سیدکمیل طیبی روز چهارشنبه در گفت و گو با ایرنا افزود: این یک سند همکاری کلی است که بطور معمول بین ۲ کشور و یا سازمان و بخش منعقد می شود و هیچ تعهد و الزامی هم ندارد تا زمانی که روی بند بند هر یک از آنها که متفاوت است، قراردادهای جداگانه اجرایی امضا شود.
وی اضافه کرد: به عنوان نمونه بندهای این سند همکاری در زمینه تجارت است که خودش زیر قراردادهای دیگری پیدا می کند از جمله اینکه نظام تعرفه بین آنها چگونه بسته شود یا روایط مالی در ارتباط با صادرکنندگان و واردکنندگان به چه صورت اجرا، تنظیم و تامین منابع شود.
این اقتصاددان بیان کرد: هر کشوری می‌تواند برای خودش یک متحد یا شریک اقتصادی انتخاب کند که در این سند ایران، چین و برعکس چین، ایران را انتخاب کرد که در این راستا با تکریم و احترام به این سند بتوانند همکاری های مختلف را انجام بدهند.
وی تصریح کرد : اظهاراتی مبنی بر این که این سند به نوعی خام فروشی و کشور فروشی و از دست دادن فلان منطقه است بی‌پایه و اساس و ناشی از هیجانات رسانه‌ای است و حق طبیعی هر کشوری است که از این نوع سندهای همکاری را امضا کند.
وی یادآور شد: در این سند همکاری، چین به عنوان یک آغازکننده مطرح شده و در آینده کشورهای دیگر هم می‌توانند چنین سندی با ایران منعقد کنند که به دنبال آن روابط چندجانبه بوجود آورند و هر کشوری سهم خودش را در اقتصاد جهانی افزایش دهد.
به گفته این استاد اقتصاد دانشگاه اصفهان، این افزایش سهم یعنی اینکه فرصتهای جدید شغلی و تجارت و سرمایه‌گذاری به وجود بیاید.
وی تصریح کرد: با این سند همکاری امکان جذب سرمایه‌گذاری خارجی و توسعه روابط خارجی بوجود می‌آید و در نهایت سرمایه‌گذاری در بخش های زیربنایی از جمله انرژی اتفاق خواهد افتاد.
مدیر قطب علمی اقتصاد بین‌الملل دانشگاه اصفهان افزود: چین اقتصاد بزرگی دارد و مصرف‌کننده انرژی است و برای اینکه اقتصاد قدرتمندی داشته باشند و اقتدار اقتصاد خود را بتواند حفظ کند متقاضی انرژی است و کشوری مانند ایران می‌تواند تامین‌کننده این انرژی باشد.
این تحلیلگر مسائل اقتصادی یادآور شد: از نطر کارشناسی این سند همکاری به این معنا نیست که ما مانند سابق، نفت بدهیم و کالاهای نامرغوب چینی دریافت کنیم در این سند، بحث مشارکت و همکاری مطرح است که اگر ما انرژی صادر کنیم انتظار داریم که طرح‌های سرمایه‌گذاری مشترک اتفاق بیفتد و مشارکت بنگاه‌ها هم از نظر ارائه خدمات فنی و مهندسی و هم از نظر برقراری خط تولید بتواند احیا شود و رونق پیدا کند و در نهایت ظرفیت اقتصادی افزایش یابد.
طیبی گفت: این موضوع از آن لحاظ که سرانجام ایران شریک تجاری پیدا می‌کند و زمینه انعقاد قراردادهای متعدد بر مبنای یک دیپلماسی اقتصادی فراهم می‌شود و حتی موجب ترغیب کشورهای دیگر برای انعقاد قرارداد با ایران می‌شود مهم است.
عضو هیات علمی گروه اقتصاد دانشگاه اصفهان افزود: با این سند همکاری اگر مساله‌ای مانند تحریم بوجود بیاید یک توافق و قرارداری وجود دارد که همینطور به راحتی طرف مقابل بخاطر منافعی که از جنبه دیگر برای او فراهم می‌شود آن را از بین نبرد و لغو نکند.
وی ادامه داد: یکی از مشکلاتی که همیشه برای ایران وجود داشته این بوده که نتوانسته یک شریک درست و حسابی در مورد تجارت و سرمایه‌گذاری داشته باشد.
طیبی با اشاره به همکاری های علمی و فرهنگی موجود در این سند بیان کرد: به عنوان نمونه در تولید فیلم مشترک سینمایی یا همکاری بین مراکز علمی ۲ کشور ، این سند می‌تواند بسیار سازنده و با اهمیت باشد.
وی تصریح کرد: پتانسیل‌های چین در زمینه‌های مختلف با توجه به شرایط اقتصادی که برای آن کشور ایجاد شده خیلی بالاست و بر این اساس است که دانشگاه‌های چینی به دنبال جذب دانشمندان خود در غرب، اروپا و آمریکا هستند و پاداش و مشوق های تعیین شده برای آنها بیشتر از آن چیزی است که در آن کشورها دریافت می‌کردند.
وی گفت: رویکرد چین بسیار تغییر کرد و دنبال داشنمندان غربی هستند و برای این منظور هزینه می‌کنند که این موضوع خیلی به تحول و توسعه چین کمک کرده و آن ذهنیتی که نسبت به چین وجود دارد که تولیدکننده کالای نامرغوب است امروز در دنیای مدرن اقتصادی مطرح نیست.
این اقتصاددان افزود: چینی‌ها پا به پای کشورهای غربی، کالاهای اصلی تولید می‌کنند و خودشان صاحب تکنولوژی و سرمایه شدند، پس در مجموع این سند یک فرصت برای هر کشوری از جمله ایران است.
طیبی با بیان اینکه تصمیمی که مجموعه نظام گرفته که چین به عنوان یک شریک راهبردی معرفی شود گفت: این چیزی نیست که این دولت بخواهد عجولانه و با ریسک و مخاطره دست به این کار بزند در حالیکه در پایان مسوولیت است.
هفتم فروردین امسال و در جریان سفر وانگ یی عضو شورای دولتی و وزیر امور خارجه جمهوری خلق چین به تهران، سند همکاری‌های جامع راهبردی ایران و چین به امضای وزیران خارجه ۲ کشور رسید.
سابقه این سند به سفر رسمی شی جین پینگ رئیس جمهوری خلق چین به تهران برمی‌گردد که در جریان آن جمهوری اسلامی ایران و جمهوری خلق چین با صدور بیانیه‌ای، سطح روابط ۲ کشور را به «مشارکت جامع راهبردی» ارتقا دادند.
نظر شما