به گزارش ایرنا، مهدی بصیری روز چهارشنبه در نشست کمیته توسعه کشاورزی و منابع طبیعی با عنوان اصفهان در آیینه توسعه در قالب نخستین کنگره "استان اصفهان و توسعه ملی، چالش‌ها و فرصت‌های پیش‌رو" افزود: مکان یابی‌های بعد از ذوب آهن در اصفهان، برای استقرار صنایع فولادی، نیروگاه و پالایشگاه بدون توجه به فاصله با مراکز جمعیتی و بدون توجه به جهت وزش بادها و خطر آلودگی آب و خاک و بدون توجه به میزان آب قابل تداوم و مهمتر از همه بدون توجه به ظرفیت محیط انجام شده است.
وی اضافه کرد: توسعه ناپایدار در اصفهان در مدت کمتر از ۵۰ سال نتایج خود را نشان داده است و با روند افزایش جمعیت، مهاجرت و توسعه شهری به‌تدریج تمام آب‌های زاینده رود و تونل، صرف مسائل صنعتی و شهری در حال توسعه شده و آبی برای محیط زیست و کشاورزی باقی نمانده است.
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی اصفهان ادامه داد: بحران آب کنونی ناشی از توهم و فکر انتقال آب به بیرون از حوضه مانند انتقال آب به یزد، بروجن و کاشان است که موجب بحران آب در استان اصفهان شده و شرایط بی آبی کنونی را بوجود آورده است.
وی اظهار داشت: بدنبال سد سازی و ایجاد ذوب آهن، پدیده‌هایی مانند احداث پالایشگاه و نیروگاه و توسعه صنایع به علاوه فولاد، امروز ما گرفتار تنگناهای تهیه آب، آلودگی هوا، فرسایش تدریجی اراضی کشاورزی و خشک شدن تالاب ها کرده است .
بصیری با بیان اینکه ظرفیت محیط تحت تاثیر یک عامل نیست اما تحت نظر یک عامل محدود کننده است خاطرنشان کرد: عامل محدود کننده در مناطق خشک، آب است و در مناطق سرد عامل محدود کننده درجه حرارت است و بعنوان مثال در کشوری همانند هلند سطح زمین عامل محدود کننده است.
وی با بیان اینکه باید ظرفیت سنجی محیطی را داشته باشیم بیان کرد: امروز در اصفهان با چمن کاری‌های در سطح وسیع، استخرهای فراوان و تولید ماهی و آبزیان، گاوداری‌های بسیار بیشتر از نیاز و ظرفیت استان و مصارف علوفه بسیار به محیط زیست آسیب وارد شده است.
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی اصفهان افزود: علاوه بر توسعه نابجا و نامتوازن در ایران و استان اصفهان، علاقه وافری به خودکفایی در همه نیازهای خود داریم که البته فکر میهن دوستانه ای است اما به چه قیمتی و چگونه و تا کجا باید ادامه داشته باشد.
وی ادامه داد: شرایط معدن کاری روی منابع طبیعی، رودخانه، آب و خاک و فرسایش خاک، خشکی رودخانه‌ها و آثار تاریخی تاثیر منفی گذاشته است.
بصیری گفت: نشست زمین در شهرهایی همانند اصفهان، تخریب آثار نفیس و تاریخی را بدنبال داشته است، اما هنوز هم جای امیدواری است که اقدامی موثر برای جلوگیری از این تخریب‌ها انجام شود.
وی اضافه کرد: توسعه رشک برانگیز خوبی در حوضه میانی زاینده رود برای سایر استان‌ها اتفاق افتاده است و استان‌های دیگر رشک می برند که چرا اصفهان اینقدر توسعه پیدا کرده است.
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی اصفهان تصریح گرد: هفت درصد سطح استان اصفهان در بعد میانی زاینده رود میزبان ۹۰ درصد صنایع استان است و حدود ۱۵ هزار واحد ریز و درشت صنعتی در این منطقه ایجاد شده است و جمعیت فراوان و ترافیک سنگین و آلودگی هوا را بوجود آورده و اصفهان را از حالت باغ شهری تمیز و یکی از بهترین شهرهای جهان بیرون آورده است.
وی با اشاره به اینکه زیربنای توسعه پایدار، فرهنگ و دانش است تاکید کرد: در طول ۶۰ سال گذشته توسعه پایدار نداشته ایم و در اثر توسعه از نوع خودمان به بن بست رسیده ایم.
بصیری با بیان اینکه توسعه کمی و کیفی ۲ نوع توسعه محسوب می شود اظهار داشت: اصفهان هم اکنون جای هیچگونه توسعه کمی در هیچ یک از بخش ها را ندارد و توسعه کیفی در صنایع می‌تواند شامل تغییر به صنایع الکترونیک، پاک، هایتک و با تکنولوژی‌های بالا باشد و توسعه کیفی موجب کاهش آلاینده های صنایع موجود می‌شود.
وی با اشاره به اینکه با فناوری جدید می‌توان آلایندگی صنایع موجود را کاهش داد افزود: باید صنایع هزینه های زیست محیطی را پرداخت کنند.
بصیری گفت: فاجعه بزرگیست که صنایع کشور و استان اصفهان در شرایط کنونی از برق یارانه‌ای، گاز یارانه‌ای و آب بطور تقریبی مجانی مصرف می‌کنند و از نیروی کارگران با قیمت ایران استفاده می‌کنند اما محصول خود را با قیمت اروپا به مردم ایران می‌فروشند.
وی با تاکید بر اینکه آب آشامیدنی را نباید روی آهن و فولاد ریخت یادآور شد: صنایع موجود نباید آزادانه توسعه پیدا کنند و بدلیل سود بالا در تولید فولاد می‌خواهند همه جای کشور صنایع فولادی احداث کنند.
بصیری اضافه کرد: می‌توان با توسعه علم و دانش، تصفیه خانه‌های پساب‌های شهری را ساماندهی و ارتقا ببخشیم و از آنها استفاده کنیم تا برای بهداشت و سلامت و اراضی کشاورزی مضر نباشند و با مدیریت سطح کشت می توان به هدر رفت و تولید محصولات کشاورزی، بیش از نیاز و بدون خریدار پایان داد و محصولات دارای مزیت نسبی کاشت.
وی افزود: بر عکس عقل و منطق، اراضی حاصلخیز موجود در ۲ سوی زاینده رود در همه جا به زیر توسعه شهر و روستا و ساخت باغ و ویلا رفته و برای همیشه از کاربرد اصلی آن که همانا تولید غذاست، محروم شده است.
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی اصفهان گفت: برنامه ریزی و اتاق فکر برای توسعه در استان و کشور وجود ندارد و آمایش سرزمین نداریم.
وی ادامه داد: طرح هایی با عنوان آبخیزداری در استان اصفهان و چهارمحال و بختیاری انجام شده است که این بندها موجب کاهش ورودی به سد و تخریب مراتع شده و بعنوان رسوبگیر از آنها استفاده می شود.
بصیری بیان کرد: استفاده از این بندها موجب استفاده از آب آنها با پمپ برای تبدیل اراضی می‌شود و فرسایش را افزایش می‌دهد و به هیچ وجه موجب آبخیزداری نمی شود و بهترین آبخیزداری پوشش گیاهی است.
وی خاطرنشان کرد: اگر چه مراتع استان شرایط خوبی ندارند اما نسبت به استان‌های همجوار از حفاظت بهتری برخوردار هستند اما با تعلل دستگاه‌های نظارتی، کانون کارشناسان منابع طبیعی استان، دلسرد شده اند و لازم است برنامه ریزی برای جلوگیری از شخم و چرای دام با قوت انجام شود و گرنه رسوب رودخانه ها و سدها و گرد و غبار ریه های شهروندان را پر می کند.
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی اصفهان با بیان اینکه محیط زیست مدافعان چندانی ندارد و کشاورزان سنتی قدرت مالی و سیاسی ندارند تا بتوانند از حقوقشان دفاع کنند گفت: توسعه پایداری همتی صادقانه و مجدانه می خواهد، راستگویی و درست اندیشی را باید تقویت کرد، نگذاریم توسعه لجام گسیخته شهری و صنعتی و کشاورزی، بدلیل داشتن برخورداری از قدرت مالی بالا، همه منابع آب را از محیط زیست و کشاورزی پایدار بگیرد.
نشست اول کمیته توسعه کشاورزی و منابع طبیعی روز چهارشنبه با سخنرانی مهدی بصیری با موضوع اصفهان در آیینه توسعه و سخنرانی احمد جلالیان با عنوان بحران پدیده گرد و غبار در منطقه اصفهان و تثبیت آن توسط رس بنتونیت فناوری شده، بصورت مجازی برگزار شد.
نخستین کنگره "استان اصفهان و توسعه ملی، چالش‌ها و فرصت‌های پیش‌رو" سه شنبه گذشته در دانشگاه صنعتی اصفهان آغاز به کار کرد و به مدت سه روز تا ٢۴ تیر در دانشگاه صنعتی اصفهان در قالب حضوری و مجازی برگزار می‌شود.
نظر شما