به گزارش روز چهارشنبه ایرنا، بر اساس دادههای سازمان پایداری جهانی (WSO)، سه مشکل اصلی پیشروی آمریکای لاتین عبارتند از: جنگلزدایی، فرسایش خاک و کمبود آب که امنیت غذایی را تهدید کرده و باعث میشود تا برخی از مناطق آمریکای جنوبی با بحران بیسابقه آب مواجه شوند.
پائولو بِری (Paolo Bray) مدیر و بنیانگذار سازمان پایداری جهانی و ماریو پاسونی (Mario Passoni) زیستشناس و رئیس پروژههای حفاظت این سازمان در گفتوگو با اسپوتنیک موندو تاکید کردند: ریشه همه این مشکلات، منافع عظیم اقتصادی است و این مسائل در اولویت رهبران سیاسی قرار ندارند.
پاسونی تصریح کرد: چالشهای بسیار جدی وجود دارند و منافع اقتصادی بزرگی پشت آنها قرار دارد که به شدت به تنوع زیستی و منابع طبیعی محلی آسیب میزنند.
بری نیز خاطر نشان کرد در مقایسه با سایر مناطق، اولویتهای سیاسی آمریکای لاتین بیش از کیفیت، بر رشد اقتصادی متمرکز است.
وی افزود: بنابراین، چنان که در بسیاری از کشورهای با اقتصاد پیشرفتهتر اتفاق افتاده است، ممکن است که حفاظت از محیط زیست در پسزمینه باقی بماند (...) آمریکای لاتین همچنان به صورت عمده، تولیدکننده مواد خام، ماهیگیری، کشاورزی، معدن است. رشد این فعالیتها اگرچه برای اقتصاد و رفاه مردم مفید است، اما اگر مسئولانه انجام نشود، میتواند تأثیرات ناپایداری بر محیطزیست داشته باشد.
جنگلزدایی
بر اساس این گزارش، پدیده جنگلزدایی، جنگلهای آمازون برزیل و گرن چاکو، دومین جنگل بزرگ قاره را تحت تاثیر قرار داده است.
جنگل های بومی نیمه خشک که بیش از یک میلیون کیلومتر بین آرژانتین، پاراگوئه و بولیوی امتداد دارد، بیش از یک پنجم پوشش گیاهی خود را از دست داده است که به معنای نابودی حدود ۱۴۰ هزار کیلومتر مربع از سال ۱۹۸۵ است. علاوه بر پیامدهای زیست محیطی، جنگل زدایی در منطقه گرن چاکو، معیشت شکارچیان بومی را تهدید میکند.
طبق دادههای شورای دفاعی منابع طبیعی، از ۲۷ تا ۴۳ درصد سرزمینهای پرو، بولیوی، شیلی و اکوادور با از بین رفتن بی رویه جنگلها مواجه شده است.
فرسایش خاک
پیامد مستقیم جنگل زدایی، فرسایش خاک است، مشکل دیگری که منطقه را تحت تاثیر قرار میدهد.
به گفته پاسونی، فرسایش خاک بیش از ۶۰ درصد از خاک آمریکای جنوبی را تحت تاثیر قرار داده و در حال تبدیل شدن به تهدید امنیت غذایی در این قاره است.
این سازمان افزود: بیش از ۱۰۰ میلیون هکتار زمین با مشکلات جدی مواجه شده است؛ حدود ۱۸ درصد از قلمرو شمال شرقی برزیل تخریب شده است و محصولات غذایی اصلی مانند ذرت و لوبیا نیز تحت تاثیر قرار گرفتهاند.
طبق دادههای ارائه شده، فرسایش خاک یک تهدید بزرگ برای چشم انداز و تنوع زیستی آرژانتین است. تخریب چشمانداز آرژانتین به دلیل کشاورزی فشرده، دامداری و تغییرات شدید در الگوی کاربری اراضی در این کشور قابل مشاهده بوده است. طبق گزارش سال ۲۰۲۰ منتشر شده توسط وزارت محیط زیست، ۱۰۰ میلیون هکتار از کل مساحت ۲۷۰ میلیون هکتاری با فرسایش مواجه شده است؛ نرخ فرسایش سالانه این کشور حدود ۲ میلیون هکتار افزایش یافته است.
آب
کارشناسان این سازمان در زمینه آب هشدار دادند که برخی از مناطق آمریکای جنوبی به دلیل تصفیه نشدن آب آشامیدنی، سوء مدیریت و بهره برداری بیش از حد با بحران بیسابقه ای روبرو هستند.
آب آلودهای که همراه با فضولات انسانی و حیوانی وارد دریاچهها و رودخانهها میشود به سیستمهای آبرسانی بسیاری از خانهها منتقل میشود. علاوه بر این، برخی از آبهای اصلی قاره از جمله رودخانه مدلین در کلمبیا، خلیج گوآنابارا در برزیل و رودخانه ریاچوئِلو در آرژانتین، به طور مداوم در معرض آلودگی صنعتی و انسانی عظیم هستند که منابع آبی را آلوده میکند و آب را برای مصرف ناایمن میکند.
این سازمان زیستمحیطی با بیان اینکه مشکل بزرگ دیگر کمبود آب است، اعلام کرد: با در نظر گرفتن بحران خشکسالی، کمبود آب بخشهایی از برزیل، شیلی، آرژانتین و کلمبیا را گرفتار کرده است. خشکسالی شدید شیلی که در سال ۲۰۰۷ آغاز شد و هنوز ادامه دارد، منجر به از دست رفتن معیشت و تنوع زیستی و کمبود آب و غذا شده است. ناامنی غذایی سراسر این کشور را تهدید میکند.
کشورها و فرصتها
کارشناسان این سازمان بر اساس مطالعهای که در سال ۲۰۲۱ انجام شد، تاکید کردند کاستاریکا پایدارترین کشور از منظر زیستمحیطی در آمریکای لاتین است. بعد از آن، اروگوئه و کلمبیا قرار دارند.
از سوی دیگر، کشورهایی که در وضعیت نگرانکنندهای قرار دارند، آرژانتین، اکوادور و بولیوی هستند.
با این حال هنوز فرصتهای بیپایانی وجود دارند. در این گزارش آمده است: هنوز زمان وجود دارد که امور را به دست خود بگیریم و آن را به نفع خود تغییر دهیم. بهترین راهحل این است که پایداری و حفاظت از منابع طبیعی و فعالیتهای تجاری که ما را به این وضعیت سوق دادند، کنترل کنیم. سیاست نقش تعیینکنندهای در حفظ این اکوسیستمها و منابع دارد.
«رهبران سیاسی در سراسر جهان باید با هم افزایی و مسئولیتپذیری برای حل بحران زیستمحیطی، از اشتباهات استراتژیک گذشته درس بگیرند. همه شهروندان نیز در قبال منابع طبیعی مسئول هستند».
نظر شما