روایتی از یک خبر | حمایت احزاب فرانسه از مکرون؛ انتخابی میان «بد و بدتر»

به گزارش روز دوشنبه ایرنا، امانوئل مکرون رئیس جمهوری فرانسه و مارین لو پن نامزد حزب راستگرای افراطی «مجمع ‌ملی» به دور دوم انتخابات ریاست جمهوری راه یافتند.

افزایش آرای لو پن برای سومین بار پیاپی بیش از مطرح کردن جایگاه و محبوبیت شخص او، زنگ خطر افزایش طرفداران طرز فکر سنتی راستگرا و ملی‌گرا را در کشوری به صدا درآورد که یکی از مهم‌ترین قدرت‌های اتحادیه اروپا با جمعیت قابل توجهی از مهاجران است.

پیشینه خبر

مارین لو پن میراث‌دار حزب قدیمی «جبهه ملی» است که آن را ژان ماری لو پن پدرش بنیان گذاشت. این حزب با رهبری مارین لو پن به تازگی به «مجمع ملی» تغییر نام داده است.  اندیشه‌های ملی‌گرای خانواده لو پن مساله پنهانی نیست. او یکی از منتقدان جدی نهاد و سازوکارهای اروپایی شناخته می‌شود.  او حتی در جریان کارزار انتخابات سال ۲۰۱۲ رسما اعلام کرد که در صورت پیروزی در انتخابات در سال ۲۰۱۴ همه پرسی خروج فرانسه از اتحادیه اروپا موسوم به «فرگزیت» را برگزار می کند.

در سال‌های اخیر وی سخنی از این طرح به میان نیاورده است. دلیل این امر تبعات برگزیت برای انگلستان و یا سیاست تازه‌ای است که لو پن در پیش گرفته. وی در سال‌های اخیر از بیان اندیشه‌های افراطی پرهیز کرده است و آنچه امروز با عنوان «تعدیل اندیشه‌های افراطی» با تغییر نام حزب «جبهه مردمی» به «مجمع ملی» دیده می شود، محصول همین سیاست است. اما این تعدیل مواضع هنوز باعث فراموشی اندیشه‌های تندرو او نشده تا آنجا که رسانه‌های آمریکایی در واکنش به نتیجه انتخابت فرانسه او را با «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری سابق آمریکا مقایسه کردند.

در انتخابات امسال اریک زمور نامزد حزب «تسخیر مجدد» جای لوپن را در اظهارنظرهای جنجالی و اغلب نژادپرستانه گرفت. او یکی از دو نامزدی است که هوادارانش را به رای دادن به مارین لو پن در دور دوم انتخابات فراخوانده است.

زمور که در این دوره گوی سبقت را در اظهارنظرهای نژادپرستانه از لو پن ربود علاوه بر زیرسوال بردن فعالیت نهادهایی چون اتحادیه اروپا برنامه‌های نگران کننده ای در مورد مهاجران داشته است.

آمار مربوط به سال سال ۲۰۲۰، جمعیت مهاجران فرانسه را ۶ میلیون و ۸۰۰ هزار نفر نشان داد. یک سوم این جمعیت اروپایی (از کشورهای عضو یا غیر عضو اتحادیه اروپا ) هستند و مابقی را غیراروپائیان و عمدتا آفریقایی تباران تشکیل می‌دهند.

زمور وعده داده بود در صورت پیروزی، سیاست «مهاجرت صفر» را اجرا کند و سالانه هزاران مهاجر الجزایری، مراکشی و تونسی را به کشورهایشان بازگرداند.

لوپن اما با محکوم کردن این رویکرد گفته است در مقام رئیس جمهوری، کاهش عمده در شمار مهاجران را به همه‌پرسی خواهد گذاشت.

در کارزار انتخابات امسال نیز اقلیت مسلمان و اغلب مهاجرعلاوه بر مساله مهاجرت با اظهارات اسلام‌هراسانه احزاب راست تندرو به نمایندگی لو پن و زمور مواجه بود. این گروه که همواره بر اساس قوانین لائیک فرانسه با مساله حجاب و سخت‌گیری‌هایی برای زنان محجبه مواجه بوده، بیش از دیگر گروه ها خطر به قدرت رسیدن اندیشه های افراطی دست‌راستی را احساس می‌کند.

هیچگاه آمار دقیقی از تعداد مسلمانان ساکن فرانسه منتشر نمی‌شود اما برآوردها از حضور دستکم ۵ میلیون ۷۰۰ هزار مسلمان در فرانسه حکایت دارد.

اهمیت موضوع

حمایت زمور از لو پن گواه نزدیکی اندیشه‌هایی است که این بار در قالب دو حزب‌ «مجمع ملی» و «تسخیر مجدد» در فضای سیاسی فرانسه مطرح شده است. این امر در کنار افزایش قدرت لو پن نسبت به انتخابات سال ۲۰۱۷، سایر احزاب و گروه‌های فرانسوی را وادار به بسیج در حمایت از رئیس جمهوری کنونی و تلاش برای موفقیت او در تمدید دوره ریاست جمهوری او خواهد کرد.

مکرون نامزد حزب دست‌راستی میانه‌ای است که خود با عنوان «جمهوری به‌پیش» بنیان نهاده است. اما نگرانی از قدرت گرفتن جبهه راست تندرو سبب شد تا نامزدهای ناکام انتخابات با گرایش‌های عمدتا چپ ونیز نامزدهایی با بیشترین انتقاد به عملکرد پنج سال اخیر دولت در نخستین دقایق اعلام نتیجه آرا از مکرون حمایت کنند.

آن ایدالگو شهردار پاریس و نامزد حزب سوسیالیست (چپ‌گرا) نخستین فردی بود که حمایت خود را از مکرون اعلام کرد تا «علیه حزب راست افراطی رای داده شود». وی نماینده حزبی است که به طور سنتی در نقطه مقابل حزب مکرون قرار می گیرد. پس از او فابیان روسل از حزب کمونیست به «مبارزه با لوپن» و «طرح‌های نژادپرستانه و دیگرهراسانه» او فراخواند. یانیک ژادو نامزد حزب «اروپ-اکولوژی سبزها» یکی از منتقدان به دولت های فرانسه به دلیل بی‌توجهی به برنامه‌های زیست محیطی نیز از «رای‌دهندگان سبز» خواست تا با انتخاب مکرون در دور دوم، سدی در برابر راستگرایان افراطی» اایجاد کنند. والری پکرس نامزد حزب جمهوری‌خواه به رغم نزدیک بودن برخی آرای حزبش در مورد مهاجران و مسلمانان به لو پن اعلام کرد «برای ممانعت از به قدرت رسیدن مارین لو پن» به مکرون رای خواهد داد. فیلیپ پوتو از حزب «نوین ضدسرمایه‌داری» بدون نام بردن از رئیس جمهوری فعلی فرانسه اعلام کرد: به مارین لو پن اجازه پیروزی در دور دوم را ندهیم. پوتو خود یکی از مخالفان جدی دولت و به ویژه‌ طرح‌های آن در دوران همه گیری کروناست. او بارها سیاست‌های دولت در مورد گواهی واکسن را زیرسوال برده و در تظاهرات علیه آن مشارکت جدی داشته است.

ژان لوک ملانشون با رای قابل توجه نزدیک به ۲۲ درصد یکی از منتقدان اصلی مکرون از حزب چپ‌تندرو موسم به «فرانسه تسلیم ناپذیر» بدون اعلام حمایت از مکرون از فرانسویان خواست در دور دوم به لو پن رای ندهند.  آخرین نظرسنجی‌ها حکایت از ان دارد که ۳۳ درصد آرای او به نفع مکرون خواهد بود و ۲۳ درصد به نفع لو پن. اما ۴۴ درصد آرای ملانشون در دور دوم انتخابات به آرای سفید یا غایبان انتخابات تعلق خواهد داشت. جذب این آرا برای مکرون اهمیت غیرقابل انکاری دارد تا آنجا که او در نخستین سفرهای استانی خود در کارزار تبلیغات دور دوم انتخابات به مناطقی چون استراسبورگ سفر می کند که رای ملانشون در آنها بیش از خود او بوده است.

ارزیابی

هم‌زمان که مارین لو پن سعی دارد دور دوم انتخابات را «همه‌پرسی در مورد عملکرد مکرون» بنامد تا از ظرفیت همه مخالفان دولت فعلی به نفع خود استفاده کند، جبهه حمایتی از مکرون شکل گرفته است که به نظر می رسد قدرت بسیج شده سال 2017 را به دلیل آشکار شدن سیاست های عملی مکرون ندارد. هرچند که احزاب سیاسی فرانسه عمدتا از مکرون در دور دوم انتخابات حمایت کرده اند اما این حمایت تایید عملکرد پنج سال گذشته مکرون و یا موافقت با وعده‌ها و برنامه‌های آتی او نیست بلکه زاده هراسی است که قدرت گرفتن رقیب در طبقه سیاسی فرانسه ایجاد کرده است.

نگرانی‌ها در مورد جایگاه فرانسه در اتحادیه اروپا، مشارکت در برنامه‌های هماهنگ زیست‌محیطی اتحادیه، مشارکت در پذیرش مهاجرانی که به سمت اروپا روانه اند، رعایت حقوق شهروندی برای همه فرانسویان از هر نژاد و مذهب و مبارزه با نژادپرستی و افراط‌گرایی مسائلی است که می تواند صف بستن بیشتر نامزدهای ناکام دور نخست انتخابات را پشت سر مکرون و اعلام حمایت از او با وجود اختلافات عمیق در آرا و برنامه‌های رئیس جمهوری فعلی توجیه کند.

نامزدهایی که پیشتر حاضر نشده بودند با مکرون ائتلاف کنند و در ماه های گذشته به شدت به عملکرد او در پنج سال گذشته انتقاد می‌کردند در برابر خطر بزرگ‌تر و جدی‌تر انزوای فرانسه در عرصه بین المللی آنهم در حالی که این کشور به همراه آلمان و در غیاب انگلیس از موقعیت قابل توجهی در اتحادیه اروپا برخوردار است، اختلافات را کنار گذاشته‌اند.