طاعون نشخوارکنندگان کوچک در البرز به مهار کامل نزدیک شده است

فردین حکیمی روز چهارشنبه در گفت و  گو با خبرنگار ایرنا افزود: نخستین گزارش از تایید شیوع دوباره طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) در زیستگاه های استان البرز در روز ۱۲ مهرماه سال جاری ارایه شد.

وی با بیان اینکه هم اکنون آخرین آمار ارایه شده از تلفات کل و بز وحشی در منطقه شکارممنوع طالقان در هفته گذشته ۲۹ راس اعلام شده، ابراز امیدواری کرد که با اقدامات کنترلی و پیشگیرانه با همکاری دستگاه های مرتبط به زودی شاهد مهار کامل بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک در زیستگاه های این استان باشیم.

مدیرکل حفاظت محیط زیست البرز  گفت: پس از تایید شیوع طاعون نشخوارکنندگان در زیستگاه های استان بلافاصله اقدامات کنترلی شامل  خروج فوری دام های عشایر و دامداران از زیستگاه ها و مناطق آلوده  و جلوگیری از تقابل دام های اهلی و وحشی  در استان انجام شد.

همچنین عملیات  واکسیناسیون  دام های اهلی استان در محدوده مناطق آلوده به بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک با سرعت به سرانجام رسید.

حکیمی خاطرنشان کرد که این بیماری هیچ اشتراک و قابلیت سرایت به انسان ندارد ضمن اینکه محیط بانان استان به طور مرتب در حال پایش زیستگاه های حیات وحش البرز به خصوص منطقه شکار ممنوع طالقان هستند تا در صورت مشاهده دوباره لاشه های کل و بز وحشی آن را به صورت بهداشتی معدوم کنند.

وی بیان داشت: برای پایش کامل و مناسب زیستگاه های استان به خصوص در منطقه شکارممنوع طالقان از گروه های کوهنوردی دعوت به همکاری شد.

مدیرکل حفاظت محیط زیست استان البرز بیان داشت: اگر تا هفته آینده شاهد تلفات جدیدی از حیات وحش در اثر این بیماری نباشیم، مهار کامل طاعون نشخوارکنندگان کوچک در البرز اعلام خواهد شد.

بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک در سال ۹۴ حدود ۲۰۷ تلفات راس وحوش و در سال ۹۷ حدود ۲۸ راس کل و بز وحشی را در منطقه شکار ممنوع طالقان تلفات برجای گذاشت.

این بیماری با نام  اختصاری و «PPR» یا  «طاعون بزی»  نیز شناخته می شود که یک بیماری کشنده حاد با واگیری بسیار بالا می باشد و نشخوار کنندگان کوچک و شترها را درگیر می کند. علائم این بیماری تب، ترشحات چشم و بینی، تورم دهان، اسهال، ذات الریه همراه با سختی تنفس بوده که گاهی منجر به مرگ نیز می گردد. عامل بیماری موربیلی ویروسی از خانواده پارامیکسوویریده است.

بیماری PPR جزو فهرست بیماری های مهم در سازمان جهانی دام (OIE) بوده  و کشورها موظف هستند که در صورت وقوع، بیماری را به این سازمان گزارش نمایند.

ترشحات مختلف بدن دام مانند ترشحات چشم، بینی، دهان و مدفوع آبکی حاوی مقدار زیادی موربیلی ویروس هستند. انتقال ویروس به شکل ریزقطره های عفونی در هنگام عطسه، سرفه و استنشناق هوای آلوده توسط دام های سالم و همچنین تماس بین دام بیمار و سالم مهمترین راه انتقال این بیماری است.

وجود ترشحات و تراوشات عفونی در محل زندگی دام مانند آبشخورها، آخورها و بستر نیز میتواند یکی از راههای انتقال بیماری باشد اما موربیلی ویروس ها به مدت طولانی نمی تواند در بیرون از بدن میزبان زنده بمانند. همه گیری  PPR بر اساس کنترل جابه جایی حیوانات، دفع صحیح لاشه و استفاده از واکسن قابل کنترل می باشد.

موثرترین روش برای کنترل بیماری واکسیناسیون می باشد که باید در مناطق اندمیک قبل از شروع فصول بارانی به صورت سالیانه تکرار شود.

منطقه شکار ممنوع طالقان ۷۵ هزار هکتار وسعت دارد.