ساده‌زیستی سرفصل مشترک زندگی امام (ره) از حجره‌های درس تا سرای جماران

به گزارش ایرنا، شاید آن هنگام که فریاد استبداد ستیزی برآورد و پرچم استقلال طلبی و آزادی را برافراشت، ناشناخته بوداما سخنان روشنگرانه، عزم راسخ و ایمان محکمش موجب شد که حرف حق او در جان ها و نفس های آزاده و حق‌جو اثر کند و این سرآغاز راهی که در سال ۱۳۴۲ متجلی شد و در بهمن ماه ۵۷ حکومت شاهنشاهی را نابود کرد.

آوازه انقلابش در سرتاسر گیتی پراکنده و امیدی شد برای تمامی آزادیخواهان دنیا که از این حرکت مردمی ایران الگویی بگیرند برای رهایی خود از زیر استعمار و استکبار و ظلم و ستم.

به مرور و پس از آنکه دوست و دشمن از بقا و دوام حکومت انقلاب اسلامی ایران اطمینان یافتند، از گوشه و کنار دنیا برای دیدار با فردی که بنیانگذار این جنبش مردمی بود به ایران سفر کردند.

آنان در تصوراتشان انتظار دیدن رهبری در کاخ و عمارتی شاهانه و مجلل داشتند  اما وقتی اتومبیلی که قرار بود آن ها به سمت محل مورد نظر ببرد در کوچه و پس کوچه های جماران حرکت می‌کرد؛ تعجب آنها آغاز می شد.

وقتی به داخل حسینیه جماران می آمدند؛ این بهت و تعجب چند برابر می شد، در ذهنشان  منتظر تماشای رهبری نشسته بر اریکه ای سلطنتی در سرای باشکوه و مجلل بودند با خدم و حشم در اطرافش.

اما آنجا تنها چیزی که به چشم می خورد سادگی بود و سادگی و اخلاص.

در باورشان نمی گنجید کسی که دنیا را تکان داد و با سخنانش تمام معادلات استکبار و استعمار را به هم ریخت از همین جای بی تکلف و این زندگی ساده رهبری این حرکت عظیم مردمی را هدایت کرده باشد.

حتی برای ایرانی ها هم، این همه ساده زیستی امام جای حیرت داشت؛ مردمی که عادت کرده بودند کاخ های باشکوه و متعدد شاه را از بیرون نظاره گر باشند هرگز تصور نمی کردند رهبرشان در خانه ای ساده و کوچک بدون تکلف زندگی کند.

میعادگاه محبان و علاقه مندان به معمار کبیر انقلاب حسینه ای کوچک با دیوارهای آجرین بود که صدها تن از دوستدارانش با دیده های پر از شوق و اشتیاق کنار هم بر روی موکت هایی ساده می نشستند و رهبر بی تجمل خود را در حالی که روی صندلی ساده ای که با پارچه ای سفید پوشانده بود به نظاره می نشستند.

هرچند علاقه مندانش از دل و جان شعار" جانم فدای رهبر" و " تا خون در رگ ماست خمینی رهبر ماست" سر می دادند اما این شعارها کوچکترین اثری در ظاهر و چهره و رفتار امام نداشت گویی اصلاً این شعارها و حرف های دنیایی برایش ارزشی نداشت.

از همان ابتدا انقلابش را انقلاب پابرهنه ها و کوخ نشین ها خوانده بود و هرگز سعی نمی کرد که در قالب و شکل زندگی، خود را تافته جدا بافته از مردم به نمایش گذارد.

گویی برای رسالتی بزرگ قیام را رهبری کرده بود و زرق و برق و تجمل هیچ ارزشی برایش نداشت.

هر چند روح الله موسوی خمینی ویژگی ها و خصیصه های متعالی و بارز بسیار دیگری هم داشت ولی ساده زیستی ایشان در منظر همگان نمود و تبلور بسیاری داشت و تصویر ذهنی خیل بیشماری از دوستداران معظم له در داخل و خارج کشور ، مملو از ساده زیستی و سادگی این رهبر سالخورده بود.

در طول زعامت و رهبری اش بر کشور، بارها و بارها رهبران جریانات مبارز و آزادیخواه جهان، مسوولان کشورها و نمایندگان  ابرقدرت های شرق و غرب به دیدارش رفتند اما برایش تفاوتی نمی کرد که مهمانش ادوارد شواردنادزه وزیر امور خارجه اتحاد جماهیر شوروی باشد یا یک رهبر فلسطینی؛ یک اصل مشترک در تمام دیدارها هویدا بود و آنهم سادگی بود و سادگی.

برایش فرقی نمی کرد که قرار است در این جلسه برای مباحث ایدئولوژیک برای نجات کمونیست سخن بگوید و یا راهکارهای نجات ملت فلسطین را برای رهبران آزادیخواه منطقه تشریح کند؛ در اتاقی بی تشریفات و  با لباسی ساده سخنان مهمانان را می شنید و چند جمله آنها را رهنمون می کرد.

دیدارهایش که از قاب تلویزیون به نمایش گذاشته می شد، یک فصل مشترک داشت، خمینی کبیر با تن پوشی ساده و مرتب به  ابراز احساسات دوستدارانش پاسخ می داد و هیچگاه عبا، قبا و عمامه فاخری استفاده نمی کرد.

حدود یازده سال رهبری انقلاب اسلامی را بر عهده داشت و منابع کشور را در اختیار داشت اما هرگز خانه موقر و کوچکش در جماران تغییری نکرد، تصاویر منتشره تلویزیون از زندگی خصوصی امام حکایت از آن داشت که ملزومات و اثاثیه زندگیش هم چیزی فراتر از عوام و قشر متوسط جامعه نبود، موضوعی که سبب شد تا علاوه بر تسخیر دلهای ایرانی‌ها نزد امت های مسلمان و آزادیخواه جهان هم تبدیل به یک راهبر بی نظیر تبدیل شود .

 آنها که پیش تر از انقلاب با خمینی کبیر در ارتباط بودند، ساده زیستی و پرهیز از تجمل را منحصر به دوره حکومت داری ایشان نمی دانند بلکه امام خمینی از همان زمان طلبگی و بعدها در زمان تدریس علوم مختلف فقهی در مدارس دینی، لحظه ای به وادی تجملات زندگی ورود نمی کرد و ساده زیستی را ارمغانی از جوانی امام می دانند.

سال 68 که روح بلندش آسمانی شد ، خیل بیشماری از خبرنگاران و روزنامه نگاران مطرح جهان برای پوشش مراسم تشییع به ایران سفر کردند.

خبرنگارانی که از گوشه و کنار دنیا به ایران آمده بودند تا اخبار این رستاخیز عظیم مردمی را به کشورشان مخابره کنند صحنه‌های مشاهده می کردند که باورش برای خودشان که شاهد بودند سخت بود.

محل زندگی رهبر و بالاترین مقام یک کشور را به حدی ساده و زاهدانه ای می دیدند که نمی توانستند از حیرت و تعجب خود سخن نگویند و در نگارش و گزارش های خود از حیرت و بهت شان می گفتند.

 آری یکی از صدها دلیلی که سبب شد روح الله موسوی خمینی در دلها و جان های ایرانیان و آزادیخواهان جهان جاودانه شود ساده زیستی و  پرهیز از تجملات دنیایی این رهبر فرزانه بود، موضوعی که سبب شد زندگی معظم له به سمبل ساده زیستی مسوولان و مدیران کشور تبدیل شود.

در همین پیوند ، امام جمعه شهرستان کردکوی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهارداشت:  یکی از ویژگی های شاخص حضرت امام خمینی ( ره) سادگی ایشان بود که به تاسی از بزرگان دین به ویژه امام علی (ع) در سراسر زندگی معمار انقلاب مشهود و بارز بود.
حجت الاسلام محمدشیخی افزود: منش ساده زیستی و روحیه زاهدانه امام زبانزد همگان بود  با آن که ایشان رهبر جامعه اسلامی بود و امکان برخورداری از یک زندگی معمول برایشان میسر بود همیشه در سطح ضعیف ترین اقشار جامعه زندگی می کرد.
وی خاطرنشان کرد: زندگی بی تجمل و ساده حضرت امام از جمله علل محبوبیت معمار کبیر انقلاب بود و سبب شد نام و یاد ایشان در دلها  زنده بماند.
به گفته وی زندگی رهبران جامعه اگر ساده و بی تکلف باشد موجب ایجاد جاذبه در فرد فرد جامعه می شود.

رییس دانشگاه آزاد اسلامی استان گلستان هم به خبرنگار ایرنا گفت: شاید  بنا به دلایل امنیتی رفت و آمد به منزل حضرت امام برای آحاد مردم ممکن نبود  اما ویژگی های حسینیه جماران بیانگر شخصیت و رویکرد ایشان بود.
حجت الاسلام علی طاهری گفت: امام خمینی مقید به پرهیز از هزینه تراشی بودند، هنگامی که حاج احمد آقا قصد داشتند بدون اطلاع امام حسینیه جماران را تعمیر کنند امام پس از اطلاع مانع این کار شد.
 این استاد دانشگاه یادآور شد: ساده زیستی و زندگی بی تجمل امام منحصر به امور منزل و یا دیدار با اقشار مختلف مردم نبود بلکه ایشان در دیدار با مهمانان و سران خارجی هم از هرگونه تجمل و زرق و برق دوری می جستند.

حضرت امام خمینی (ره) الگوی عالم عامل، وقت شناسی، مدیریت، شجاعت، خوش رفتاری، مردمداری، پارسایی و ساده زیستی ساعت ۲۲ و ۲۰ دقیقه شب سیزدهم خرداد ۱۳۶۸ به علت عارضه قلبی در سن ۸۷ سالگی چشم از جهان فروبست.

آیین تشییع پیکر امام راحل با حضور بیش از ۱۰ میلیون نفر (نزدیک به یک ششم جمعیت آن زمان کشور) نیز به عنوان بزرگترین تشییع جنازه تاریخ، در کتاب رکوردهای گینس به ثبت رسید.​