دام های البرز علیه بیماری طاعون واکسینه شدند

علی نقدی بازنشین روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا با بیان اینکه وظیفه واکسیناسیون دام ها بر عهده دامپزشکی می باشد، گفت: از اسفند ماه سال گذشته اطلاع رسانی های لازم از سوی امور عشایری استان برای واکسیناسیون دام های جامعه هدف انجام شد که در این مدت تمام دام هایی که برای چرا به مراتع استان می روند، واکسیناسیون شده اند.

وی افزود: ضمن اینکه صنف مرتع داران استان به دامدارانی که دام هایشان را واکسینه نکرده اند و مدارک واکسیناسیون را در اختیار نداشته باشند اجازه ورود به مراتع البرز را نمی دهد.

وی تصریح کرد: علاوه بر دام های البرز، دامداران ۶ استان همجوار شامل مازندران، قزوین، سمنان، قم، تهران و مرکزی برای انتقال دام هایشان به دیگر استان ها از مراتع البرز عبور می کنند که به آن ها نیز ابلاغ شده برای عبور از این استان بایستی دام هایشان را واکسینه کنند.

نقدی بازنشین گفت: همچنین تعاونی های عشایری به عشایر تذکرات لازم را ارایه کرده اند که در صورتیکه دام هایشان را واکسینه  نکنند هیچ خدماتی به آن ها ارایه نمی شود.

عشایر استان البرز ۳۲۰ هزار راس دام سبک دارد.

بر اساس اعلام مدیرکل بحران استانداری البرز در موج جدید شیوع بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک در منطقه شکار ممنوع طالقان تلفات پنج راس دام وحشی گزارش شده است.

منطقه شکار ممنوع طالقان ۷۵ هزار هکتار وسعت دارد.

بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک در سال ۹۴ حدود ۲۰۷ تلفات راس وحوش و در سال ۹۷ حدود ۲۸ راس کل و بز وحشی را در منطقه شکار ممنوع طالقان تلفات برجای گذاشت.

سال گذشته نیز این بیماری ۱۰۰ راس از دام های وحشی البرز را تلف کرد.

طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) که با عنوان "طاعون بزی" نیز شناخته می شود، یک بیماری کشنده حاد با واگیر بسیار بالا می باشد که نشخوار کنندگان کوچک و شترها را درگیر می کند. علائم این بیماری تب، ترشحات چشم و بینی، تورم دهان، اسهال، ذات الریه همراه با سختی تنفس بوده که گاهی منجر به مرگ نیز می گردد. عامل بیماری موربیلی ویروس از خانواده پارامیکسوویریده می باشد. بیماری PPR جزء فهرست بیماری های مهم در سازمان جهانی دام (OIE) می باشد و کشورها موظف هستند که در صورت وقوع، بیماری را به این سازمان گزارش نمایند.

ترشحات مختلف بدن دام مانند ترشحات چشم، بینی، دهان و مدفوع آبکی حاوی مقدار زیادی موربیلی ویروس هستند. انتقال ویروس به شکل ریزقطره های عفونی در هنگام عطسه، سرفه و استنشناق هوای آلوده توسط دام های سالم و همچنین تماس بین دام بیمار و سالم مهمترین راه انتقال این بیماری است. وجود ترشحات و تراوشات عفونی در محل زندگی دام مانند آبشخورها، آخورها و بستر نیز میتواند یکی از راههای انتقال بیماری باشد اما موربیلی ویروس ها به مدت طولانی نمی تواند در بیرون از بدن میزبان زنده بمانند. همه گیری  PPR بر اساس کنترل جابه جایی حیوانات، دفع صحیح لاشه و استفاده از واکسن قابل کنترل می باشد. موثرترین روش برای کنترل بیماری واکسیناسیون می باشد که باید در مناطق اندمیک قبل از شروع فصول بارانی به صورت سالانه تکرار شود.