به گزارش ایرنا، کهکشانی‌ها فردا(یکشنبه ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۱/۲۰ شهریورماه ۱۴۰۰) نخستین دیدار خود را بعد از بیش از یک سال در خانه برگزار خواهند کرد؛ آنها آخرین بار در اول مارس ۲۰۲۰ و در پیروزی برابر بارسلونا در ال‌کلاسیکو، چمن خانگی خود را لمس کرده بودند.
رئال مادرید هرگز این همه مدت از خانه دور نبوده است؛ با این حال، در اسناد تاریخی یک موقعیت مشابه وجود داشته و به اواسط دهه ۱۹۴۰ باز می گردد؛ آنها در آن برهه برای حدود ۱۴ ماه به متروپولیتانو (ورزشگاه سابق اتلتیکومادرید) نقل مکان کرد.
البته در آن روزگار، فوتبال با نسخه امروزی آن تفاوت زیادی داشت. آنها ۲۱ بازی در این ورزشگاه انجام داده و کوپادل‌ری را تصاحب کردند اما در لالیگا هفتم شدند. «آلفردو دی استفانو» هنوز به این تیم ملحق نشده بود و رئال هنوز خود را در قاره اروپا مطرح نکرده بود.
تقریبا سه دهه طول کشید تا رئال دوباره خانه اش را ترک کند البته این بار به دلایلی کاملا متفاوت؛ در جریان دیدار نیمه نهایی جام باشگاه‌های اروپا در فصل ۱۹۷۵-۱۹۷۶، «مرد دیوانه برنابئو» برای حمله به داور دیدار، به زمین پرید و در نتیجه آن، سفیدپوشان مجبور شدند تا در مستایا و لا روسالدا بازی کنند.
در سال ۱۹۸۲، محرومیت رئال مادرید به تعطیلی مجدد برنابئو منجر شد و این اتفاق در سال ۱۹۸۷ برای دیدار این تیم با ناپولی که «دیگو مارادونا» فقید را در اختیار داشت، باردیگر تکرار شد و در نتیجه آنان به ورزشگاه والنسیا متوسل شدند. برنابئو در سال ۱۹۹۴ باردیگر تعطیل شد و کهکشانی‌ها در ورزشگاه ویسنته کالدرون بازی کردند.
از آن زمان به بعد، رئال مادرید تمام دیدارهای خانگی خود را در برنابئو برگزار کرد؛ دست کم تا مارس ۲۰۲۰ اینطور بود.
با این وجود، تنها دو هفته پس از ال‌کلاسیکو، وضعیت اضطراری اعلام شد و رئال به آلفردو دی استفانوی بدون تماشاگر نقل مکان کرد.
نخستین دیدار رسمی آنها در دی استفانو ۱۴ ژوئن ۲۰۲۰ و شروع زنجیره‌ای بود که در نهایت به فتح لالیگا انجامید. کهکشانی‌ها در مجموع ۳۲ بازی در این ورزشگاه انجام دادند که ۲۵ مورد آن دیدارهای خانگی بود و هفت بار هم در لیگ قهرمانان از رقبا میزبانی کردند.
و حالا، سفیدپوشان رئال پس از طولانی‌ترین تبعید تاریخ خود، به خانه بازگشته و از سلتاویگو پذیرایی خواهند کرد.
نظر شما