کاهش تصادفات رانندگی با استفاده از آسفالت هوشمند ایرانی

به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا، مسعود علیزاده از مدیران شرکت دانش‌بنیان فناوری قیر زرین روز سه شنبه در تشریح این دستاورد اظهار داشت: یکی از اساسی‌ترین مبادی پیشرفت در هر کشوری، توسعه زیرساخت‌های مادر و بنیادین است، ‌ قطعاً زیرساخت‌های مرتبط با حمل و نقل نیز یکی از بنیان‌های مهم پیشرفت و رشد و توسعه کشور هستند.

وی افزود: با توجه به ورود فناوری در توسعه زیرساخت جاده‌ای در بسیاری کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه، لازم دیدیم که در این حوزه ورود کنیم، در این شرکت با ایجاد یک هسته فناور، تلاش شده تا به روزترین فناوری‌ها در این حوزه بومی‌سازی شود.

مدیر این شرکت دانش بنیان با بیان اینکه شرکت دانش بنیان فناوری قیر زرین مجموعه‌ای از قیرهای هوشمند را تولید کرده است، یادآور شد: مساله خرابی جاده‌ها در کشور و آسیب‌های که در طولانی مدت ترمیم نمی‌شود از جمله مباحث پردامنه میان کارشناسان بوده است، به غیر از هزینه‌های سنگین، تصادفات و کشته و زخمی‌های که این تصادفات به بار می‌آورد از جمله مشکلات موجود در این بخش است.

علیزاده تصریح کرد: نسل جدید قیرهای هوشمند به روش پلیمریزاسیون، بسیاری از مشکلات قیرهای پیشین را ندارد و از آن در تهیه آسفالت‌های جدید استفاده می‌شود. یکی از ویژگی‌های مهم این آسفالت‌ها، خاصیت خود ترمیم‌شوندگی آنها است. این آسفالت از حافظه شکلی برخوردار است، یعنی پس از تغییر حالت و خرابی احتمالی، می‌تواند به حالت اولیه خود بازگردد.

وی یکی دیگر از خصوصیات این محصول دانش‌بنیان را عمق و دوام بیشتر آنها بیان کرد و ادامه داد: همچنین در برابر یخ‌زدگی مقاومت بیشتری دارد و از لغزندگی کمتری برخوردار است. این ویژگی‌های مختلف باعث شده است که سطح تصادفات در این نوع آسفالت‌ها کاهش یابد.

مدیر این شرکت دانش بنیان با یادآوری اینکه این محصول در حدود ۱۰۰ هزار تن در شهر مشهد و دیگر شهرهای خراسان، اجرا شده است. خاطرنشان کرد: آسفالت‌هایی که با استفاده از پلیمر خارجی تولید شده‌اند معمولاً ۲۵۰ درصد از نمونه مشابه آسفالت‌های معمولی گران‌تر هستند، در حالی که قیمت آسفالت هوشمند و پلیمری این شرکت تنها ۱۵ درصد از آسفالت معمولی بالاتر است.

آسفالت هوشمند

در سال ۱۸۷۰ یک شیمیدان بلژیکی با نام دسمت(Desmedt) اولین سنگفرش آسفالت واقعی را، که مخلوطی از ماسه بود، در برابر تالار شهر در نیویورک ایجاد کرد. طراحی دسمدت در بزرگراهی در فرانسه در سال ۱۸۵۲ مورد الگوبرداری قرار گرفت. سپس دسمدت خیابان پنسیلوانیا در واشینگتن را آسفالت کرد که سطح این پرژه ۴۵۱۴۹ مترمربع بود.

پس از تولید و بکارگیری انواع اولیه آسفالت، چندی است که کار بر روی آسفالتی که در موقع خرابی خود را تعمیر کند، آغاز شده است. بکارگیری فناوری نانو در ساخت زیربناهای مربوط به حمل ونقل، تقریباً معادل با تلاش بشر برای فرستادن انسان به ماه در سال ۱۹۶۰ است.

در سال ۲۰۰۵ ایده ساخت آسفالتی برای بزرگراه‌ها که بتواند خود را تعمیر کنند برای بسیاری دور از ذهن به نظر می‌رسید اما اکنون فناوران توانسته اند با کمک فناوری نانو این ایده را به واقعیت تبدیل کنند.