شناخت علایم و راه‌های انتقال بیماری آبله میمون

دکتر شکراله سلمان زاده روز شنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا بیان کرد: علایم این بیماری همچون شبه آنفلوآنزا از جمله تب، سردرد، دردهای عضلانی و بثورات جلدی بروز کرده و غدد لنفاوی متورم می شود.

وی با اشاره به اینکه گاهی این بیماری با آبله مرغان اشتباه گرفته می‌شود افزود: پزشکان برای تشخیص به این نکته توجه می‌کنند که تمام بثورات در بیماری آبله میمون در یک مرحله قرار دارند یعنی شامل دانه‌های قرمز پر از مایع خارش دار که از سرو صورت شروع می‌شود اما در آبله مرغان بثورات در یک مرحله نیستند و تعدادی قرمز، یا آبدار و یا به مرحله زخم رسیده‌اند.

سلمان زاده ادامه داد: این بیماری دوره کمون یک تا ۲ هفته دارد و از طریق ترشحات تنفسی و مایعات دانه‌های پوستی و یا تماس با میمون و بیشتر از طریق تماس نزدیک منتقل می‌شود.

این متخصص بیماری های عفونی و گرمسیری گفت: این بیماری از کرونا واگیردارتر نیست و حتی امکان انتقال کمتری دارد که بیشتر از راه تماس نزدیک انتقال می‌یابد.

وی اضافه کرد: امکان بروز بیماری آبله میمون در کودکان و بزرگسالان به یک میزان وجود دارد؛ این بیماری در سال ۱۹۸۰ میلادی ریشه کن شده و افراد واکسینه شده در آن زمان ایمن تر هستند.

سلمان زاده توضیح داد: این بیماری میزان مرگ و میر بالایی ندارد اما عوارضی مانند باقی ماندن آثار ضایعات پوستی و یا تاثیر بر روی چشم منجر به نابینایی را به همراه دارد.

این متخصص بیماری های عفونی و گرمسیری گفت: برای پیشگیری از این بیماری باید مراقبت‌های سندرمیک در مرزهای دریایی، هوایی و زمینی صورت گیرد.

بر اساس گزارش ایرنا رییس اداره مراقبت بیماری های واگیر وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی از شناسایی ۶ بیمار مشکوک به آبله میمون در کشور خبر داد.

ابراهیم قادری با اعلام این خبر در صفحه اینستاگرام وزارت بهداشت نوشت: پنج نفر از این افراد مشمول نمونه گیری شدند که نتیجه آزمایش سه نفر منفی بوده است.
وی با بیان اینکه ما هر نوع بیماری نوپدید را مورد بررسی و آزمایش قرار می‌دهیم، افزود: با توجه به اینکه گزارشی از بیماری در داخل کشور نداریم، در نتیجه بیماریابی خودمان را از مرزها آغاز کرده ایم.

سازمان جهانی بهداشت اعلام کرد که تاکنون گزارش‌هایی مبنی بر شناسایی نزدیک به ۲۰۰ مورد ابتلا به بیماری آبله میمون در بیش از ۲۰ کشور دریافت کرده است.

آبله میمونی یا مانکی پاکس نخستین بار در سال ۱۹۵۸ در دو گروه از میمون‌های یک مرکز تحقیقاتی گزارش شد و نخستین گزارش شیوع انسانی به عنوان یک بیماری حدود ۸۰ سال پیش در جمهوری کنگو بود و پس از آن فقط در برخی کشورهای آفریقای غربی گزارش شد.