حضرت ابوالفضل (ع) مظهر بصیرت است

حجت الاسلام مجتبی عرب مازار به مناسبت سالروز ولادت حضرت عباس (ع) در گفت و گو با خبرنگار معارف ایرنا، گفت: شیخ صدوق در کتاب امالی روایتی از امام سجاد (ع) با این مضمون نقل می کند که حضرت ابوالفضل در نزد خدا جایگاهی دارد که همه شهدا به او غبطه می خورند که ای کاش می توانستند به چنین جایگاهی برسند.

امام صادق (ع) نیز فرمود «عموی ما عباس، نافذ البصیره بود؛ ایمان محکم و نفوذناپذیر داشت و همراه با امام حسین (ع) مجاهده کرد و به بلای نیکو رسید.» بلاهایی که به سراغ بزرگان می آید، ارتقاء دهنده مقامات آنهاست ولی بلاهایی که گرفتارش می شویم کفاره بدی های ماست. 

این کارشناس مذهبی ادامه داد: هر بار که می خواهیم ویژگی های حضرت عباس (ع) را بیان کنیم به جنگاوری و فرمانده لشکر بودن آن حضرت استناد می کنیم یا می گوییم انسان باوفایی بود که امان نامه را نگرفت یا زمانی که به نهر فرات رسید از خوردن آب خودداری کرد ولی ویژگی اصلی آن حضرت در نگاه ائمه که برای ما درس است این است حضرت ابوالفضل به عنوان یک انسان غیرمعصوم پشت سر معصوم حرکت می کردند و به مقاماتی بالا رسیدند.

در همان روایت امام سجاد آمده است که حضرت عباس (ع) ایثار کرد، دین و امامش را برخودش ترجیح داد و خود را دچار این بلای دگرگون کننده و رشددهنده کرد. خود را فدای برادرش کرد تا این که دو دستش بریده شد و خدا به آن حضرت در زندگی بعد از دنیا دو بال داد که با آنها در بهشت به همراه فرشتگان پرواز می کند همانگونه که جعفر بن ابی طالب دو بال پرواز در قیامت دارد.

ویژگی‌های زیارت حضرت ابوالفضل (ع)

عرب مازار با اشاره به زیارت نامه حضرت ابوالفضل (ع) گفت: اولین ویژگی که اهل بیت (ع) از آن حضرت نام می برند، طاعت خدا و رسول و اهل بیت است و دومین ویژگی این است که همان راهی را رفت که مجاهدان جنگ بدر رفتند و ضمن مجاهدت با دشمنان خدا خیرخواه دین بودند. در این زیارت نامه برای حضرت ابوالفضل بالاترین پاداش را از خدا می خواهیم. چون از امام خود اطاعت کرده و شهادت می دهیم که آن حضرت نهایت خیرخواهی و تلاشش را برای امامت داشتند.

آن چه از معارف اهل بیت درباره این الگوی ویژه یاد می گیریم این است حضرت ابوالفضل (ع) علاوه بر ایمان محکم و اطاعت از امام، در این مسیر نهایت خیرخواهی و مجاهدت در راه خدا را داشت و به عبارت دیگر نافذ البصیره بودند و امام سجاد (ع) بر ایمان محکم و بصیرت عموی خود تاکید کردند. بصیرت یعنی در جایی که فضا غبارآلود است و جایی که میل های شخصی مطرح است بتوانید حق را از باطل تشخیص دهید.

این پژوهشگر مذهبی تاکید کرد: چرا در صحرای کربلا فقط ۷۲ نفر در مقابل هزاران نفر ایستادند. البته امروز همه می دانند که امام حسین (ع) در جبهه حق بودند ولی در آن زمان فضا غبارآلود بود و امروز نیز ترس از تهدید دشمنان و علاقه دشمنان به تطمیع ما و فضاسازی رسانه هایی که حق را باطل جلوه می دهند باعث می شود یک لشکر به هم بریزد و کسانی که مومن هستند شک کنند و برخی به جبهه مقابل بروند و حتی سردار جبهه مقابل شوند. در کربلا حر بن یزید ریاحی در جبهه باطل بود و زمانی که حقیقت بر او آشکار شد و بصیرت به کمک او آمد باعث شد تا ایمانش او را نجات دهد و به جبهه حق رو آورد. 

برویم که بعد از تو بمانیم

وی افزود: در روایتی از حضرت علی (ع) نقل شده که فضای غبارآلود زمانی به وجود می آید که از هواهای نفسانی پیروی می‌شود و در حکم های الهی بدعت گذاشته می شود. افراد با بصیرت در چنین فضایی تشخیص می دهند که دشمن در کجا دامی را گسترده است. نمونه آن در روضه ها خوانده می شود که در شب عاشورا وقتی امام حسین (ع) با یاران خود صحبت می کنند، نور خیمه را کم کرده و می فرماید هر کسی می خواهد از اینجا برود امام عهد و پیمان خود را برداشت و اولین کسی که برمی خیزد و سخن می گوید حضرت ابوالفضل است و می گوید «ما برویم که بعد از تو بمانیم».

حضرت ابوالفضل برای اصحاب امام حسین (ع) بیان می کند که سعادت ابدی به چه شکلی حاصل می شود و زمانی که امان نامه برای او می آید می فهمد که نقشه دشمن چیست و در صحنه عاشورا در خط امام حرکت می کند و تا آخرین سرباز که به میدان می رود در کنار امام است و زمانی که تنهایی امام حسین (ع) را می بیند به آن حضرت می گوید «دنیا برای من تنگ شده» و اجازه رفتن به میدان نبرد را از امام می خواهد.

وی از حضرت ابوالفضل به عنوان مظهر بصیرت یاد کرد و گفت: در این زمینه شناخت نقشه های دشمن و شناخت گام های شیطان مهم است. چون شیطان معمولا در گام اول انسان را گمراه نمی کند بلکه گام به گام مسیر گمراهی را برای انسان تکمیل می کند و انسان با بصیرت اجازه نمی دهد شیطان این مسیر را تکمیل کند.

عباس بن علی ابی‌طالب مشهور به ابوالفضل پنجمین پسر حضرت علی(ع) و اولین فرزند ام البنین در چهارم شعبان سال ۲۶ هجری قمری دیده به جهان گشود. مهم‌ترین فراز زندگی او حضور در واقعه کربلا و شهادت در روز عاشوراست. در مورد زندگی و احوالاتش تا قبل از محرم سال ۶۱ اطلاعات چندانی وجود ندارد. جز این‌که بر اساس برخی گزارش‌ها در جنگ صفین حضور داشته است.

او در واقعه کربلا فرمانده و پرچمدار سپاه امام حسین(ع) بود و برای همراهان امام حسین از فرات آب آورد. او به همراه برادرانش دو امان‌نامه از طرف عبیدالله بن زیاد را رد کرد. ائمه معصومین (ع)  در احادیثی مقام بالایی برای حضرت عباس در بهشت بیان کرده‌اند و نیز کرامات فراوانی از او با مضمون برآورده کردن حاجات مردم حتی غیر شیعیان و غیر مسلمانان نقل شده است.