کلیپ یک شهروند از بیمارستان کرمان/فیلم بی‌توجهی من‌وتو را که می‌گیرد؟

مشکلات و کمبودهایی که بارها و بارها طی چند هفته و چندماه اخیر حداقل در کرمان و دیگر استان ها همه فریاد می زنند که با این سیل ابتلا به کرونا نه تنها با کمبود مواجه خواهیم شد بلکه کار خدمات رسانی در بیمارستان ها هم سخت می شود اما باگذشت چندین هفته همچنان شیب ابتلا آنچنان که باید نزولی نمی‌شود؛ چرا؟ کسی از علت های شیب صعودی ابتلا نیز آیا فیلم می گیرد؟

۱۹ شهرستان از ۲۳ شهرستان استان کرمان در وضعیت حاد و قرمز کرونایی قرار دارد؛ شهرستان های دیگر هم وضعیت پاک ندارند بلکه نارنجی یا زرد هستند.

درست است که با مراجعه به مراکز درمانی باید خدمات مطلوب نیز دریافت کنیم و این حق همه ماست اما در شرایط بحران و غیرعادی، اگر مراجعه و تقاضا بسیار بیشتر از ظرفیت موجود شد یا برخی کمبودها در سطح کشوری نمایان گشت، چکار باید کرد و در این شرایط تک تک ما شهروندان چه مسئولیتی داریم؟

از دیشب که این فیلم و واکنش آرام و صبورانه کادر درمان در مقابل تعدادی از همراهان بیمار را در آن بیمارستان دیدم، ضمن آنکه باید با بیماران همدردی کنم خودم را جای یکی دو نفر کادر درمانی هم می گذارم که در آن نوبت شب ماه هاست جانشان را کف دستشان گذاشته اند و در بیمارستان ها با وجود کمبود نیرو همچنان پای کار ایستاده اند تا هر کاری از دستشان بر می آید انجام دهند اما...؛ اما کاستی ها و کمبودها سر جای خود، آخر چرا مسیر ابتلای به کرونا قطع نمی شود؟

در کلیپی که این شهروند می گوید ۱۳ مرداد ماه جاری گرفته و برای یکی از شبکه های خارجی فارسی زبان فرستاده، یکی از شهروندان دیگر مدعی است که در شیفت شب تنها دو سه نفر از کادر درمان حضور دارند؛ فرد دیگری می گوید که فلان تعداد دارو نیاز است اما داروهای موجود کمتر است. یکی هم از کمبود سرم می گوید که البته طی روزهای اخیر این موضوع در سطح کشوری خبرساز بوده است.

دیگری از پارتی بازی در تزریق بیماران می گوید که البته این یک مورد را در صورت صحت باید برخورد شود و پذیرفته نیست؛ مسئولان علوم پزشکی باید پیگیری کنند که اگر در رسیدگی به بیماران در هر شرایطی، تبعیضی وجود دارد بشدت برخورد شود و ما هم در ایرنا از مسئولان متولی خواسته ایم پاسخ دهند اما صرفنظر از همه گلایه هایی که بیشترشان هم حق است و کمبود نباید باشد اما اگر بخواهیم کمی منصفانه قضاوت کنیم این سکه روی دیگری هم دارد آن هم اینکه بضاعت و ظرفیت درمانگاه ها مشخص است، تعداد مبتلایان چرا کم نمی شود؟

بواقع آیا خودمان که اینچنین مواقع که پایمان بخاطر بیماران کرونایی مان به بیمارستان ها باز می شود زبان گلایه مان هرچقدر هم بحق، آنقدر رساست، زمان هایی که باوجود آنهمه اطلاع رسانی، بی توجه و غافل یا سرمست و بی خیال از ویروس کرونا بوده ایم و بر تعداد مبتلایان افزوده ایم و جان خودمان و اطرافیانمان را هم به خطر انداخته ایم هم فیلمبرداری می کنیم و برای رسانه ها می فرستیم؟

آری، همه ما حق داریم مشکلات را ببینیم، گزارش کنیم و به رسانه ها بدهیم تا زمینه حل آنها را فراهم کرده باشیم؛ رسانه ها هم وظیفه دارند که مشکلات را بگویند، کسی هم متعرض صدای شهروندان نمی تواند باشد اما از من و تو و همه مایی که باوجود اطلاع از وضعیت سخت و میزان بالای ابتلای کرونا آن هم از نوع جهش یافته دلتای هندی، باز رعایت نمی کنیم؛ ماسک نمی زنیم، در اجتماع های مختلف خانوادگی و غیرخانوادگی حاضر می شویم و ... چه کسی باید فیلم بگیرد؟ چرا آنجا یا فیلم نمی گیریم یا بازهم فیلم دیگران را می گیریم نه خودمان؟

کمبودها چه زمانی رخ می دهد؟ مگر نه وقتی که تقاضا بسیار و فراتر از وضع و ظرفیت های موجود باشد؟ بیایید کمی هم با خودمان روراست باشیم؛ چقدر نکات و اصول بهداشتی را رعایت می کنیم؟ آیا این انگاره ذهنی درست و منصفانه است که فقط مراکز درمانی وظیفه دارند تمام و کمال به هر اندازه که هر لحظه، نیاز شد در خدمت ما باشند اما ما مسئولیتی در قبال وضع موجود نداریم؟

راستش بعد از گذشت دو سال از کرونا هنوز که هنوز است سوالات زیادی در مورد برخی شهروندان و چرایی عادی انگاری هایشان وجود دارد؛ درست است که خسته شده ایم؛ همه در دنیا خسته شده اند آیا اما مگر راه دیگری هست؟ ظرفیت واکسن باید افزایش یابد که طی هفته های اخیر زیاد تر هم شده اما آیا آنان که واکسن زده اند مبتلا نمی شود؟ همین امروز خبر فوت یکی از کادر بهداشت و درمان در استان کرمان منتشر شد.

عادی انگاری تا کجا؟

چند روز پیش وارد یک مغازه شدم؛ می گویم چرا ماسک نمی زنید؟ می خندد و می گوید من نمی فهمم این کرونا که می گویند یعنی چه؟ می گوید خانمش اوایلی که کرونا آمده بود چقدر سخت می گرفته و با حساسیت دستگیره در و ... را ضدعفونی می کرده است اما به خانواده اش هم می خندد و با پوزخند می گوید: یعنی چی؟ کرونا کجاست؟ من ماسک ندارم و نمی زنم، اما کرونا هم نگرفته ام.

آن یکی دیگر از آشنایان، صبح رفت واکسن زد، عصر وقتی او را در خیابان بدون ماسک می بینم می پرسم پس ماسکت کجاست؟ شما که آنقدر حساسیت داشتی، می خندد و می گوید صبح واکسن زدم.

آن دیگری که همکارم و رسانه ای است؛ از قشر نخبه همین جامعه را چه بگویم؛ وقتی در محیط کار لحظه ای تنها می شود، ماسکش را بر می دارد، با گوشی تلفن صحبت می کند و انگار نه انگار، اما با اعتراض من هم که مواجه می شود پاسخ می دهد: وقتی کسی بیاید ماسک می زنم. می گویم: برادر عزیز، اگر ناقل باشی و بدون علامت، همین صحبت کردن باعث پراکنده شدن ویروس در فضا می شود و فرد دیگری که بیاید مبتلا می شود؛ یا برعکس، اگر کسی قبل از شما حاضر بوده و ناقل و صحبت کرده باشد، ویروس در فضا تا مدتی می ماند و شما که ماسکت را بر می داری مبتلا می شوی؛ لبخندی می زند و می گوید: اِه. به همین جمله بسنده می کند و می رود اما دو ساعت دیگر همان آش است و همان کاسه.

یا وقتی به پارک ها و فضاهای گردشگری می رویم؛ هنوز خانواده ها هستند که باهمدیگر به تفریح آمده اند و بدون ماسک درحال خوردن و شادی کردن هستند انگار نه انگار که ظرفیت مراکز درمانی ما هم حدی دارد؛ کادر درمان ما هم انسان هستند و از ما هستند و صبر و تحمل و توانی دارند.

دیشب داشتم این کلیپ را از داخل بیمارستان افضلی پور می دیدم؛ وضعیت زندگی و کار کادر درمان ذهنم را بیشتر از قبل مشغول کرد؛ حدودت ۱۰ – ۱۵ نفر از همراهان بیمار اطراف یکی دو نفر از پرستاران یا پزشکان حاضر در کانتر بیمارستان حلقه زده اند؛ فریادها بلند است و همه اعتراض می کنند اما آن چند نفر کادر درمان با آنکه می بینند درحال فیلمبرداری هستند صبورانه سکوت کرده اند و به چند شهروندی که مستقیم ازشان سوال می پرسند جواب می دهند و کاری از دستشان بر نمی آید جز سکوت و تحمل.

لحظه ای آیا می توانیم خودمان را جای خانواده یا خود این کادر درمان بگذاریم؟ آیا اجازه می دهیم که در فضاهای آکنده از ویروس کرونا اعضای خانواده خودمان کار کنند و اینطور هم حرف بشنوند؟ آن پرستار و پزشک خسته و درمانده در بیمارستان کرونایی ها مگر مسئول تامین تجهیزات و داروست؟ 

ما که در ایرنا همین وضعیت را پیش بینی می کردیم چند روز پیش به همین بیمارستان برای تهیه گزارش رفته بودیم؛ خبرنگار ما به بخش های مختلف این بیمارستان سر زد و وضع پرشمار بیماران کرونایی را دید؛ در ادامه با معاون درمان بیمارستان افضلی پور کرمان نیز به گفت و گو نشست و ضمن بیان نکات مراقبتی از وضع و شدت بالای بیماران و مبتلایان گزارش تهیه کرد که آن مصاحبه را اینجا می توانید به طور کامل مطالعه کنید.

پای صحبت مسئولان بیمارستان

دکتر میثم یوسفی معاون درمان بیمارستان افضلی پور که زیر مجموعه دانشگاه علوم پزشکی کرمان خدمات رسانی می کند و دل پری هم از بی توجهی مردم استان کرمان در رعایت پروتکل های بهداشتی دارد با اشاره به شرایط و شاخص های موجود، کرمان را از استان هایی برمی شمارد که کمترین میزان رعایت پروتکل ها در کنار ۴ یا ۵ استان دیگر در آن به چشم می خورد و می گوید: این جای تاسف دارد و از مردم درخواست می کنیم با توجه به حجم گسترده ابتلا، عوارض و بستری بیماران  در بیمارستان ها نسبت به رعایت پروتکل ها جدیت بیشتری داشته باشند.

وی در پاسخ به برخی کمبودها یا مشکلات در خدمات رسانی به بیماران در مراکز درمانی اینچنین پاسخ می دهد: اولا بیشترین عامل تاثیرگذار در بهبود وضعیت این بیماران مراقبت های پرستاری و پزشکی است؛ اما در سیستم درمان پزشکی هر چه تعداد بیماران کمتر باشد میزان خدمات رسانی و مراقبتی که از بیماران به عمل می آید بیشتر است و برعکس، وقتی پذیرش بیماران بیشتر شود استانداردهای مراقبت از بیماران نیز کاهش پیدا می کند که این امری طبیعی و در تمام دنیا به همین شکل است.

وضع کادر درمان را دریابیم

معاون درمان بیمارستان افضلی‌پور کرمان در ادامه با اشاره به اینکه باوجود واکسیناسیون پرسنل بیمارستان باز مواردی بوده که به این بیماری مبتلا شده اند گفت: پرسنل کادردرمان پس از ابتلا به کرونا از گردونه خدمت خارج می شوند؛ آنان هم انسان هستند و دیگر نمی توانیم از خدماتشان استفاده کنیم که این خود یک آسیب جدی برای سیستم درمان محسوب می شود.

وی در ادامه با انتقاد از وضعیت رعایت پروتکل های بهداشتی بویژه کسانی که واکسن دریافت کرده اند گفت: مردم به این نکته توجه داشته باشند که قطعا کسانی که مبتلا می شوند و واکسینه شده اند به هیچ عنوان مصون از ابتلای دوباره به این بیماری نیستند، بنابراین تحت هر شرایطی فعلا توصیه می شود که پروتکل های بهداشتی در سطح جامعه بشدت رعایت شود  تا زمانی که میزان ابتلا پایین بیاید و حداقل حدود ۷۰ درصد مردم کشور واکسینه شده باشند؛ آنگاه به این اطمینان برسیم که چرخه ابتلا به ویروس را شکسته ایم و اینک تنها راه جلوگیری از ابتلا به این بیماری رعایت پروتکل های بهداشتی است.

خدمات رسانی را بسیار بسیار سخت کرده ایم

معاون درمان بیمارستان افضلی پور کرمان که درخواست و خواهش دارد مردم شرایط کنونی مراکز درمانی را درک کنند با بیان اینکه این روزها بیشترین حجم و میزان بستری را طی چندسال سال گذشته در این بیمارستان داشته ایم و این بی سابقه بوده است گفت: این حجم از بیماران تنها از استان کرمان نبوده بلکه استان های همجوار چون سیستان و بلوچستان را هم شامل می شود که خدمات رسانی ما را بسیار بسیار سخت می کند اما امیدواریم با تلاش و حداکثر ظرفیتی که داریم خدمات ارائه دهیم.

معاون درمان بیمارستان افضلی پور در ادامه با اشاره به تعداد فوتی های هفته قبل که سن زیر ۳۰ سال هم شامل می شده اند گفت: این مساله در مورد پیک های (اوج همه گیری) قبلی صدق نمی کرد و یک مورد جدید و علت آن هم جهش هایی است که در ویروس صورت گرفته و این رفتار جدید مربوط به ویروس دلتاست.

تنها راه ورود ویروس به بدن از طریق تنفسی است

وی تنها راه ورود ویروس به بدن را از طریق تنفسی و ترشحات آلوده و تماس با مخاط ها دانست و گفت: رعایت پروتکل های بهداشتی که بارها و بارها به آنها توصیه شده است می تواند از انتقال ویروس جلوگیری کند.

دورهمی ها و کودکان

دکتر یوسفی همچنین افزود: ویروس نوع دلتا تنها بیشتر اطفال و نوجوانان را درگیر نمی کند بلکه همچنان بیشترین میزان درگیری در سن های بالاست و در سنین بالاتر عوارض شدیدتر ایجاد می کند که البته نسبت به پیک های قبل میزان درگیری و شدت درگیری در سن های زیر ۲۰ سال بیشتر شده است.

وی دورهمی ها، جمع های خانوادگی و دوستان را از عوامل مهم ابتلا و آلوده شدن کودکان به ویروس کرونا دانست و گفت: تعداد زیادی از بچه ها همچنان بدون علامت به این بیماری دچار می شوند و به راحتی می توانند ویروس را به افراد خانواده و دوستان منتقل کنند.

متخصص بیماری‌های عفونی علائم ویروس دلتا را شبیه سرماخوردگی و گلودرد دانست و گفت: خیلی از افراد این دو بیماری را اشتباه می گیرند و رعایت پروتکل های بهداشتی را در کودکان و نوجوانان جدی نمی گیرند، در قرنطینه و جدا کردن فرد بیمار تعلل می کنند و همین باعث می شود که دیگران نیز به این بیماری مبتلا شوند.

خبرنگار ایرنا وجود آنکه مشکلات و کاستی ها در برخی مراکز درمانی را نفی نمی کند و تهیه گزارش آنها را حق شهروندان و وظیفه رسانه ها می داند البته مسئولان متولی هم باید گزارش و پاسخ خود را بیان کنند؛ اما اگر روی دیگر این سکه را که مسئولیت تک تک ماست ببینیم به چرایی عادی انگاری های کرونایی باید بیشتر توجه  و سعی کنیم هر کدام به عنوان یک شهروند مسئول، تا می توانیم مروج رفتارهای پیشگیرانه و خودمان هم الگوی آن رفتارها باشیم تا از این مقطع که در جهان همگان گرفتار ویروس کرونا شده اند، بگذریم.

خبرگزاری جمهوری اسلامی(ایرنا) آمادگی دارد اگر مسئولان علوم پزشکی کرمان یا بیمارستان افضلی پور در زمینه فیلم مورد اشاره یا اعتراض برخی بیماران توضیحاتی دارند را منتشر کند.