به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از «دیلی میل»، تعیین این مساله (خطر مرگ) تنها مستلزم ۶ دقیقه قدم زدن مداوم در هر روز و تنها در مدت یک هفته است. این کشف تحت رهبری دانشگاه ایلینویز از طریق آنالیز خصوصیات حرکتی در جلسات قدم زدن از بین بیش از ۱۰۳ هزار نفر مشارکت‌کننده ثبت شده است.
محققان دریافتند که سرعت گام برداشتن هر فرد – زمانی که برای طی کردن یک مسافت مشخص مورد نیاز است – یکی از عوامل تعیین کننده مرگ و میر در مدت زمانی پنج ساله است. کسانی که مرگ و میر کمتری دارند ، حرکت‌های پیاده‌روی متوسط تا قوی داشته و کمتر به فعالیت‌های نشسته اقدام می‌کنند.
این تیم تحقیقاتی در گزارش منتشر شده در نشریه PLOS خاطرنشان کردند که پیش‌بینی این مدل بر اساس شدت پیاده روی در طول روز است و مشابه همان فرضیات مورد استفاده از تست پیاده روی (تست ورزش) است. شتاب‌سنج‌ها در دستگاه‌های موبایل ، جهت گوشی هوشمند را ردیابی می‌کند و از این طریق همچنین می‌تواند تحرکات فرد را نیز دنبال نماید. این تکنیک در چند اپلیکیشن از قبیل «موواسپرینگ» و «مای‌فیتنس‌پال» مورد استفاده است. این مساله موجب شد دانشمندان این فرضیه را مطرح کنند که همین سنسورها همچنین می‌توانند چیزی بیش از فعالیت فیزیکی را افشا نمایند از جمله اینکه احتمال مرگ تا چه حدی است.
افراد شرکت کننده در این آزمایش‌ها پرسش‌نامه‌هایی درباره وضعیت سلامتی خود پر کردند و سپس حسگرها را دریافت کردند تا به همراه آنها به مدت یک هفته پیاده‌روی انجام دهند. این تیم تحقیقاتی موفق شد با استفاده از داده های تنها شش دقیقه پیاده‌روی مداوم در روز، مدل‌های پیش‌بینی کننده ریسک مرگ را مورد راستی‌ازمایی و تایید قرار دهد. این مدل‌های پیش‌بینی تنها شدت پیاده‌روی را برای شبیه‌سازی مونیتورهای گوشی هوشمند مورد استفاده قرار دادند.
محققان گفتند: نتایج تحقیق ما نشان می‌دهد که سنجش‌های انفعالی (passive ) با حسگرهای حرکتی می‌تواند به دقتی مشابه سنجش‌های فعالانه سرعت و شدت پیاده‌روی دست پیدا نماید. این متد یک مسیر ممکن برای ایجاد نظارت‌های در سطح ملی برای ریسک سلامتی ایجاد می‌کند.
«بروس شاتز» از محققان اصلی در یک بیانیه گفت: من یک دهه را صرف استفاده از تلفن‌های ارزان برای مدل‌های بالینی از وضعیت سلامتی کرده‌ام. اینها اکنون بر روی یک مجموعه بزرگ افراد در سطح ملی برای پیش بینی طول عمر مورد انتظار به کار رفته‌اند. این تیم تحقیقاتی آمریکایی اعلام کرد که زیرساخت‌های بهداشت و سلامت می‌تواند نفع زیادی از این دستگاه‌ها ببرد. داده‌های جمعیتی در مقیاس بزرگ می‌تواند ریسک‌های سلامتی را بدون ورود به زندگی روزانه مردم معین نماید. پروفسور شاتز افزود: سلامتی دیجیتال راه‌حل‌های بالقوه‌ای ارائه می‌دهد اگر بتوان دستگاه‌های سنسور با دقت کافی را بتوان بطور گسترده مورد استفاده قرار داد.
تنها دستگاه‌هایی موجود حال حاضر همان گوشی‌های هوشمند با شتاب‌سنج‌های درونی آنها هستند که کاربرد آنها در زمان حمل در جریان فعالیت‌های طبیعی محدود می‌سازد. شاتز گفت: از این رو سنجش شدت پیاده‌روی ممکن است اما سنجش کلی فعالیت با دستگاه‌های پوشیدنی ۲۴ ساعتی ممکن نیست.
نظر شما