روزهای سخت در جهانی که زندگی می‌کنیم برای عرصه خبر و خبرنگاران کم نبوده و نیست این جهان سرشار از تغییر و احساسات و افکار متناقض روزی عرصه جنگ‌های انسانی بوده و روزی دیگر درگیر ویروس‌های ویرانگر در این حیات بشری و در این جهان برای ثبت و ماندگاری لحظاتی که گذر زمان ارزشش را مشخص می‌کند خبرنگار است که می ماند و می‌نویسد و می‌گوید زیرا شجاعت و ماندن بر حقیقت حرف اصلی و خصلتی است که از خبرنگار بر می‌آید، خبرنگار نشان داده در طول تاریخ بویژه در روزگار معاصرمان چه در جنگ افغانستان چه در عراق و چه در هشت سال دفاع مقدس چگونه سپر پولادین بلا شده و چگونه با قلمش روایت کرده تاریخی را که غبار محنت‌ها بر آن نشسته است.
از سختی‌های خبرنگاری زیاد گفته‌اند هر سال که روز خبرنگار می‌شود این سختی‌ها لیست‌وار به ذهن همه مخاطبان رسانده می‌شود اما در این بین کسی نمی‌داند چه گذشت بر یک خبرنگار در روزهایی که هر شغلی محدودیتی داشت و می‌توانست در خانه بماند اما او از جان گذشته بود نه اینکه آرزویی نداشته باشد بلکه خود را در مردمش می‌دید مردمی که برایشان اطلاع‌رسانی می‌کرد مردمی که جانشان مهم بود مردمی که زیر بار کرونا محنت‌ها کشیده بودند اما خبرنگار مردمش را از پشت میزها و زیر کولرها نمی‌دید او حضور داشت گاهی در بیمارستان و بخش‌های عفونی، گاه در آرامستان‌ها برای پوشش اخبار این ویروس سمج هر چه بود صحبت از خدمت بود صحبت از شغل و حرفه‌ای که انگیزه مادی برایش تعریفی نداشت و هر چه بود به خاطر آنچه در قلبشان می‌گذشت اتفاق می‌افتاد.
در میدان مبارزه با کرونا خبرنگاران بودند و ماندند و هستند در آن روزها و این روزها که جان به آسانی از دست رفته و می‌رود خبرنگار با گزارش‌های میدانی با خبرهای به موقع با مصاحبه‌های عمقی و تحلیلی می‌شکافت عرصه‌های حقیقت را و به اطلاع می‌رساند تا نباشد در این کره خاکی و در این پهنه سرزمینی کشورمان فردی که این ویروس جانش را بگیرد.
خبرنگاران در روزگار کرونا ثابت کردند که کم نیستند و نبودند امثال صارمی‌ها، آوینی‌ها، باقری‌ها، محسن خزاِئی ها... آنان به همه نشان دادند که می‌شود در این جهان منفعت زده از جان گذشت از آرزو گذشت و برای دیگری زیست برای دیگری از جان گذشت برای دیگری کرونا گرفت و برای همیشه رفت.
هر چند خبرنگاری و سختی‌هایش را می‌توان در جای جای جهان یکسان دید اما فرق بوده و هست میان خبرنگار در مناطق مرزی محروم با خبرنگار در مکانی با رفاه نسبی، خبرنگاران سیستان و بلوچستان از آن دست خبرنگاران هستند که لحظه به لحظه رویدادهای کرونا را در زمانی پوشش می‌دادند که خود از کمبود زیرساخت‌های بهداشتی و درمانی نیز رنج می بردند، خبرنگاران این استان در همه زمان‌هایی که خیلی‌ها شاید فکرش را هم نمی‌کردند تمام اخبار توسعه و امنیت این خطه را در کنار کرونا پوشش می‌دادند گاهی در حاشیه شهر بودند برای پوشش محرومیت و کرونا در مناطق کم‌برخوردار و گاهی در بیمارستان‌های بوعلی و امام علی (ع) زاهدان پیگیر امکاناتی مثل دستگاه اکسیژن‌ساز برای مردم و با همه سختی‌ها ماندند و گفتند و نوشتند و خواهند گفت و نوشت برای اینکه استانشان سیستان و بلوچستان عزیز رنگ غم نبیند و مردمانش همواره بخندند.
نظر شما