فضای امن روانی سلامت روحی بازیگران زن را ارتقا می‌دهد

پیرو اعتراض جمعی از سینماگران زن ایران، به خشونت و آزار جنسی در فضای سینمای ایران، درصدد آن شدیم تا تحلیل روان شناختی در این زمینه ارایه دهیم:

در وهله اول باید گفت این زنان به ابتدایی ترین و مسلم ترین حق خود، یعنی داشتن فضای امن و به دور از خشونت و قلدری اشاره داشته اند که در واقع این مورد یکی از مهم ترین فاکتورهای ایجاد کننده سلامت روان در افراد محسوب می شود.

از سوی دیگر باید به این نکته اشاره کنیم، زمانی که از خشونت جنسی علیه زنان صحبت می کنیم، منظور طیف گسترده ای از رفتارهای نابهنجار علیه زنان است که از قلدری، باج گیری، توهین کلامی، اجبار و اعمال خشونت تا سو استفاده، آزار و تجاوز جنسی را شامل می شود.

هر کدام از این رفتارهای نابهنجار، می تواند تاثیرات و پیامدهای منفی برای زنان در عرصه سینما داشته باشد و از جایی که سینما در هر جامعه ای عاملی برای اشاعه فرهنگ مثبت و صحیح به آن جامعه است، قطعا عدم سلامت روان زنان در این عرصه تاثیرات جبران ناپذیری بر بدنه فرهنگی و روان‌شناختی این جامعه خواهد داشت.

از جمله پیامدهای روان شناختی منفی که به دنبال این رفتارهای خشونت آمیز در زنان بروز پیدا می کند، می توان به موارد زیر اشاره کرد:

بروز اختلالات اضطرابی مثل اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) که منجر به بروز مشکلات عاطفی شدید به خصوص در مواجهه با خاطرات آن حادثه در فرد می شود؛

دوری از زندگی اجتماعی و بروز رفتارهای ضد اجتماعی در فرد؛

به وجود آمدن احساس گناه شدید و همچنین احساس تحقیر و توهین و همچنین احساس طرد شدگی در فرد؛

بروز اختلالات افسردگی و همچنین احتمال تمایل به خودکشی و مرگ در صورت عدم درمان به موقع این بحران؛

و سایر آسیب ها و اختلالات روان شناختی.

ما در تمامی موارد خشونت و آزار جنسی، فرد را از پنهان کاری و سکوت در این زمینه باز می داریم، به این علت که گاهی این پنهان کاری عوارض را شدیدتر می کند و فرد متجاوز به کژ رفتاری خود ادامه خواهد داد و فرد قربانی نیز روز به روز به آسیب های روان شناختی بیشتری مبتلا می شود، بدون اینکه اقدامی در جهت درمان و رفع آن انجام شود.

بنابراین شفاف سازی این رفتارهای خشونت آمیز، اولین و مهم ترین قدم در جهت رفع آن هست. در نتیجه اعلام بیانیه اعتراضی زنان سینماگر ایران در مورد خشونت جنسی و جنسیتی، می تواند قدم مثبتی در جهت رفع کامل این کژ رفتاری ها باشد.

از جمله راهکارهایی که در جهت کاهش این خشونت ها علیه زنان توصیه می شود عبارتند از: افزایش آگاهی در جامعه و خانواده به خصوص درباره خطراتی که زنان و دختران را تهدید می کند، کمک به زنان برای گزارش خشونت خانگی، مبارزه با خشونت علیه دختران از سنین پایین و رشد مهارت های روان‌شناختی در زنان که به افزایش اعتماد به نفس و جسارت آنها کمک کند.