یک بار مرد عنکبوتی از دیواره ارگ کریمخانی بالا می‌رود و آزادانه فیلم می‌گیرد و باری دیگر پارکورکاری سایت تخت‌جمشید را محل جست‌وخیزهای خود قرار می‌دهد و از آن کلیپی می‌سازد و در فضای مجازی منتشر می‌کند.
مرور اخبار نشان می‌دهد که چنین رویدادهایی و مشابه آن‌ها هر ساله تکرار می‌شوند و هر بار هم پاسخ مسوولان این است که متوجه نشدیم.
پارکور که واژه‌ای فرانسوی است، به معنای عبور از موانع در سریع‌ترین زمان ممکن با استفاده از روان‌ترین، کارآمدترین، کاربردی‌ترین، آسان‌ترین و ساده‌ترین شیوه حرکتی با کمترین انرژی مصرفی بدن از یک مبدا به مقصد.است.
این بار بهانه مسوولان این بوده که این اتفاق در تابستان سال ۹۹ و روزهای همه‌گیری بیماری کرونا رخ داده و از خلوتی سایت تخت‌جمشید سوء استفاده شده است و معلوم نیست انگیزه افراد هم‌اکنون از انتشار این ویدیو چیست.
حمید فدایی مدیر پایگاه میراث جهانی تخت‌جمشید به رسانه‌ها گفته است که شاید این اتفاق در زمان تعویض شیفت یگان حفاظت رخ داده یا دوربین آن ناحیه مشکل داشته است.
او همچنین بیان کرده که با همکاری سازمان ورزش و جوانان جوان، پارکورکار شناسایی شده و با او برخورد قضایی خواهد شد.
هیچ‌یک از این دلایل و حتی اقدامات پس از آن، نه قانع‌کننده است و نه پذیرفتنی، چرا که به ادعای مسوولان: تختگاه تخت‌جمشید با دوربین‌های حفاظتی تحت نظارت است و "مستمرا" رصد می‌شود.
البته باید در قیدهایی که استفاده می‌شود کمی جانب احتیاط را رعایت کرد و واژه‌ای همچون "مستمراً" و "دائماً" را دستکم کمتر استفاده کرد، آن هم وقتی کلیپی حرفه‌ای منتشر می‌شود، این بدان‌معناست که ماجراجویی پارکورکار معطوف به دقیقه و ثانیه‌ای نبوده و دیری به طول انجامیده است.
مدیر پایگاه میراث جهانی تخت‌جمشید همچنین گفته که این اتفاق آسیب جدی در پی نداشته است و موضوع اصلی جریحه‌دار شدن اذهان عمومی در باره حفاظت از این یادمان تاریخی است که لطمه خورده و می‌تواند پیگیری قضایی داشته باشد.
باید پرسید در زمانی که انفلوئنسرهای اینستاگرامی برای جذب مخاطب در فضای مجازی حتی استخوان‌های باستانی را از خاک بیرون می‌کشند و با آن‌ها عکس سلفی می‌گیرند، چگونه پریدن از لبه آثار باستانی ثبت جهانی و جولان دادن در تختگاه تخت‌جمشید در خلوتی می‌تواند با تعویض شیفت و یا کمبود نیرو توجیه شود.
از سوی دیگر هر بار تخلفی در یکی از سایت‌های گردشگری و تاریخی رخ می‌دهد، پاسخ مسوولان این است که در فارس با وسعت بسیار و فزونی آثار باستانی ثبت ملی و جهانی، نیروهای حفاظتی اندک است و نیاز به حمایت و کمک داریم.
در این میان باید یاد کرد از طرح همیاران تخت‌جمشید که افراد به صورت داوطلبانه به یاری راهنمایان و یگان حفاظت می‌آیند، در باره این طرح هم مدیر پایگاه میراث جهانی تخت‌جمشید گفته است که متوقف نشده اما معمولا در شلوغی ایام تعطیل و یا نوروز صورت می‌گیرد و همواره در حفاظت از تخت‌جمشید از همیاران بهره می‌گیریم.
گرچه این سخنان در دفاع از نقص سیستم حفاظتی تخت‌جمشید همچنان واکنش فعالان میراث فرهنگی را همراه داشته است، به نظر می‌رسد هر روز یکی از میراث فرهنگی و آثار باستانی فارس زیر سایه بی‌حفاظی و بی‌پناهی به دست تخریبگران می‌افتند، آنان که یک روز سلاحشان اسپری‌های رنگی است، روز دیگر میخ و سنگ و حجاری روی بازمانده آثار و به‌تازگی دوربینی که آن‌ها را چندی در شبکه‌های اجتماعی معروف می‌کند.
یادمان تاریخی تخت جمشید که متعلق به دوره هخامنشیان است یکی از آثار ثبت شده استان فارس در فهرست آثار جهانی است که در سال ۱۹۷۹ میلادی با شماره ۱۱۴ در سازمان جهانی علمی، فرهنگی ملل متحد (یونسکو) ثبت شد.
سلسله هخامنشیان از سال ۳۳۰ تا ۵۵۰ پیش از میلاد حکومت کردند.
مجموعه جهانی تخت جمشید در شهرستان مرودشت و در فاصله ۶۰ کیلومتری شمال شیراز واقع شده است.
نظر شما