به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از ساینس‌دیلی، پژوهشگران تخمین زده‌اند که اندازه این شیء ناشناخته، یعنی اُبی ۱۱۰۴۶۲ بین ۱.۶ و ۴.۴ برابر جرم خورشید است، ۲.۲۸۰ تا ۶.۲۶۰ سال نوری با آن فاصله دارد و ممکن است یک ستاره نوترونی باشد (ستاره‌های نوترونی وقتی به وجود می‌آیند که ستاره‌های عظیم در اَبَرنو َختر می‌میرند و هسته آن‌ها سقوط می‌کند و پروتون‌ها و الکترون‌های آن‌ها در هم ذوب می‌شوند و نوترون‌ها را می‌سازند). صرف نظر از اینکه آنچه آن‌ها کشف کرده‌اند یک سیاهچاله باشد یا یک ستاره نوترونی، این شیء اسرارآمیز اولین «شبح ستاره‌ای» است که درحالی کشف شده که در فضا معلق بوده بدون اینکه ستاره‌ای با آن جفت باشد.
بنا به گفته پژوهشگران این اولین سیاهچاله شناور یا ستاره نوترونی است که با میکرولنزینگ گرانشی کشف شده است. این پژوهشگران از سال ۲۰۰۸ به دنبال کشف سیاهچاله‌های شناور آزاد بوده‌اند و اُبی ۱۱۰۴۶۲ را از ۲۰۲۰ مشاهده کرده‌اند. میکرولنزینگ آن‌ها را قادر کرده این اشیای منفرد و متراکم را تشخیص دهند و وزن آن‌ها را بسنجند. هرچند سیاه‌چاله‌ها معمولاً قابل مشاهده نیستند، پژوهشگران می‌توانند با استفاده از میکرولنزینگ گرانشی تشخیص دهند میدان گرانشی قدرتمند سیاه‌چاله‌ها چگونه نور را از ستاره‌های دور می‌گیرد و خم می‌کند.
براساس اظهارات بخش ستاره‌شناسی دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، سیاه‌چاله‌ها یکی از پدیده‌های جذاب فیزیک نجومی هستند. براساس اطلاعات سایت این دانشگاه، حدود ۱۰۰ میلیون سیاهچاله ستاره‌ای در کهکشان راه شیری وجود دارد و اکنون پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا تعداد این سیاه‌چاله‌ها را ۲۰۰ میلیون گزارش کرده‌اند. مشخص‌کردن اینکه در کل چه تعداد سیاهچاله وجود دارد به ستاره‌شناسان کمک خواهد کرد بهتر متوجه چگونگی مرگ ستاره‌ها شوند.
بنا به اظهارات پژوهشگران، تشخیص اینکه اُبی ۱۱۰۴۶۲ یک سیاهچاله است یا یک ستاره نوترونی ممکن نیست، اما آن‌ها امیدوارند داده‌های بیشتری از تلسکوپ فضایی هابل ناسا جمع‌آوری و بعدا روی آن داده ها را بیشتر بررسی کنند.
نظر شما