خدیجه غلامی روز پنجشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا به مناسبت ۳۰ ذی‌القعده سالروز شهادت حضرت امام محمد تقی(ع) در پاسخ به این سوال که وجود مقدس جواد الائمه (ع) به چه صفات پسندیده ای معروف هستند، افزود: علم و معرفت، تقوا، زهد، جود و بخشش، خدمت به مردم و رفع نیازهای آنان بخشی از صفات پسندیده نهمین پیشوای شیعیان جهان است.
وی ادامه داد: برای آن امام همام همچون خاندان مطهرشان، فضایل بی شماری را می‌توان برشمرد که قلم و بیان از بیان آن قاصر است اما در بیان فضیلت ایشان همین بس که پدر بزرگوارشان حضرت امام رضا (ع) در کتاب اصول کافی، باب مولد ابی جعفر الثانی، ح ۹ می‌فرمایند «فرزندی با برکت تر از وی بر شیعیان سراغ ندارم.»
مدیر مدرسه علمیه ریحانه الرسول (س) خواهران قشم توضیح داد: امام رضا (ع) در توصیف شهادت فرزندش نیز می فرمایند «پدر و مادرم فدایت باد» که استفاده از چنین تعبیری توسط معصوم و برای معصوم قابل تامل است.
غلامی اضافه کرد: محمد بن طلحه شافعی، مولف کتاب مطالب السوول، مفتی و خطیب شهر دمشق در مناقب آن حضرت در جلد ۲، صفحه ۱۴۰ کتاب مطالب السوول می نویسد «وی اگر چه سنش کم است ولی بزرگ منش و بلند آوازه است.»
وی افزود: اِبْن‌ِ حَجَر عَسْقَلانی یکی دیگر از علمای بزرگ حدیث و فقه شافعی که موّرخ و شاعر هم بوده است، علم و دانش لدنی حضرت امام محمدتقی(ع) را به عنوان بخشی از فضیلت ایشان بر می شمرد و ایشان را سرآمد بر همگان می‌داند.
مدیر مدرسه علمیه ریحانه الرسول (س) خواهران قشم گفت: محمدبن احمد ذهبی از برجسته‌ترین علمای رجالی و محدث سلفی به جود و سخاوت آن حضرت اشاره و از حضرت امام محمد تقی (ع) به عنوان بزرگان اهل بیت علیهم السلام یاد می کند.
وی اظهار داشت: اِبْن‌ِ جَوزی مورخ، واعظ، مفسر و فقیه حنبلی نیز آن امام همام را در علم، تقوا، زهد و سخاوت هم روش با پدرشان می‌داند.
غلامی در پاسخ به این سوال که زندگی جوان ترین شمع هدایت و نهمین بحر کرامت چگونه بوده است، گفت: بر اساس مشیت خدای متعال، امام جواد علیه السلام در سن کودکی از نعمت منصب الهی امامت برخوردار شدند و این انتصاب موجب شد که مفهوم امامت در اندیشه ها معنا و مفهوم جدیدی پیدا کند.
وی با بیان اینکه انسان در سن کودکی هم می‌تواند به مقام انسان کامل رسیده و نقش کلیدی خود را به عنوان امام و هادی امت ایفا کند، افزود: چنانکه حضرت عیسی(علی نبینا و آله و علیه السلام) در گهواره با بیانی صریح بیان کردند که پیامبر خدا و صاحب کتاب است.
مدیر مدرسه علمیه ریحانه الرسول (س) خواهران قشم با اشاره به اینکه امامت امام جواد علیه السلام در خردسالی بستر مناسبی فراهم آورد که مردم امامت امام زمان (عج) را در کودکی و شرایطی خاص تری را راحت تر بپذیرند، اظهار داشت: همچنانکه زندانی شدن امام هادی و امام عسکری(ع) و غیبت حاصل از آن به مردم آموخت که گاهی باید از وجود نازنین امام همچون خورشیدی در پشت ابر به صورت غیر مستقیم استفاده کرد که این خود موجب بستر سازی غیبت صغری و کبری شد.
حضرت امام محمدتقی(ع) نهمین پیشوای شیعیان و از پرچمداران بزرگ مباحثه گری و مناظره در جهان اسلام است که با توانایی والای خویش در علوم گوناگون، دانشمندان روزگار خود را حیرت زده ساخت و توانست همگان را با ابعاد گوناگون دین اسلام آشنا سازد.
امام محمد بن علی(ع) در دهم رجب ۱۹۵ هجری قمری، در شهر مدینه دیده به جهان گشود.
پدر ایشان علی بن موسی الرضا(ع) امام هشتم شیعیان و مادرش، سبکیه یا خیزران از زنان پاکدامن آن روزگار بود.
جواد، تقی، رضی، متقی، مرتضی و منتجب از لقب های امام نهم شیعیان(ع) محسوب می شود و کنیه این امام همام ابوجعفر است.
پس از شهادت مظلومانه امام رضا(ع) در آخرین روز ماه صفر ۲۰۳ هجری قمری مقام امامت به فرزند ارجمندشان، جواد الائمه(ع) انتقال یافت که در این هنگام هشت سال داشت.
وی در زمان امامت علاوه بر ادامه ی راه پیشینیان معصوم در روشنگری مردم، علم آموزی آنان و دعوت به دین اسلام، در مناظره های بسیاری که به وسیله ی حاکمان وقت و با حضور دانشمندان و عالمان آن روزگار، برگزار می شد، شرکت می کرد و با آگاهی و دانش بی همتایش هیچ یک از پرسش ها را بی پاسخ نمی گذاشت.
مامون خلیفه عباسی که همچون دیگر حاکمان بنی عباس از نفوذ معنوی باطنی امامان معصوم(ع) و گسترش فضایل آنها در میان مردم ترس داشت، کوشید تا فرزند امام رضا(ع) را زیر نظر داشته باشد و به همین منظور در نخستین گام دخترش ام الفضل را به ازدواج آن امام(ع) درآورد، تا مراقبی دایمی و از درون خانه، بر ایشان گمارده باشد.
معتصم عباسی در دوره حکومت خود از امام جواد(ع) دعوت کرد که از مدینه به بغداد بیاید و امام(ع) در محرم ۲۲۰ هجری قمری به آن شهر وارد شد.
پس از چندی این خلیفه عباسی به همراه جعفر پسر مامون بر قتل آن حضرت همدست شدند، آنان از ترس این که مبادا خلافت از بنی عباس به علویان منتقل شود، درصدد تحریک ام الفضل برآمدند و او را بر قتل آن حضرت ترغیب کردند.
همسر امام(ع) نیز با خوراندن انگور سمی امام محمدتقی(ع) را مسموم کرد و چیزی نگذشت که امام(ع) آثار سم را در بدن خود احساس کرد و پس از ۱۷ سال امامت و رهبری شیعیان جهان، در سی ام ذی القعده ۲۲۰ هجری قمری در بیست و پنج سالگی به شهادت رسید.
بارگاه مطهر ایشان در شهر کاظمین عراق در کنار پیکر مطهر جدش حضرت موسی بن جعفر(ع) اکنون زیارتگاه شیعیان و دوستداران اهل بیت(ع) است.
نظر شما