به گزارش ایرنا، نشریه عمان در سرمقاله امروز سه شنبه خود را با این پرسش آغاز کرد که آیا اعراب مسئول بخشی از آنچه در سوریه اتفاق افتاد و می افتد، نیستند؟
این نشریه افزود: این سوال یک دهه پیش باید پرسیده می شد، زمانی که بسیاری از کشورهای عربی پشت سوریه را خالی کرده و این کشور را به حال خود رها کردند تا در برابر سازمانهای بینالمللی، گروهها و گروهکهای تروریستی تحت حمایت قدرتهای بزرگ - عمدتاً با بودجه عربی- با سرنوشت خود مواجه شود. هدف آنها تضعیف و گسستن سوریه در چارچوب نقشه گسستن و تکه تکه کردن جهان عرب بود که عملاً از سال 2003 با اشغال عراق توسط آمریکا آغاز شد. به جای اینکه کشورهای عربی و اتحادیه عرب در کنار هم برای حمایت از سوریه و دفاع از تمامیت ارضی آن بایستند، بسیاری از آنها به تعلیق عضویت سوریه در اتحادیه عرب رأی دادند.
امروز در نتیجه تمام اتفاقات رخ داده، اسرائیل به عنوان تنها ذینفع آنچه در سوریه رخ داده و در حال رخ دادن است- از بمباران کردن محلههای مسکونی در مرکز دمشق پایتخت سوریه برای تشدید درد و رنج این کشور ابایی نمیکند. این زمانی است که رسانه ها و خبرگزاری ها هیچ بیانیه محکومیتی علیه حملات اسرائیل که حاکمیت یک کشور عربی را نقض می کند، حتی از باب تعارفات دیپلماتیک، منتشر نمی کنند.
پایداری دولت سوریه در برابر همه چالشهای جهانی و توطئههایی که در دهه گذشته علیه آن طراحی شد، گواه روشنی بر قدرت دولت، انسجام داخلی و شفافیت چشمانداز نهادهای آن است که وفادار به سرزمین، تاریخ و مردم خود باقی ماندند.
زمان بازگشت کشورهای عربی به سوریه و کمک به ثبات و بازسازی آن فرا رسیده است، زیرا قدرت و ثبات سوریه، قدرت ملت های عربی است.
از جمله الگوهایی که کشورهای عربی شایسته آن هستند که در روابط خود با سوریه اتخاذ کنند، الگوی سلطان نشین عمان است که از رای دادن به تصمیم تعلیق عضویت سوریه (در اتحادیه عرب) خودداری کرد.
درهای سفارت سلطان نشین عمان در طول سال های گذشته در دمشق باز مانده است و پرچم آن به عنوان شاهدی بر همبستگی عمان با سوریه در تمام مصیبت هایی که از سر گذرانده است، درحال اهتزاز است و این همبستگی با سوریه همچنان پابرجا است.
اکنون واضح است که بزرگترین مسئله در بحران سوریه و چالش هایی که از سر گذراند و باعث شد تا اسرائیل جرأت تعدی به این کشور کند، «نافرمانی» اعراب است که در مقابل پایداری و وضوح توطئه هایی که علیه سوریه شکل گرفته است، در شرف پایان است.
نظر شما