از همان اولین ساعات صبح یکشنبه مشخص بود که فضای سیاسی عراق در التهاب بسر می برد؛ به ویژه زمانی که نیروهای سرایا السلام ، با آرم و نشانه های جیش المهدی (گروه شبه نظامی منحل شده ) و همراه داشتن سلاح های نیمه سنگین مانند تیربار و آرپی جی وارد خیابان های بغداد شدند.
حضور این نیروها در خیابان ها کافی بود یکشنبه بغداد را که برای شروع پارلمان پنجم آماده می شد، متشنج کند.
اما کار به همینجا ختم نشد و رسانه های عراقی ساعاتی بعد از حضور تعدادی از نمایندگان در پارلمان به صورت کفن پوش خبر دادند؛ در حالی که هیچ زمینه ای اعم از تهدیدات خصمانه که این اقدام را توجیه کند وجود نداشت.
مسلمانان عموما و شیعیان خصوصا کفن را زمانی به تن می کنند که آماده جهاد و شهادت هستند و از جانب دشمن در تهدید نظامی بسر می برند.
ویدئوها نشان می داد که پارچه های چلوار سفید رنگ از بیرون صحن مجلس وارد شد و یکی دو نفر آن را به تکه های مساوی برای هر نفر برش می داد و در نهایت عکس ها و تصاویر و ویدئوهایی در رسانه ها و شبکه های اجتماعی منتشر شد که نمایندگان را با همان پارچه های سفید به نشانه کفن نشان می داد.
با پخش این تصاویر و ویدئوها از کفن پوشان می شد حدس زد که پارلمان عراق نباید روز آرامی را در نشست افتتاحیه که می بایست در آن ریاست پارلمان و معاونان وی انتخاب شوند، انتظار داشته باشد.
همین هم شد و کفن پوشان در واکنش به اعلام جریان الاطار التنسیقی(چارچوب هماهنگی) مبنی بر اینکه "اکثریت پارلمانی را با ۸۸ کرسی، در مقابل ۷۳ کرسی جریان صدر در اختیار دارد و حق تعیین پست نخست وزیری با این جریان سیاسی است"، به المشهدانی رئیس سنی نشست یکشنبه حمله ور شدند و یک درگیری را شکل دادند و باعث شدند که پیرمرد که برای تنش و درگیری آماده نبود، راهی بیمارستان شود.
به دنبال درگیری و توقف نشست افتتاحیه، ۱۱۰عضو جریان چارچوب هماهنگی که همانند صدری ها از جریان های مختلف شیعه هستند، نشست را ترک کردند، تا شاید نشست افتتاحیه در فضایی آرام تر در ساعات بعد یا روزهای آینده برگزار شود، اما صدری ها و ائتلاف های کُرد و اهل سنت پارلمان عراق برغم خروج ۱۱۰ نماینده، کار خود را ادامه دادند و بدون حضور مخالفان، الحلبوسی را در یک رای گیری ۲۲۰ نفره به ریاست پارلمان برگزیدند و معاونان وی را نیز انتخاب کردند.
الحلبوسی که ناظران، شانس او را تا هفته ها پیش در یک رقابت جدی درون جریان اهل سنت، زیاد نمی دانستند، به یکباره با یک چرخش درون جبهه ای نامزدی جریان های اهل سنت را کسب کرد تا این جریان در پروسه تشکیل دولت جدید با اقتدار بیشتری حضور یابد.
کردها نیز اواخر هفته گذشته اختلافات خود را که عمدتا میان دو حزب اصلی یعنی حزب دمکرات و اتحادیه میهنی می چرخید حداقل در ظاهر هم که شده کنار گذاشته و یک هیات مشترک به بغداد گسیل کردند.
نتیجه هم این شد که از ۳۲۹ کرسی پارلمان در روز یکشنبه که تعداد زیادی از صندلی ها خالی بود، در یک رای گیری بسیار ضعیف، صدری ها یکی از نمایندگان خود به نام حاکم الزاملی را به عنوان نایب اول پارلمان و همچنین یکی از اعضای حزب دمکرات کردستان عراق را به عنوان نایب دوم کنار آقای الحلبوسی قرار دادند.
اکنون که جریان صدر تصمیم گرفته است بدون متحدان خود در جریان یکپارچه شیعی دولت تشکیل دهد، مشخص نیست چگونه کار را پیش خواهد برد؟ آن هم در شرایطی که در پارلمان با ۷۳ کرسی در برابر دستم ۱۳۰ کرسی کردها و سنی ها قرار دارد.
حالا جریان صدر با این شیوه و گارد سیاسی، می بایست جریان هایی را که با وی ائتلاف کرده اند، راضی نگه دارد، با این توصیف که رقبا سهم و امتیازات بسیار بیشتری از آنچه را که قانون اساسی به آن می دهد، طلب می کنند، از همین رو باید پرسید صدری ها قرار است چقدر و تا کجا به رقبای سیاسی اش یعنی جریان های سیاسی سنی و کرد امتیاز بدهند؟ این سوالی است که پاسخ به آن نیاز به صرف انرژی و هوش زیاد ندارد.
اکنون در شرایط جدید ، اوضاع هم تغییر کرده و کار سخت و پیچیده شده است و برخی از جریان‌ها در عراق سعی دارند گرهی که می شد با دست باز شود را با دندان باز نمایند.
با همه آنچه بیان شد به نظر می رسد که هنوز جریان های سیاسی فرصت دارند شرایط را به گونه ای رقم بزنند که ضمن حفظ استقلال و حاکمیت، فضای سیاسی عراق را به شرایط تعادل بازگردانند. این موضوع زمانی اهمیت بیشتری می یابد که بدانیم اجرای کامل مصوبه مجلس پیشین در خصوص خروج تمامی نظامیان آمریکایی در عراق یکی از چالش های عمده کشور در مجلس پنجم خواهد بود.
نظر شما