به گزارش روز چهارشنبه ایرنا این پایگاه خبری در گزارش تحلیلی نوشت پس از پیشروی های سریع طالبان ، فرار اشرف غنی و کنترل کابل شرایط با توجه به اطلاعاتی که در دسترس قرار می گیرد بسیار سیال است و باید با احتیاط دنبال شود. این دیدگاه به کنگره کمک می کند تا پیامدهای نظامی و دفاعی خروج نیروهای آمریکایی را مورد توجه قرار دهد.
ردپا و ماموریت کنونی ارتش
برپایه این گزارش " عملیات متحدان برای پناهجویان " در ۱۷ اوت(۲۶ مرداد) برای پشتیبانی از پروازهایی که قرار بود شهروندان افغان و خانواده هایشان که مدارک خروج و روادیدهای ویژه مهاجرت داشتند شکل گرفت.
« لوید آستین » وزیر دفاع و « آنتونی بلینکن » وزیر امور خارجه آمریکا در ۱۲ اوت(۲۱) مرداد به « اشرف غنی » اطلاع دادند که آمریکا شهروندان خود را از کابل خارج می کند و صدور روادیدهای ویژه مهاجرت را برای افراد آسیب پذیر تسریع می کند که این امر باعث تسریع در سقوط دولت شد و طالبان به آسانی کنترل کابل را بدست گرفت .
در پشیبانی از عملیات خروج نظامیان آمریکایی و عملیات متحدان برای پناهجویان، وزارت دفاع آمریکا، اقداماتی از جمله فرستادن ۳ دسته پیاده نظام نیروی دریایی به فرودگاه بین المللی حامد کرزای و حدود هزار افسر پشتیبانی نظامی نیروی هوایی به قطر انجام داد.
سوالات و ملاحظات
سقوط سریع نیروهای امنیتی و دفاعی و دولت افغانستان برخی فرض های پیشین محوری پس از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ را به چالش کشیده است. سیاست های امنیت ملی و سوالاتی را درباره پویایی امنیت منطقه ای و داخلی افغانستان که اکنون در کنگره و نزد کارشناسان مورد بحث است افزایش داده است.
بدین ترتیب این سوال مطرح می شود که انتخاب های ارتش آمریکا چه بود؟ دولت ترامپ با طالبان مذاکرات خروج نیروهای نظامی از افغانستان را در فوریه ۲۰۲۰ آغاز کرد و در ازای خروج آمریکا تا ۳۱ مه ۲۰۲۱ ضمانت ضد تروریسم از این گروه خواست. دولت جو بایدن تصمیم به تاخیر این خروج تا ۳۱ اوت ۲۰۲۱ گرفت. برخی اعتقاد دارند بایدن می توانست این توافقنامه را رد کند و تعداد سربازان کمتری را در افغانستان نگه دارد تا توافقنامه صلح بهتر پیش می رفت. براساس این دیدگاه، هزینه نگهداشتن نیروها در افغانستان به نسبت تهدیدهای امنیتی که مرتبط با سقوط افغانستان است به مراتب کمتر می بود.
با این وجود بایدن معتقد است با تعداد کمی نیروهای آمریکایی نمی توانست در برابر طالبان بایستد و چنین حضوری غیرممکن بوده است.
از سوی دیگر چنین اقدامی برای تلاش های همکاری امنیتی به چه معناست ؟ یک دیدگاه مرکزی برای آمریکا و متحدانش در افغانستان این بود که ارتش این کشور را آموزش داده و مجهز کنند. در این زمینه بسیاری به کمبودهای طولانی مدت در ارتش اشاره می کنند و کارآمدی آمریکا را زیر سوال می برند. براساس این منطق وقایع اخیر در افغانستان نشان می دهد چنین تلاش هایی برای ساختن ظرفیت مشکلاتِ استراتژیک دارد و آمریکا می بایست محتاط تر می بود وقتی به فکر ایجاد و ساختن ارتش خارجی بود.
استراتژی خروج آمریکا از افغانستان
در ادامه این گزارش آمده است دستکم دو دیدگاه مجزا اما مرتبط درباره مسئله استراتژی خروج آمریکا از افغانستان قابل توجه است. در سطح استراتژیک برخی کارشناسان معتقدند سقوط دولت و ارتش افغانستان در نهایت غیرقابل اجتناب بود. ارتش این کشور بسیار وابسته به نیروهای آمریکایی بود. بازبینی ساختارهای سیاسی افغانستان نیز نشاگر فساد بومی شده بود.
در سطح عملیاتی نیز برخی کارشناسان قدرت برنامه خروج نظامیان آمریکایی و متحدانش را زیر سوال می برند.
ظهور تهدیدهای جدید در نتیجه خروج نیروهای آمریکایی
در پایان این گزارش آمده است گرچه هدف ابتدایی از به راه انداختن جنگ در افغانستان پس از وقایع ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ در ظاهر برکنار کردن طالبان از قدرت و ضمانت اینکه القاعده هرگز دست به چنین اقدامات تروریستی علیه آمریکا و متحدانش نخواهد زد اما تقریبا ۲۰ سال بعد طالبان توانستند کنترل تمام کشور افغانستان را دوباره بدست آورند.
برخی کارشناسان هشدار دادند اکنون تجهیزات نظامی آمریکایی در افغامستان نیز به دست طالبان افتاده است که برخی از آنان با گروه های القاعده و داعش ارتباط دارند.
نظر شما