نداریم.»
«داود احمدی» یکی از ساکنان محله فلاح می گوید: «در جایی که آپارتمان های چند طبقه کنار هم ساخته شده اند و پشت بام ها به بیرون دید دارد، این کارها درست نیست. چرا که، این شائبه را به وجود می آورد که فرد کبوترباز حتما به خانه همسایه ها نگاه می کند یا به اصطلاح خودشان "زاغ خانه همسایه" را می زند. ضمن اینکه نگهداری کبوتر ها می تواند باعث بروز آلودگی و انتشار بیماری های مشترک انسان و حیوان شود مثل آنفولانزای مرغی در محیط اطراف شود.»
دلایل روانی کفتربازی
روانشناسان معتقد هستند که کفتربازی افراد را از دغدغه های زندگی فارغ می‌کند، به نحوی که دیگر نمی توانند از آن جدا شوند. پرواز و اوج گیری کبوترها، صاحبانشان را از لحاظ احساسی ارضا می کند. نبود سرگرمی مناسب نیز زمینه جذب افراد به کبوتر و سایر حیوانات را فراهم می کند. برخی به کبوتر به عنوان یک سرگرمی نگاه می کنند که معمولا نمی تواند از نظر روانی مشکلی برای آنها داشته باشد اما در مقابل افرادی هستند که به صورت افراطی تمام زندگی خود را به پای کبوتر می ریزند که بطور قطع این افراد در معرض لطمات شدید روانی و اجتماعی قرار می دهد. تجربه نشان داده که کفتربازها با وجود آگاهی از مضرات و هزینه‌ای که باید برای نگهداری از این پرنده متحمل شوند، باز هم حاضر به ترک آن نیستند.
بیماری های جسمی کفتربازی
اغلب کفتربازها و اطرافیان آنها به بیماری‌های داخلی و پوستی از جمله بیماری‌های ریوی مبتلا می شوند که علت آن نیز انتقال آلودگی ها توسط کبوترها به محیط زندگی است. پرزهای این حیوان از طریق مجاری تنفسی وارد ریه فرد شده و در آنجا رسوب می کند که منجر به ایجاد مشکلات شدید تنفسی خواهد شد. از سوی دیگر پودری که از فضولات خشک این پرنده در هوا پخش می شود به دلیل خاصیت اسیدی، علاوه بر آسیب زدن به چشم و سیستم تنفسی، باعث بروز بیماری های پیرپوستی و ریزش مو خواهد شد.
کلامیدیوز یک باکتری داخل سلولی است که در خانواده کبوتران و طوطی ها و انسان ها مشترک است. عفونت از طریق مدفوع، ادرار، بزاق، ترشحات چشم و بینی و گرد و غبار پر ها منتقل می شود. این عفونت از طریق تنفس و یا خوردن دگر پرنده ها یا انسان منتقل می شود. در پرندگان این بیماری با التهاب چشم ها و سختی در تنفس و ادرار سبز همراه است. ولی این بیماری همیشه در پرندگان همراه نشانی های خاصی نیست، این گونه پرندگان ناقل این بیماری هستند. هرگونه استرس وارد شده به پرندگان از قبیل استرس حمل و نقل، تغذیه ضعیف، بیماری های دیگر، ضعیف بودن عملکرد تهویه ها و همچنین گرما یا تخم گذاری موجب بیدار شدن این باکتری و ایجاد بیماری همراه است. انسان ها در اثر ذرات عفونی معلق در هوا دچار التهاب می شوند.
سالمونلا یک باکتری گرم منفی است که در انسان و پرنده ها و سایر حیوانات ایجاد بیماری می کند. این باکتری می تواند در خاک و آب مدت های زیادی زنده بماند. این بیماری در پرنده ها می تواند از طرق، خوردن غذا های آلوده، آب و تخم مرغ های حاوی سالمونلا یا از طریق پوسته تخم روی دهد. این باکتری ممکن است در مرغ ها و یا کبوتر ها باشد ولی آنها در ظاهر سالم هستند. عفونت در پرنده ها همراه با سستی از دست دادن اشتها، نخوردن آب و گسترش آرتریت همراه است. اغلب انسان هایی که به این بیماری دچار می شوند به دلیل آلودگی غذا به این باکتری و مخصوصا غذا هایی که از پرندگان خانگی و محصولات آنها تهیه شده؛ است. تشخیص این بیماری در پرنده زنده مشکل است چون که پرنده ها به صورت متناوب دچار می شوند.
آلوئولیت آلرژیک این بیماری نام های زیادی دارد از جمله، پنومونی افزایش حساسیت، پنوموکونیوزیس و بیماری ریوی در کبوتران. این بیماری در انسانهای که نسبت به پر یا غبار پر یا کسانی که با کبوتران سرو کار دارند دیده می شود. نشانه های این بیماری ممکن است در دو سال خود را نشان دهند ولی اغلب تا ۱۰ تا ۲۰ سال این نشان ها بارز هستند. این بیماری به سه شکل حاد، تحت حاد و مزمن دیده می شود.
کمپیلو باکتریوزیس، این بیماری در اثر باکتری کمپیلو باکتر ژژونی رخ می دهد. این باکتری، گرم منفی و دارای اسپور غیر متحرک است. این باکتری انسان ها و گونه های مختلفی از حیوانات و پرندگان را تحت تاثیر قرار می دهد. علائم کلینیکی این بیماری هپاتیت، بی حالی و رخوت، از دست دادن اشتها، کاهش وزن و اسهال زرد است. مرگ و میر هم ممکن است دیده شود.
نیوکاسل، عامل این بیماری پارامیکسو ویروس است که پرندگان و انسانها را بیمار می کند. این بیماری بیشتر در بین پرندگان وحشی عمومیت دارد. ویروس این بیماری از طرق دهانی، تنفسی و از طریق مدفوع منتقل می شود. علائم این بیماری، نشانه های تنفسی، اسهال و علائم عصبی از قبیل فلجی، سر نافرم(کله بادی)، حرکات چرخشی به دور خود و حمله بیماری به صورت یکدفعه می باشد. بعض از پرندگان زنده خواهند ماند ولی تعدادی از آنها خواهند مرد. افرادی که در خطر هستند معمولا افرادی هستند که با پرندگان و یا محصولات آنها سر و کار دارند.
کفتربازی در قانون
کفتربازی در مناطق مسکونی اعم از آپارتمان و مستغلاتی می تواند از موارد مزاحمت باشد و شامل ماده ۶۱۸ قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات شود. این ماده قانونی اعلام می کند، کسی که با جنجال هیاهو و حرکات نامتعارف موجب سلب آرامش و آسایش عمومی شود یا مردم را از کسب و کار باز دارد به حبس از سه ماه تا یک سال و تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم می شود و قانونگذار این موارد را محدود به مکان خاصی نکرده مثلا نگفته که فقط درخانه و ساختمان این حرکات جرم است. یعنی اگر کسی در شرکت یا مغازه یا فروشگاه هم با این رفتارها باعث اذیت و مزاحمت برای همسایگان خود شد، شامل همین ماده و مجازات های درون آن می شود.
این جرم از جرائم مقید است. یعنی باید نتیجه یا نتایج معینی اتفاق بیفتد که بتوان گفت چنین جرمی اتفاق افتاده و مرتکب یا مرتکبین این جرم را طبق این ماده به مجازات های درون این ماده محکوم کرد که دراین ماده سلب آسایش و آرامش عمومی و باز داشتن مردم از کسب و کار است که این دو نتیجه حتما باید اتفاق بیفتد تا بتوانیم بگوییم جرم واقع شده و با توجه به اینکه کلمات عمومی و مردم جمع هستند.
اگر فقط یک یا دو نفر از همسایگان بخواهند از شخص مزاحم تحت عنوان مزاحمت به استناد ماده ۶۱۸ شکایت کنند حال عمل شخص مزاحم، کفتر بازی و کبوتر پرانی بوده باشد یا هر عمل دیگری امکان پذیر نیست و بهترین راه این است که با همه همسایگان استشهادیه ای را مبنی بر شکایت کیفری تحت عنوان مزاحمت امضاء کنند تا به این مساله رسیدگی شود.
البته در آپارتمان ها، مدیر ساختمان براساس قانون تملک آپارتمان ها وظیفه دارد، تذکر دهد و اگر به تذکر او توجهی نشد، می تواند به نمایندگی از همسایگان تحت عنوان مزاحمت از فرد مزاحم شکایت کند و چنانچه مدیر به درخواست همسایه یا همسایگان بی توجهی کند، همسایه یا همسایگان می توانند همان مراحلی که در بالا ذکر شد را انجام دهند و در هرصورت پر کردن برگه استشهادیه و امضاء آن توسط دیگر همسایگان بهترین راهکار و شیوه است تا فرد مزاحم را در سریع ترین زمان ممکن بتوان محکوم کرد.
در مورد جرم کفتر بازی و کبوتر پرانی در محل سکونت افراد می توان به ماده ۶۱۹ قانون مجازات اسلامی هم استناد کرد چرا که این ماده تنها مزاحمت برای اطفال یا زنان را مستحق دو تا ۶ ماه حبس و ۷۴ ضربه شلاق دانسته است. درکفتر بازی مزاحمتی برای اطفال یا کودکان پیش نمی آید، ولی در مورد زنان چرا؛ چون مزاحمت برای زنان یک موقع به صورت تیکه انداختن و متلک پرانی است و گاهی هم صورت های دیگر مثل همین کفتر بازی و کبوتر پرانی؛ چون که وقتی کسی اینکار ها را انجام می دهد به پشت بام ها و حیاط های همسایگان دید دارد و ممکن است زنی را با ظاهری بی حجاب و ناپوشیده ببیند که این خود نوعی مزاحمت است.
قانون تشدید کبوتر پرانی و آیین نامه آن طبق ماده واحده قانون تشدید مجازات کبوتر پرانی به منظور محافظت بیشتر از پروازها و هواپیما ها است بنابراین هر فردی در شعاع ۴۰ متری فرودگاه ها یا مناطق ممنوعه ای که وزارت جنگ آنها را ممنوعه اعلام کرده اقدام به کبوتر پرانی کند، به سه ماه تا یک سال حبس تادیبی محکوم می شود. اما با این حال افرادی هستند که شغلشان پرورش و نگهداری کفتر و کبوتر است که باید پروانه و مجوز این کار را بگیرند و شرایط آن درآیین نامه قانون تشدید مجازات کبوتر پرانی آمده است.
از: معصومه نیکنام
۱۲۰۰
نظر شما