موفقیت روش‌های درمان اوتیسم در گرو تشخیص زودهنگام است

به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا، دکتر علیرضا زالی در مراسم تقدیر از عوامل فیلم سینمایی "بدون قرار قبلی" که در آن سیمای یک بیمار اوتیسمی به تصویر کشیده شده است، اوتیسم را پدیده تلخی برشمرد و افزود: مبتلایان به اوتیسم از نظر پزشکی دارای ظرفیت مغزی نرمال هستند اما در کارکردهای کلان، اجتماعی و ارتباطی، مشکلات متعددی دارند و به معنای واقعی فرومانده در خود هستند. فیلم بدون قرار قبلی این فروماندگی در خود را به خوبی به تصویر کشیده است.

وی اوتیسم را عارضه رو به فزونی در جامعه جهانی برشمرد و خاطرنشان کرد: در دهه ۷۰ میلادی از هر هشت تا ۱۰ هزار تولد زنده ۲ تا سه نفر مبتلا به اوتیسم بودند اما در حال حاضر پیش بینی می شود از هر ۵۹ زایمان طبیعی زنده یک نفر در خطر ابتلا به این بیماری قرار دارد.

متخصص جراحی مغز و اعصاب و ستون فقرات  به تغییر دانش پزشکی درخصوص بیماری اوتیسم اشاره کرد و گفت: در ترمینالوژی پزشکی لفظ اوتیسم تغییر کرده است و طیف گسترده و متنوعی از اختلالات را در بر می گیرد که به عنوان ASD نامیده می شوند. اوتیسم بخشی از آنها است که دارای درجات مختلفی از خفیف، متوسط و شدید است.

زالی علل اوتیسم را ناشناخته ذکر کرد و گفت: امروز به مدد یافته‌های نوین نوروبیولوژی و بررسی شیمیایی مغز و یافته های تصویربرداری دیدگاه ها نسبت به اوتیسم فرق کرده است و از روشهای تصویربرداری و بیوشیمیایی مغز برخوردار هستیم که به آن مغز اجتماعی می گویند.

وی ادامه داد: براساس یافته های علمی جدید در بیماران اوتیسمی نورون های موجود در مرکز آمیگدال کوچک تر از حد طبیعی هستند. همچنین برخی قطعات لوب پیشانی این بیماران حجیم تر و فربه تر و در مقابل راه های ارتباطی بین لوب پیشانی با سایر قسمتهای مغز نحیف تر و لاغرتر هستند.

رییس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در ادامه به روش های مختلف تشخیص این بیماری نظیر وجود برخی مارکرها، اندازه گیری سطح سروتونین خون یا بررسی بزاق، برون دادهای ادراری یا به هم ریخته شدن الگوهای اسید آمینه در خون و ادرار اشاره کرد.

زالی تشخیص زودرس را مهم ترین موضوع در اوتیسم برشمرد و تاکید کرد: موفقیت روش های درمانی و سرانجام و پیش آگهی درازمدت بیماری در گروی تشخیص زودرس است.

به گفته وی کودکی که تا ۶ ماهگی لبخند اجتماعی ندارد تا ۹ یا ۱۲ ماهگی صدایی از خود در نمی آورد، پس از ۱۲ ماهگی ارتباط معناداری با والدین خویش برقرار نمی کند یا تا ۱۸ ماهگی ۱۰ کلمه را نتواند بیان کند و باید به اختلالات اوتیسم مشکوک شویم.

رییس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی توجه به هم خوردن ارتباط عمیق و ارتباط کلامی و مهارت های غیر کلامی  را بسیار مهم برشمرد و تاکید کرد: در حوزه توانبخشی اگر تا پنج سالگی اختلالات تکلمی بچه های اوتیسمی به روش منطقی اصلاح نشود پس از آن درمان آنها بسیار سخت است.

زالی با بیان این که علایم و نشانه‌های بیماری پس از سه سالگی در کودکان مبتلا بروز می کند، گفت:  کودکانی که دچار اختلالات ذهنی هستند از همان بدو تولد رفتارهای ارتباطی در آنها شکل نمی گیرد اما مبتلایان به اوتیسم پس از سه سالگی ارتباط کلامی و اجتماعی خود را از دست می‌دهند.

وی یادآور شد: در مبتلایان به اوتیسم یک حس یا احساس سرکوب می شود و در مقابل یک حس دیگر برجسته و بارزتر می شود بنابراین در درمان این افراد باید به صورت متوازن انجام شود یعنی حس سرکوب شده باید افزایش یابد و برخی حس ها نیز کاهش یابد.

رییس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به داستان فیلم بدون قرار قبلی اشاره و خاطرنشان کرد که این کودک مبتلا به اوتیسم که در خاموشی و سکوت و سکون غرق است در هنگام بازی های رایانه ای بسیار ماهرانه و حرفه ای عمل می کند.

زالی در ادامه به برخی از ویژگی های محتوایی و تکنیکال و زیبایی های تصویربرداری نظیر حضور پدر درگذشته یاسمین در تماس سکانس ها، انعکاس تصاویر در شیشه، تصاویر بکر و طبیعی از اقلیم زیبای ایران و ... اشاره کرد.

وی چهره ماسکه یاسمین را تبلوری از سردی روابط اجتماعی غرب عنوان کرد و استقبال گرم و عاطفی خانواده وی در ایستگاه قطار را نمونه ای از روابط سنتی گرم و شرقی و پرشور ایرانی یاد کرد و در ادامه به زیبایی های بصری فیلم نظیر حیاط ایرانی مملو از درخت و گیاه، دکوراسیون سنتی ایرانی خانه، گلدانهای شمعدانی کنار پارکینگ و دیوارهای سپید خانه اشاره کرد.

رییس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی درمورد بخشی دیگر از فیلم خاطرنشان کرد: والدین کودکان اوتیسمی به دلیل حمایت بیش از حدعاطفی، گاهی دچار رفتارهای وسواس گونه می شوند که در این فیلم مشاهده می کنیم و این رفتارها پیامد دارد.

زالی پیام اصلی این فیلم را قدردانی از مواهب اقلیمی و فرهنگی ایران برشمرد و گفت: این فیلم بازگشت به ایران و مهاجرت معکوس را به تصویر می کشد و نشان می دهد  ذخایر متعدد معنوی جذابیت های لازم را برای فردی  که ۳۰ سال در آلمان زندگی کرده است ایجاد کرده تا به وطن بازگردد و این فیلم در به تصویر کشیدن مهاجرت معکوس بسیار کوشا و موفق عمل کرده است.

به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی، رییس دانشگاه پس از اکران فیلم بدون قرار قبلی که با حضور دانشجویان انجام شد، ضمن تقدیر از زحمات عوامل سازنده این فیلم تخصصی اظهار امیدواری کرد که این اکران، طلیعه رخدادهای فرهنگی و حضور پرشور و نشاط دانشجویان در دانشگاه باشد.

زالی خاطرنشان کرد: فیلم بدون قرار قبلی معنویت، عاطفه ورزی و رجعت به خویشتن را مورد بحث قرار داده و با ظرافت، تدبیر و ایجاد امید و رجعت به درون را مطرح کرده است.

وی در ادامه به ویژگی های برجسته تکنیکال این فیلم اشاره کرد که بسیار حرفه ای، هنرمندانه و تکنیکال چهره و سیمای یک بیمار اوتیسمی را به تصویر کشیده است.

رییس دانشگاه در خاتمه سخنان خود ضمن تقدیر از زحمات تمامی عوامل فیلم  و دست اندرکاران اکران آن در دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی اظهار امیدواری کرد که دانشجویان دستاوردهای سترگی را ازحوزه معنوی با دیدن این فیلم معناگرا کسب کنند.

براساس این گزارش اکران فیلم سینمایی بدون قرار قبلی و مراسم تقدیر از عوامل سازنده آن با حضور زالی رییس دانشگاه، سمیه اسماعیلی معاون دانشجویی و فرهنگی دانشگاه، حسن پیری مشاور رییس دانشگاه و مدیرحوزه ریاست، حجت الاسلام والمسلمین خدیوی مسوول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه و جمعی از مدیران و مسوولان و دانشجویان در تالار امام خمینی(ره) این دانشگاه برگزار شد.

در پایان مراسم با اهدای لوح تقدیر و هدایایی از بهروز شعیبی کارگردان، مصطفی مسعود نویسنده، محمود بابایی تهیه کننده فیلم تقدیر شد.

به گزارش ایرنا، بدون قرار قبلی فیلمی به کارگردانی بهروز شعیبی محصول سال ۱۴۰۰ است. این فیلم ششمین فیلم سینمایی بهروز شعیبی در مقام کارگردان است که فیلمنامه آن توسط فرهاد توحیدی و مهدی تراب‌بیگی با نگاهی به یکی از داستان‌های مصطفی مستور نوشته شده‌است.

داستان فیلم در مورد دختری به نام یاسمن است که پس از سال‌ها به دلیل مرگ پدرش به ایران بازگشته است. پسر او دچار اوتیسم است و این مساله، سفر را برای وی دشوار می‌کند. یاسمین شناختی از پدرش ندارد و بیش از آن میراثی که پدر برایش گذاشته‌است باعث تعجب او می‌شود. اقامت کوتاه او در زادگاه پدر و دیدار با کسانی که پدرش را می‌شناسند او را به درک تازه‌ای از انسان و مفهوم مرگ می‌رساند.