۲۷ فروردین ۱۴۰۲، ۱۲:۲۷
کد خبرنگار: 785
کد خبر: 85084332
T T
۱ نفر

برچسب‌ها

مشاهده پروتئین‌ها و آنتی بادی‌ها در سلول با استفاده از یک ابزار نانویی

تهران - ایرنا - محققان سوئیسی از رویکرد نانوپلاسمونیک برای مشاهده در زمان واقعی تولید و ترشحات سلولی ازجمله پروتئین‌ها و آنتی‌بادی‌ها استفاده کردند. پیشرفتی که می‌تواند به درمان سرطان، تولید واکسن و سایر روش‌های درمانی کمک کند.

به گزارش روز یکشنبه گروه علم و آموزش ایرنا از تارنمای فیز، ترشحات سلولی مانند پروتئین‌ها، آنتی‌بادی‌ها و انتقال‌دهنده‌های عصبی نقش اساسی در پاسخ ایمنی، متابولیسم و ارتباط بین سلول‌ها دارند. درک ترشحات سلولی برای توسعه درمان‌های بیماری مهم است اما روش‌های فعلی فقط قادر به گزارش مقدار ترشحات هستند، بدون هیچ گونه جزئیات در مورد زمان و محلی که در آن تولید می‌شوند.

محققان آزمایشگاه سیستم‌های بیونانوفوتونیک (BIOS) در دانشگاه ژنو به تازگی یک رویکرد جدید تصویربرداری نوری ایجاد کردند که نمای چهار بعدی از ترشحات سلولی را ارائه می‌دهد. با قرار دادن سلول‌های جداگانه در چاه‌های میکروسکوپی در یک تراشه با روکش طلای نانوساختار و سپس القای پدیده‌ای به نام رزونانس پلاسمونی روی سطح تراشه، آنها قادر به ترسیم ترشحات در هنگام تولید، ضمن مشاهده شکل و حرکت سلول هستند.

از آنجا که این روش دیدگاه بی‌سابقه و دقیقی از نحوه عملکرد و برقراری ارتباط سلول‌ها را ارائه می‌دهد، دانشمندان معتقدند که روش آنها، که در نشریه علمی نیچر (Nature منتشر شده است، ظرفیت فوق‌العاده‌ای برای توسعه دارویی و همچنین تحقیقات اساسی دارد.

هاتیس آلتوک از محققان این پروژه گفت: جنبه اصلی کار این است که به ما این امکان را می‌دهد تا سلول‌ها را به صورت جداگانه با قدرت بالا غربال کنیم. اندازه‌گیری‌های جمعی از پاسخ متوسط بسیاری از سلول‌ها، ناهمگونی آنها را منعکس نمی‌کند، در حالی که در زیست شناسی، همه موارد ناهمگن است، از پاسخ‌های ایمنی تا پاسخ به سلول‌های سرطانی، به همین دلیل درمان سرطان بسیار سخت است.

در قلب روش دانشمندان یک تراشه نانوپلاسمونی یک سانتی‌مترمکعبی است که از میلیون‌ها سوراخ ریز و صدها اتاق برای سلول‌های جداگانه تشکیل شده است. این تراشه از یک بستر طلای نانوساختار شده پوشیده از مش پلیمری نازک ساخته شده است. هر محفظه پر از محیط سلولی است تا سلول‌ها را در طول تصویربرداری زنده و سالم نگه دارند.

قسمت نانوپلاسمونیک مورد تابش قرار می‌گیرد که باعث نوسان الکترون‌های طلا می‌شود. نانوساختار به گونه‌ای طراحی شده‌اند که فقط طول موج خاصی می‌تواند به آن نفوذ کند. هنگامی که چیزی – مانند ترشح پروتئین – روی سطح تراشه می‌شود، طیف تغییر می‌کند. یک حسگر تصویر CMOS (نیمه هادی اکسید فلز مکمل) و یک LED این تغییر را به تغییرات شدت در پیکسل های حسگر تصویر ترجمه می‌کند.

اخبار مرتبط

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha