کتایون پرمر در گفت وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا، درباره آثار تجربی سی و هشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران، اظهار داشت: فیلم‌هایی که به دست ما رسید تا برای این بخش بررسی کنیم یا آثار حرفه‌ای بودند، یا فیلم‌های نیمه حرفه‌ای و برخی هم آثار آماتوری بودند. این دسته‌بندی اما برای من در اولویت نبود. اولویت اصلی من برای انتخاب یک فیلم، خوب بودن آن است. اینکه یک فیلم تا چه اندازه توانسته است منظور خود را در قالب قصه بیان کند.
وی ادامه داد: در سینمای تجربی این سوءتفاهم وجود دارد که گویی هر فیلمی که مخاطب آن را نمی‌فهمد، فیلم تجربی محسوب می‌شود در حالی که اینگونه نیست. برای خود من حین تماشای فیلم‌ها ملاک این بود که آثار بتوانند منظور خود را به درستی انتقال دهند. در مجموع فیلم‌هایی که به دست مشاوران انتخاب این بخش رسید، از هر سه دسته بودند و من هم تلاش کردم در هر دسته بهترین‌ها را انتخاب کنم.
پرمر افزود: هم در میان فیلم‌هایی که به جشنواره راه پیدا نکردند و هم در بین آثار راه‌یافته به بخش مسابقه، بودند آثاری که می‌خواستند موضوعی را مطرح کنند اما صددرصد موفق نبودند. همان‌طور که یک فیلم داستانی می‌تواند ایده جالبی داشته باشد اما در نهایت احساس می‌کنید که نتوانسته است آن ایده را به شما منتقل کند، در فیلم‌های تجربی هم این اتفاق می‌افتد. البته در برخی مواقع احساس می‌کردم خود فیلمساز هم نمی‌داند چه می‌خواهد مطرح کند. این حاصل همان سوءتفاهم است که گویی هرچه فیلم قابل فهم نباشد، تجربی‌تر است!
این کارگردان توضیح داد: درست است که فیلم تجربی به نسبت فیلم داستانی ارتباط مستقیم‌تری با احساس فیلمساز دارد اما در فیلم‌های تجربی راه‌یافته به بخش مسابقه جشنواره امسال، این مساله را لحاظ کرده‌ایم که فیلم‌ها برای مخاطب جدی سینما قابل فهم باشند.
وی درباره اقبال اندک فیلمسازان کوتاه به ساخت فیلم‌های تجربی هم گفت: بزرگ‌ترین دلیل این است که میزان حمایت از فیلم‌های تجربی پایین‌تر از فیلم‌های داستانی است. این رویکردی است که در اکثر فستیوال‌ها چه در داخل و چه در خارج از کشور وجود دارد. طبیعی است که اکثر فیلمسازان علاقه دارند در جریان اصلی فیلمسازی حضور داشته باشند و اینگونه جا افتاده است که جریان اصلی فیلمسازی، فیلمسازی داستانی است. البته فکر نمی‌کنم این رویکرد مختص ایران باشد، در اکثر نقاط دنیا فیلم تجربی، مخاطبان خاص‌تری نسبت به فیلم داستانی دارد و حتی فیلم‌های تجربی معمولا در گالری‌ها نمایش داده می‌شوند و اکران به‌خصوصی ندارند مگر اینکه در جشنواره‌ها دیده شوند.
مشاور انتخاب فیلم‌های تجربی سی و هشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران ادامه داد: ساخت فیلم تجربی، بخش هنری‌تری از فیلمسازی است که نیاز به شناخت بالاتر و حساسیت‌های بیشتری دارد، برخلاف این نگاه که بعضا احساس می‌کنند فیلم تجربی فیلم ساده‌انگارانه‌ای است که هر کاری دلمان بخواهد می‌توانیم در آن انجام دهیم.
پرمر درباره تلخی موجود در فیلم‌های کوتاه هم گفت: بعضی از فیلم‌های تجربی هستند که آنقدر المان تکراری در آن‌ها وجود دارد که از دیدن آن هیچ لذتی نمی‌برید چراکه می‌دانید فیلمساز قرار است شما را به کدام سمت ببرد. اما دسته دیگری از فیلم‌های تجربی در جشنواره امسال بودند که خیلی هوشمندانه مخاطب را وارد جهان خود می‌کردند. از این منظر تلخ بودن در فیلم تجربی بیشتر ناشی از همان المان‌های تکراری است که اساسا باعث می‌شود فیلم، دیگر فیلم خوبی نباشد. مثلا المانی مانند «خون» در بسیاری از فیلم‌ها استفاده شده بود و استفاده از آن هم استفاده درستی نبود. در ترکیب فیلم‌های انتخابی این هوشمندی وجود داشت که هم جنبه‌های جذاب دیگر مدنظر باشد و هم تلخی و رنج که جزیی جدایی‌ناپذیر از سینما هستند.
وی درباره انتخاب جشنواره فیلم کوتاه تهران به‌عنوان دروازه ورود به جشن سالانه آکادمی اسکار هم گفت: این دستاورد، اتفاق ویژه‌ای است و من خیلی از شنیدن این خبر خوشحال شدم. جشنواره فیلم کوتاه تهران، پیش از این هم یک رویداد جهانی بود اما امروز اعتبار دوچندانی پیدا کرده است. فیلم کوتاه همیشه در ایران جدی بود و حالا این اتفاق باعث می‌شود فیلم کوتاه جدی‌تر هم گرفته شود. این اتفاق می‌تواند تلاش فیلمسازان کوتاه را از آنچه تا به امروز بوده‌است، بیشتر کند.
سی‌وهشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران ۲۷ مهر تا ۲ آبان ۱۴۰۰ (۱۹ تا ۲۴ اکتبر ۲۰۲۱) برگزار می‌شود. این رویداد برای اولین‌بار در تاریخ سینمای ایران واجد شرایط تایید آکادمی اسکار شناخته و معرفی شده است.
نظر شما