به گزارش ایرنا، بیانیه‌نویسی راهکار امروز تیم‌های فوتبال ایران برای توجیه ناکامی‌های خود یا تحت فشار قرار دادن داوران در زمین مسابقه تبدیل شده است.
کاظم اولیایی اسبق مدیرعامل باشگاه استقلال در گفت وگو با ایرنا از دلایل این شیوه رفتاری در بین مدیران ایران پرده برداشت که در ذیل خواهید خواند.
نظر شما درباره بیانیه‌هایی که تیم‌های لیگ برتری علیه یکدیگر منتشر می‌کنند چیست؟
ما هنر تخریب مقوله‌های فرهنگی و تغییر ماهیت آنها به حاشیه‌ها در فوتبال را به خوبی داریم. برخلاف تمام دنیا، بدترین استفاده را از این ورزش می‌کنیم زیرا ملاک ارزش‌گذاری در کشور ما اشتباه است و اخلاق را فراموش کردیم. برد و باخت تنها ملاک ارزش‌گذاری ما برای یک تیم و تبدیل به یک فرهنگ پیش‌پا افتاده و مبتذل شده که باید از آن بر حذر باشیم.
فرافکنی‌ها و فریادهای معترضان تغییری در نتیجه حاصل می‌کند؟
عده‌ای فریاد کشیدن بر سر داور و شانتاژ در بازی را هنر و انجام آن را برای کسب نتیجه دلخواه واجب می‌دانند که قطعا این کارها بی تاثیر در نتیجه نیز نیست.
در واقع باید ملاک را برای بازیکن با اخلاق تغییر دهیم و وقتی در میانه زمین بین بازیکنان دو تیم درگیری به وجود می‌آید بازیکنانی که نمی‌خواهند درگیر حاشیه شوند وارد این درگیری‌ها نشوند. کمیته اخلاق فدراسیون هم آن چیزی که انتظار داریم نیست و من خبر دارم که این کمیته به توصیه برخی افراد به مسائل بی اهمیتی ورود می‌کنند و به وظایف ذاتی خود عمل نمی‌کند.
باید مجمع فدراسیون هر چه زودتر دست به کار شود و کمیته اخلاقی شجاع و مقتدر را انتخاب و پایه گذاری کند.
با وجود این اوضاع، آیا تیم‌ها برای کسب برد و قهرمانی لزوما نیازمند روش‌هایی مثل بیانیه‌نویسی هستند؟
واقعا می‌شود بدون این روش‌ها نیز به پیروزی دست یافت؛ اما مشکل از مدیران ماست که صلاحیت جایگاهشان را ندارند. زیرا برای کسب محبوبیت و حفظ جایگاهشان چشم به سکوهای تماشاگران دوخته‌اند و از آنها خط فکری می‌گیرند. در صورتی که باید مدیران، صاحب فکر باشند و اذهان عمومی از آنها پیروی کند. مشکل ما از مدیران تصادفی و بی‌لیاقتی است که زمان بقا خود را نمی‌دانند و به این روش‌ها به دنبال افزایش عمر جایگاه خود هستند.
چرا تاکنون نتوانسته‌ایم این موارد را ریشه‌کن کنیم؟
درواقع زیرساخت‌های فوتبال ما به جای اینکه فرهنگی و اخلاقی باشد، اقتصادی است. تمایلی به صحبت راجع به باشگاه خاصی ندارم ولی ببینید ما چه بلایی سر بازیکنان و مربیان اخلاقی آوردیم که تبدیل به شخصیت‌های تهاجمی شدند. متاسفانه کمیته‌ای برای آسیب شناسی و اصلاح نیز نداریم تا بتوانیم مسائل را پیش‌بینی و یا حل کنیم. حتی به هشدارهای ما درباره خصوصی سازی هم گوش ندادند.
زمان چندانی تا بازی های جام جهانی نمانده است. به نظرتان سطح دشواری گروه تیم ملی ایران چقدر است؟
ایران در بهترین گروه جام جهانی قرار گرفته و هیچ گروهی نمی‌توانست اینقدر به کشورمان کمک کند؛ زیرا با وجود تحمل فشارها و تحریم‌ها نیازمند عرصه‌ای بودیم تا بتوانیم خودمان را نشان بدهیم و جام جهانی بهترین زمان برای یک نمایش خوب آن هم در مقابل تیم های این گروه است.
حال باقی ماجرا به خود ما برمی‌گردد که چقدر از این موقعیت استفاده کنیم. باید یک برنامه مدون داشته باشیم و تمام قدرت و تلاش خود را پای کار بیاوریم تا اگر موفق هم نشدیم، حسرتی برایمان نماند. این بازیکنان درحال حاضر سربازان غیور ملت ایران هستند.
فشارهای عصبی و استرس مقابله با تیم‌های همگروه را چگونه می‌بینید؟
اگر میزان استرس بازیکنان کم باشد، باعث بیخیالی و اگر زیاد باشد باعث ترس و وحشت آنها می‌شود. بهترین راه این است که روانشناسان متخصصی به کار گرفته شوند تا حد هیجانات هر شخص را جداگانه بررسی کنند تا بشود همه بازیکنان را هنگام بازی در نقطه‌ی اوج نگه داشت و بهترن بازی را از آنها دید.
به نظر شما نباید سرمربی تیم ملی تغییر کند تا نتیجه بهتری در جام جهانی بگیریم؟
بدترین کار در زمان کنونی که فقط حدود ۲۰۰ روز تا مسابقات جام جهانی مانده است، تغییر سرمربی است. تمام دنیا درحال کسب بالاترین آمادگی ممکن برای بازی‌ها هستند و ما در فکر تغییر سرمربی؟
اگر گزینه بهتری سراغ دارند باید در کنار سرمربی با عنوانی مثل مدیر فنی استفاده کرد و ضعف های سرمربی تیم را پوشاند. در عوض شوک های اینچنینی به تیم ملی بهتر است همگی به صورت یکپارچه پشت اسکوچیچ بایستیم و او را حمایت کنیم تا بهترین نتیجه ممکن را بگیریم.
نظر شما