ناقضان سیستماتیک حقوق بشر و تکرار ادعاها

به گزارش خبرنگار سیاست خارجی ایرنا، کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد روز چهارشنبه قطعنامه کانادا درباره «وضعیت حقوق بشر در ایران» را به تصویب رساند.

این قطعنامه که در آن ایران به تبعیض علیه اقلیت‌ها متهم شده عصر چهارشنبه با ۷۸ رأی موافق، ۳۱ رأی مخالف و ۶۹ رأی ممتنع به تصویب «کمیته مسائل اجتماعی، انسانی و فرهنگی» مجمع عمومی سازمان ملل، موسوم به کمیته سوم رسید و برای تصویب نهایی ماه آینده به مجمع عمومی ارسال خواهد شد.

این قطعنامه گرچه توصیه ای است و فاقد ابزارهای الزام آور و به بهانه رویدهای اخیر ایران از سوی کانادا مطرح شده اما هیاهوی غرب نتوانست بیشتر از یک رای نسبت به سال گذشته در این قطعنامه به دست آورد.

واکنش ایران به قطعنامه حقوق بشری

قطعنامه تصویبی غرب علیه جمهوری اسلامی با واکنش وزارت خارجه روبرو شد. «زهرا ارشادی» سفیر و معاون نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل در نشست کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل تاکید کرد: کشورهای بانی قطعنامه ضد ایرانی حقوق بشر، در پوشش حمایت از حقوق زنان، از همه امکانات خود از جمله انتشار اطلاعات گمراه کننده و نادرست، تحریک افکار عمومی، ارائه آموزش اقدامات خرابکارانه و همچنین حمایت مالی و نظامی از گروه‌های تروریستی استفاده می کنند تا اعتراضات مسالمت آمیز را به خشونت بکشانند. 

معاون نمایندگی ایران در سازمان ملل تصریح کرد: در کانادا، کشف بیش از ۱۳۰۰ قبر بی نام و نشان در چهار مدرسه منطقه مسکونی کانادا کل جامعه جهانی را شوکه کرده است.  جهانیان شاهد تجاوز، قتل و کشتار نظام‌مند کودکان بومی در مقیاس وسیع هستند. ایالات متحده آمریکا ادعای حقوق بشری دارد، در حالیکه مردم ایران همچنان در نتیجه تحریم‌های ظالمانه چند دهه‌ای این کشور، به شدت آسیب دیده‌اند.

«ناصر کنعانی» سخنگوی وزارت امور خارجه با اشاره به تلاش کشورهای غربی به استمرار پروژه ایران هراسی و بدنام سازی ایران، گفت: این کشورها که سابقه طولانی در نقض سیستماتیک حقوق بشر داشته و مردم سراسر جهان تجربیات تلخ و گزنده‌ای از دخالت‌های آنان در خاطر دارند، در جایگاهی قرار ندارند که به دولت و مردم ایران توصیه‌های حقوق بشری داشته باشند.

«حسین امیرعبداللهیان» وزیر امور خارجه هم  در توئیت نوشت: سرویس های امنیتی، رژیم جعلی اسراییل و برخی سیاسیون غربی که برای جنگ داخلی، ویرانی و تجزیه ایران نقشه ها کشیده اند، بدانند که ایران، لیبی و سودان نیست. امروز دشمنان، تمامیت ایران و هویت ایرانی را هدف قرار داده اند. بصیرت مردم، دشمن را مایوس کرده است».
واقعیت آن است که قطعنامه چهارشنبه علیه ایران، تکرار ادعاهای چهل ساله از سوی ناقضان اساسی حقوق بشر است که دیگر برای خود آنها هم چندان موجه و قابل اعتنا نیست.

معیار حقوق بشر و میزان رعایت آن از سوی غرب

کنوانسیون ها، اعلامیه ها، قوانین حقوقی و عرف بین الملل درباره حقوق بشر گرچه تماما نوشته غرب و حاصل دیدگاه آن هاست و در تدوین و اجرای آن معمولا هیچ توجهی به معیارهای مردمان دیگر مناطق جهان درباره این مفهوم نمی شود اما همین قواعد خود ساخته هم از سوی آن ها رعایت نمی شود.

یکی از مهمترین حقوق بشر در این اعلامیه ها، حق حیات است. این حق به وفور و تناوب و تنوع از سوی ایالات متحده آمریکا و همپیمانانش در سراسر جهان و از جمله ایران نقض شده و می شود. هشت سال حمایت قاطع از رژیم بعثی عراق در جنگ علیه ایران، منجر به سلب حیات صدها هزار انسان بی گناه شد و پس از آن هم کارزار تحریم های اقتصادی و سیاسی زندگی بسیاری از ایرانیان را دچار چالش های بسیار کرد و در مواردی موجب از بین رفتن حق حیات شان شد. این رویه در فلسطین، افغانستان، یمن هم تداوم دارد و پیش از این هم در ویتنام تجربه شده بود.

این حق مسلم انسان، از سوی کانادا و با کشتار بومیان منطقه نادیده گرفته شد جنایات نظامیان آمریکا در زندان‌ ها هم ناقض همین حق بود.

حق تعیین سرنوشت، از دیگر حقوق مصرح در  بند ۲ ماده ۱ منشور ملل متحد  است که بر توسعه روابط دوستانه در روابط بین الملل بر مبنای احترام به اصل تساوی حقوق و خودمختاری ملل و انجام سایر اقدامات مقتضی برای تحکیم صلح جهانی تاکید شده است.  همچنین، حق خودمختاری یا تعیین سرنوشت در نظام حقوق بین المللی بشر به عنوان اصلی اولیه شناخته شده است.

برای نقض این حق، ایالات متحده آمریکا از بهمن ۵۷ تا به امروز هزینه های بسیاری داده است. تاریخی که در آن مردم ایران تصمیم گرفتند سرنوشت خود را تعیین کنند و این موضوع برای کاخ سفید غیرقابل قبول بود و نقض آن از همان روزهای ابتدایی با حمایت از گروه های ترور، جنگ افروزی علیه حکومتی نوپا و پس از آن با تحریم های کمرشکن علیه مردم ادامه یافت تا به آن ها ثابت کند برخلاف اصول حقوق بشر، مردم ایران نباید حق تعیین سرنوشت خود را داشته باشند.

حق سلامت و برخورداری از استانداردهای زندگی مناسب هم گرچه از حقوق ابتدایی انسان است و تامین آن معمولا بر عهده نظام سیاسی هر سرزمین قرار دارد اما این حق مدت هاست از سوی مدعیان رعات حقوق بشر به صورت سیستماتیک نقض می شود. شاهد آن هم تمام سنگ اندازی هایی است که با وجود تکذیب، در مسیر تامین نیازهای دارویی و غذایی مردم ایران قرار دارد. غذا، پوشاک، مسکن و بسیاری دیگر از موضوعات زیرمجموعه این حق، در سکوت رسانه های مدعی بیش از پیش برای مردم به چالش تبدیل شد. کاهش درآمدهای حاصل از صادرات کالا، کاهش دستمزدها و وخامت اوضاع اقتصادی و تورم، توان دولت را برای حفظ میزان حمایت های اجتماعی در حوزه غذا، مسکن، بهداشت، غذا کاهش داد و این شرایط موجب تضییع حق برخورداری از بالاترین استاندارد زندگی مردم شد. همچنین تحریم های آمریکا در حوزه های بانکی و نفتی و همچنین خدمات جانبی مانند بیمه و کشتیرانی، زمینه ساز تأثیرگذاری منفی بر تولید و اشتغال، سطح زندگی و معیشت شهروندان ایرانی شد و به صورت مستقیم و غیرمستقیم بر حقوق شهروندان و حق آنان در برخورداری از داشتن استاندارد مناسب زندگی، تاثیر نامطلوبی گذاشت.

حق آموزش و دسترسی به دانش و فناوری و نیز حق توسعه از دیگر حقوق بشر مورد تاکید خود غربی هاست که با اقدامات و تصمیمات آنها برای ایرانیان در حال نقض است. تحریم ‌ها دسترسی به تجربه، دانش و تخصص دیگر محققان را برای دانشمندان ایران غیرممکن یا بسیار دشوار و همین تحریم ها مردم عادی را از دسترسی به بسیاری از برنامه های اینترنتی و نرم افزارها محروم کرد. مهمترین بخش این نقض حقوق بشر در زمینه تولیدات و دانش پزشکی بود که به صورت مستقیم با زندگی و حیات مردم در ارتباط است و دریغ شدن آن به ویژه در روزهای دشواری مانند پاندمی کرونا، فاجعه آفرین هم بوده است.

مدعیانی که آن کار دیگر می‌کنند

ادعاهای آشکار آمریکا و متحدانش درباره حقوق بشر درحالی گوش جهانیان را کر کرده است که در نگاهی اجمالی به اقدامات تاریخی آن ها می توان رد نقض آن ها را به وضوح دید. حمایت آشکار از رژیم صهیونیستی، وتوی تمام قطعنامه¬ های جامعه جهانی علیه جنایات این رژیم، حمایت از زرادخانه هسته ای اسرائیل بدون اجازه نظارت بر فعالیت های هسته ای تل آویو، تنها نمونه ای آشکار از نقض حقوق بشر آمریکاست. بمباران روزانه مردم بی دفاع یمن با بمب های ساخت آمریکا و حمایت این کشور از ائتلاف علیه این مردم، نوع مواجهه با مردم افغانستان و عراق و سوریه، گوشه هایی از نحوه برخورد آمریکا با مفهوم حقوق بشر است. برخوردی که به نوعی این مفهوم را دچار ابتذال کرده و ادعاهای غرب در این زمینه را مضحک جلوه می دهد.