به گزارش روز شنبه ایرنا، نشریه دی سایت آلمان تنش ها در مناسبات غرب با چین را طی دهه های اخیر امری عادی دانست و نوشت: طی ۳۰ سال گذشته این وضع بین چین و اروپا تغییر نکرده است. تحریم ها به دنبال ضد تحریم ها ، سفرا فراخوانده می شوند و توافق نامه های سرمایه گذاری که به تازگی توافق شده ، به خطر می افتند. وزرای اروپایی از آزادی بیان و تحقیق دفاع می کنند ، رسانه های چینی از 'دروغ پردازی' یا دخالت اروپایی ها در امور داخلی جمهوری خلق سخن می گویند.
دو طرف به تازگی «توافقنامه جامع سرمایه گذاری» را امضا کرده اند که برای دستیابی به آن هفت سال با جمهوری خلق مذاکره شده است. برای چین این علامتی است که اروپایی ها بیشتر به منافع اقتصادی خود اهمیت می دهند و در بحث و جدال بین قدرت های جهانی اروپایی ها و چین در کنار آمریکایی ها نیستند.
اما اروپا در آغاز این هفته، چهار تحریم محتاطانه علیه چهار مقام نه چندان عالی رتبه حزب کمونیست و یک نهاد را اعمال کرد. اما تعجب و عصبانیت طرف چینی زیاد بود و با شدت مضاعف با این مسئله برخورد کرد: آنها اقدامات مجازاتی را علیه اعضای پارلمان اروپا و پارلمان های ملی ، علیه دانشمندان و موسسات تحقیقاتی معتبر مانند موسسه مرکاتور برای چین و مرکز مطالعاتی در برلین در نظر گرفتند.
همزمان و با هماهنگی نزدیک با اتحادیه اروپا ، ایالات متحده آمریکا ، کانادا و انگلیس نیز تحریم های جدید علیه چین را تصویب کردند. در پاسخ ، اکنون رهبری پکن اقدامات مجازاتی علیه نمایندگان انگلیس ، محققان و یک موسسه حقوقی معروف در لندن اعمال کرده است.
این اختلافات به شکل شومی در حال سرعت گرفتن است، اما آنچه نسبت به قبل تغییر کرده این است که نظر جمهوری خلق در جوامع غربی و تمایل به 'رقابت استراتژیک' با آن بسیار مهمتر شده است.
بر این اساس در سیاست های غرب اجماعی در حال توسعه است که می خواهد سرمایه داری پیروزمندانه چین را به دست آورد. به همین دلیل است که چین در همه جلسات مهم غرب در دستور کار قرار می گیرد. اخیراً در اجلاس سران 'کشورهای چهارگانه' بین ایالات متحده آمریکا ، ژاپن ، هند و استرالیا و همچنین در کنفرانس های بهاری اتحادیه اروپا و ناتو. «بوریس جانسون» نخست وزیر انگلیس ، هند ، استرالیا و کره جنوبی را نیز به اجلاس آینده گروه G7 دعوت کرده است و G7 قرار است تبدیل به D10 شود یعنی جلسه ۱۰ کشور دموکراتیک. در اواخر امسال نیز جو بایدن آنها را به اجلاس دموکراسی ها دعوت می کند. موضوع این نشست ها در مورد ظهور قدرت چین است.
بنابراین غرب چالش چین را پذیرفته است و مطمئناً خیلی خوشایند نخواهد بود اگر دولت این کشور تحریم هایی را علیه نمایندگان پارلمان اروپا اعمال کند. در این صورت چگونه پارلمان اروپا موافقت نامه سرمایه گذاری با جمهوری خلق را تصویب می کند؟ و بحث بعدی و غیر قابل تحمل برای چین قبلاً آغاز شده است: آیا غرب باید در بازی های المپیک زمستانی ۲۰۲۲ در پکن شرکت کند؟ دشوار است تصور کنیم که اسکیت بازهای سرعتی هلند یا بازیکنان هاکی روی یخ کانادا برای کسب مدال المپیک در کشوری که پارلمان هایشان آن را به نسل کشی متهم می کنند ، بجنگند.
اکنون این سوال مطرح می شود که آیا جنگ سرد دوم در راه است؟ مدت هاست گفته می شد که اختلاف با چین را نمی توان با درگیری شرق و غرب در زمان اتحاد جماهیر شوروی مقایسه کرد. درست است، زیرا امروز چین ارتباط تنگاتنگی با اقتصاد جهانی دارد و یک داستان موفقیت اقتصادی بی سابقه است. از این رو هزینه یک اختلاف علنی برای همه افراد درگیر ویرانگر خواهد بود. و با این وجود ، چین و غرب به سمت رویارویی علنی پیش می روند.
نظر شما