وزیران دفاع آمریکا و ژاپن در مورد بحران روسیه گفت و گو می کنند

به گزارش ایرنا از وب سایت دیفنس نیوز، "نوبو کیشی" وزیر دفاع ژاپن هفته‌ها پس از آنکه رسانه دولتی روسیه اعلام کرد، مسکو سامانه موشکی دفاعی ساحلی خود را در جزایر کوریل مستقر کرده است، قصد دارد از فرماندهی سایبری و آژانس دفاع موشکی ایالات متحده بازدید کند.

جزایر کوریل از جمله مناطقی است که روسیه و ژاپن بر سر حاکمیت آن دارای اختلاف هستند.

جزایر کوریل که روسیه آنها را کوریل جنوبی می خواند و ژاپن سرزمین های شمالی می نامد جزایر آتشفشانی میان دریای اختسک Okhotsk و اقیانوس آرام است که محور اصلی اختلافات سرزمینی میان ژاپن و روسیه به حساب می آید و از زمان پایان جنگ جهانی دوم از امضای توافقنامه صلح میان دو کشور مانع شده است.

از دیدگاه توکیو این چهار جزیره با ۲۰ هزار نفر جمعیت که در سال ۱۹۴۵ توسط اتحاد جماهیر شوروی به این کشور الحاق شد بخش جدایی ناپذیر سرزمین ژاپن است. شینزو آبه، نخست وزیر ژاپن و ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه حل و فصل این مسئله را در اولویت قرار داده اند و از سال ۲۰۱۳، ۲۵ بار در این زمینه دیدار کرده اند.

پوتین و آبه در ماه نوامبر در سنگاپور در مورد تسریع روند مذاکرات بر مبنای بیانیه سال ۱۹۵۶ به توافق رسیدند. در این بیانیه بر تعهد اتحاد جماهیر شوروی برای بازپس دادن دو جزیره کوچک در مقابل توافق صلح تاکید کرده است. اما مذاکرات بعد از امضای توافقنامه همکاری میان توکیو و واشنگتن در سال ۱۹۶۰ بسیار کند شد و در نهایت نیز به نتیجه نرسید.

در روزهای اخیر روسیه توکیو را پس از انتشار گزارش‌هایی مبنی بر اینکه ژاپن و ایالات متحده مانورهای مشترک را در پاییز امسال با بیش از ۴۰۰۰ پرسنل افزایش خواهند داد، به اقدامات تلافی جویانه تهدید کرد.

با آغاز جنگ و درگیری میان روسیه و اوکراین و پس از اینکه ژاپن تصمیم به اخراج دیپلمات های مسکو از توکیو گرفت و کرملین نیز لاعامکرد که هشت دیپلمات ژاپنی را اخراج خواهد کرد.

جان کربی سخنگوی پنتاگون روز دوشنبه از مشارکت اخیر ژاپن در گروهی از کشورها که توسط لوید آستین وزیر دفاع آمریکا برای تمرکز بر کمک به اوکراین تشکیل شده است، استقبال کرد و آنها را یکی از مهم ترین متحدان آمریکا خواند.

در جدیدترین گزارش سالانه وزارت خارجه ژاپن که روز جمعه دوم اردیبهشت  در بحبوحه تهاجم روسیه به اوکراین منتشر شد، توکیو از لحن شدیدتری برای توصیف مناقشه با مسکو استفاده کرده است.ژاپن که در تلاش برای بهبود روابط با روسیه به منظور کنترل مجدد جزایر کوریل - یا به گفته ژاپنی‌ها «مناطق شمالی - است، در گزارش‌های سال‌های پیش از لحن ملایم‌تری بهره گرفته بود.

در گزارش امسال وزارت خارجه ژاپن آمده است: «مناطق شمالی گروهی از جزایر هستند که ژاپن بر آنها حاکمیت دارد و بخش لاینفکی از سرزمین ژاپن هستند، اما اکنون تحت اشغال غیرقانونی روسیه قرار دارند.»

طبق گزارش وزارت خارجه ژاپن، جزیره تاکشیما نیز در «اشغال غیرقانونی» کره جنوبی است که آن را دوکدو می‌نامد. سئول ضمن محکوم کردن این گزارش، جزیره مزبور را «بخشی لاینفک» از خاک کره جنوبی نامیده است.

تصرف جزایر کوریل در پایان جنگ جهانی دوم توسط اتحاد جماهیر شوروی، مانع اصلی امضای قرارداد صلح میان ژاپن و روسیه و اتمام رسمی جنگ میان این دو کشور شده است.

ژاپن به همراه اعضای گروه هفت و سایر متحدان ایالات متحده تحریم‌های فلج‌کننده‌ای را علیه مسکو وضع کرده است. تاثیرات احتمالی تهاجم روسیه به اوکراین بر چین و ماجراجویی‌های فزاینده پکن در شرق آسیا سبب نگرانی توکیو شده است.

روسیه نیز در واکنش به مشارکت ژاپن در وضع تحریم‌های بین‌المللی علیه اقتصاد این کشور، مذاکرات صلح از جمله درباره جزایر کوریل با توکیو، را متوقف کرده است.

مسکو در سال گذشته در جزایر «کوریل» واحدهای نظامی مجهز به مجموعه های موشکی باستیون ناوگان اقیانوس آرام دارای برد ۳۰۰ کیلومتر، مستقر و اعلام کرده بود ، کشیک شبانه روزی در جزیره «ماتوا» از مجمع الجزایر کوریل را آغاز کردند. 

روسیه و ژاپن تاکنون قادر به انعقاد پیمان صلح پس از پایان جنگ جهانی دوم نشده اند. مشکل اصلی مساله مالکیت جزایر کوریل است. توکیو به معاهده «شیمودا» در مورد تجارت و مرزها اشاره می کند که بین امپراتوری روسیه و ژاپن در فوریه ۱۸۵۵ میلادی منعقد شد. بر اساس این معاهده جزایر «ایتوروپ»، «کوناشیر»، «شیکوتان» و گروه جزایر «هابومای» از جزایر کوریل خارج شده و بقیه به عنوان املاک روسیه به رسمیت شناخته شده است.

اتحاد جماهیر شوروی و ژاپن در سال ۱۹۵۶ اعلامیه مشترکی را امضا کردند که بر اساس آن مسکو احتمال انتقال هابومای و شیکوتان را پس از انعقاد پیمان صلح بررسی می کرد. با این حال، مذاکرات بعدی به نتیجه ای نرسید.

سامانه موشکی «کا۳۰۰ » یا باستیون سامانه دفاعی ساحلی محسوب می شود که برای مقابله با کشتی ‌ها از سال ۲۰۱۵ در اختیار نیروی دریایی روسیه قرار گرفته است و توانایی از بین بردن انواع کشتی تا فاصله ۲۵۰ تا ۳۰۰ کیلومتری را دارد.کارایی اصلی این سامانه هدف قرار دادن شناورهای سطحی در زمان جنگ الکترونیکی است.

لانچرهای این سامانه دو تیر موشک کروز ضد کشتی معروف به «یاخونت» را حمل می کنند. یاخونت نیز موشکی با ساز و کار «شلیک و فراموشی» است که در ارتفاع بالا ۲۰۶ ماخ و در ارتفاع پایین تا دو ماخ سرعت دارد.
موشک ها بر روی یک پلتفرم متحرک نصب می شوند و زمان آماده سازی آنها برای شلیک کمتر از پنج دقیقه است و تا ۳ روز به صورت آماده به شلیک می توانند قرار داشته باشند. وزن کلاهک موشک حدود ۲۰۰ تا ۲۵۰ کیلوگرم است و توانایی حمل کلاهک هسته‌ای و متعارف را دارد.