به گزارش شنبه شب خبرنگار فرهنگی ایرنا، نشست پرسش و پاسخ فیلم سینمایی لیپار به کارگردانی حسین ریگی با حضور عوامل سازنده فیلم و با اجرای رکسانا قهقرایی در سالن شماره ۲ سینما فرهنگ برگزار شد.
در ابتدای نشست خبری فیلم لیپار، حسین ریگی کارگردان فیلم گفت: ما پنجاه سال سینما را به سیستان و بلوچستان بدهکار هستیم و فیلم‌هایی که در این استان ساخته شده، خیلی شباهتی به جریان واقعی استان ندارد. برای همین به هنگام ساخت فیلم به گذشته خویش رجوع کردم و سال ۹۶ به ایده این فیلم با گلستانه رسیدم و بعد طرح را برای «بنیاد سینمایی فارابی» فرستادم که خوشبختانه از آن استقبال شد و امیرحسین علم‌الهدی به کار اضافه شدند و بعد ایشان سعید خانی را به عنوان تهیه‌کننده برای این اثر به ما معرفی کرد.
وی ادامه داد: خیلی از تهیه‌کنندگان به دلیل فاصله زیاد با تهران و شاید امکانات کم ریسک نمی‌کردند که برای این اثر به عنوان تهیه‌کننده ظاهر شوند.
سعید خانی، تهیه‌کننده این اثر گفت: در ابتدا قرار بود شخص دیگری تهیه‌کنندگی این فیلم را عهده‌دار باشد اما با انصراف ایشان من جایگزین شدم. فیلم در ابتدا درباره کودک بود و برای کودک نبود و درنتیجه دوباره با نظر من فیلمنامه را بازنویسی کردیم تا به فیلمی برای کودک تبدیل شود.
بهناز جعفری بازیگر فیلم در ادامه این نشست، گفت: این موهبتی است که خدا به من عطا کرده تا در مقابل نوجوانان که سرشار از خلوص نیت هستند، بازی کنم. رابطه میان من و بازیگر اصلی خیلی خوب بود و با هم اخت شدیم و به اعتقاد من برکت برای من معیاری از سنجش شده بود و من لهجه بلوچی را با او تمرین می‌کردم.
وی گفت: چابهار برای من طبیعتی ناشناخته داشت و به مثابه بهشت می‌ماند و امیدوارم سینما در این استان رونق بگیرد.
در ادامه امین میری بازیگر فیلم گفت: در ابتدا درگذشت عزت‌الله مهرآوران را تسلیت می‌گویم. باید بگویم که هر بازیگری استعداد یادگیری لهجه را ندارد. اما بهناز جعفری و دو بازیگر تهرانی دیگر به خوبی از عهده این ماجرا برآمدند. در «لیپار» از کلمات بلوچی بسیاری استفاده می‌شود و شاید این کار را سخت می‌کرد اما همه از پس آن برآمدند.
وی ادامه داد: ما برای انتخاب بازیگر فراخوان داده بودیم و ۲۰۰ نفر از نوجوانان بلوچستانی را دیدیم. اعتقاد من این بود که به دلیل لهجه انتخابی ما باید از شهر زاهدان بازیگر انتخاب می‌کردیم. در نتیجه در بازار به دنبال بازیگر گشتیم و دو بازیگر اصلی‌مان را انتخاب کردیم. بازیگران نوجوان ما بسیار باهوش بودند.
محمد دستواره، بازیگر نوجوان این فیلم نیز گفت: من قبلا رویای سینما را در سر نمی‌پروراندم، اما دوست دارم که بازیگری را ادامه دهم.
همچنین فاطمه سالاری، یکی دیگر از بازیگران نوجوان این فیلم گفت: نقش «آشو» برای من چالش بزرگی بود، چون من سیستانی هستم اما در این فیلم باید در نقش بلوچ ظاهر می‌شدم. بازیگری تنها امید من در زندگی است و دوست دارم این حرفه را ادامه دهم. قبل از این که وارد این حرفه شوم تصوراتم نسبت به بازیگری بسیار متفاوت بود.
ریگی در ادامه این نشست گفت: در سیستان و بلوچستان پنجاه سال است که فیلم‌های تلخ ساخته می‌شود. خرده فیلم‌ها را نیز نمی‌تواند از «لیپار» جدا کرد.
وی گفت: حضور مهدی سعدی، تدوین‌گر کار نیز بسیار به ما کمک کرد و برای فیلم کمکمان کرد. برای این فیلم سکانس‌های زیادی را کنار نگذاشتیم تقریبا از همه راش‌ها استفاده کردیم.
جعفری در بخش پایانی این نشست گفت: سیستان و بلوچستان مردمانی بسیار خونگرم و صمیمی دارد و امیدوار هستم که برای این مردمان، سینما راه‌اندازی شود.
نظر شما