به گزارش ایرنا، این سوالی است که «عزت الشابندر» تحلیل گر برجسته عراقی و عضو اسبق پارلمان عراق در یک توییت مطرح کرده است.
سوال الشابندر از دروازه افغانستان و مناسبت خروج آمریکایی ها از آن، ناظر به ماموریتی است که حضور نیروهای آمریکایی را در آن کشور و نیز در کشور عراق توجیه می کند؛ تسلیح ارتش های دو کشور و آموزش نیروهای نظامی.
واقعیت این است که صرف نظر از ادعای خروج نیروهای رزمی آمریکا، حضور نیروهای آمریکایی در عراق نیز با همین توجیه در حال ادامه است؛ ماموریت مستشاری و آموزش ارتش عراق.
درست است که نه افغانستان را می توان همسنگ و شبیه عراق دانست و نه طالبان را می توان معادل داعش نامید؛ هر چند آمریکایی ها ۲۰ سال پیش به بهانه مبارزه با طالبان، افغانستان را اشغال کردند و اکنون نیز به بهانه مبارزه با داعش در عراق حضور دارند اما نکته ای که تحلیل گر عراقی به آن اشاره می کند ربطی به مشی طالبان و داعش یا قصدی برای مقایسه این دو ندارد بلکه از یک واقعیت مشترک درباره رویکرد آمریکایی ها در دو کشور پرده بر می دارد.
اگر ۲۰ سال حضور آمریکا در افغانستان به بهانه جنگ و پس از آن، آموزش نیروهای ارتش افغانستان هیچ ثمری نداشت بلکه از این هم بیشتر، فضای کشور را برای تصرف مجدد به دست طالبان مهیا کرد، چه تضمینی وجود دارد که حضور آمریکایی ها به نام مستشاران و مربیان آموزشی در عراق، به تقویت داعش منجر نشود؟
از این منظر، تصادفی نیست که همزمان با طرح زمزمه هایی مبنی بر ضرورت ماندن نیروهای آموزشی آمریکا در عراق، با فراخوانی دیگر، مومیایی های داعش دوباره از گور بر می خیزند.
هنوز برای بسیاری این سوال مطرح است که چگونه در طول یک ماه و همزمان با تاکید بر ضرورت خروج بخشی از نیروهای آمریکا با استناد گروه های سیاسی و مقاومت به مصوبه پارلمان عراق، بیش از ۱۰۰ دکل برق در عراق تخریب شد و در چندین عملیات به دست تروریست های داعشی، دهها تن از شهروندان عراقی از مجالس عزا گرفته تا معابر عمومی، به رگبار بسته شدند؟
وقتی که هنوز نیروهای رزمی آمریکا از عراق خارج نشده اند، چه نیرویی و با چه اهدافی، قوای تاریکی را از درون دخمه ها، احضار و سازماندهی مجدد می کند؟
نظر شما