به گزارش روز یکشنبه گروه دانشگاه و آموزش ایرنا از خبرگزاری یونایتدپرس، این که مغز چگونه چهره افراد آشنا را تشخیص می دهد، موضوع مهمی در طول تاریخ علوم اعصاب بوده است اما سلول هایی که پردازش بصری را با حافظه شخص پیوند می دهند، هنوز پیدا نشده اند.
اکنون محققان دانشگاه راکفلر در آمریکا در یک مطالعه جدید موفق به کشف چنین سلول هایی در منطقه ای از مغز شدند که ادراک چهره را به حافظه طولانی مدت مرتبط می کند. این طبقه جدید از سلول های حافظه به طور جمعی چهره های افراد آشنا را به یاد می آورند.
محققان در این مطالعه از ام. آر. آی کاربردی به عنوان راهنمای بزرگنمایی مناطق TP مغز دو میمون استفاده کردند. سپس محققان سیگنال های الکتریکی نرون های TP این میمون ها را در حالی ضبط می کردند که این حیوانات سرگرم تماشای چهره های آشنا و غیر آشنایی بودند که یک بار به صورت مجازی بر روی صفحه نمایش رایانه مشاهده کرده بودند.
زمانی که این میمون ها چهره های آشنا را مشاهده می کردند، نورون های آنها در منطقه TP بسیار انتخابی بودند پس از پردازش تصویر، این نورون ها سریعاً بین چهره های شناخته شده و ناشناخته تفاوت قائل می شدند.
به طرز عجیبی، واکنش این سلول ها به چهره های آشنا نسبت به افراد ناآشنا سه برابر شدیدتر بود، با این وجود این واقعیت که میمون ها مورد مطالعه بارها و بارها موارد ناآشنا را در صفحه نمایش دیده بودند.
سوفیا لندی متخصص مغز و اعصاب و اولین نویسنده این مقاله گفت: نتایج این مطالعه بر اهمیت شناخت افراد به صورت شخصی تاکید می کند. با توجه به گرایش امروزه به مجازی شدن، توجه به این نکته ضروری است که چهره هایی که در صفحه نمایش دیده ایم ممکن است همان فعالیت عصبی ایجاد شده در حین ملاقات چهره ها به صورت شخصی را ایجاد نکنند.
«همچنین وینریش فریوالد استاد علوم اعصاب و رفتار در دانشگاه راکفلر درمورد این مطالعه اظهارداشت: سلول های منطقه TP مانند سلول های حسی با واکنش های قابل اعتماد و سریع به محرک های بینایی رفتار می کنند.
وی افزود: اما آنها همچنین مانند سلول های حافظه عمل می کنند که فقط به محرک هایی پاسخ می دهند که مغز قبلاً مشاهده کرده است - که در این مورد افراد آشنا است - منعکس کننده تغییر در مغز به دلیل برخوردهای گذشته است. این سلول های بسیار حسی اما در عین حال مانند سلول های حافظه هستند. ما ارتباطی را بین حوزه های حسی و حافظه کشف کرده ایم.
این محقق خاطرنشان کرد: کشف منطقه TP در مرکز تشخیص چهره به این معنی است که به زودی می توانیم تحقیق کنیم چگونه این سلول ها چهره های آشنا را کد می کنند اکنون می توانیم این پرسش را مطرح کنیم که چگونه این ناحیه به سایر قسمت های مغز متصل است و با ظاهر شدن چهره جدید چه اتفاقی می افتد و البته می توانیم نحوه کارکرد آن را در مغز انسان جستجو کنیم.
در آینده این یافته ها ممکن است پیامدهای بالینی برای افرادی داشته باشد که از «پروسپاگنوزیا» (عدم توانایی در شناسایی چهره انسان) رنج می برند؛ این بیماری یک وضعیت منزوی کننده اجتماعی است که حدود یک درصد از جمعیت را تحت تأثیر قرار می دهد.
افراد مبتلا به این بیماری غالباً دچار افسردگی می شوند. این وضعیت در وخیم ترین موارد می تواند ناتوان کننده باشد زیرا آنها حتی نمی توانند چهره بستگان نزدیک خود را تشخیص دهند.
نظر شما