قطب الدین صادقی در گفت وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا و در پاسخ به این پرسش که جایگاه آموزشگاه‌های بازیگری در سینمای ایران را چه می داند، بیان کرد: ۹۹ درصد آنها بچه ها را تیغ می زنند و هیچ چیزی یادشان نمی دهند. جز یکی دو مورد باقی چیزی جز یک فریب نیست.
بازیگر مجموعه معمای شاه (محمدرضا ورزی ۱۳۹۴-۹۵) ادامه داد: گردانندگان و مدرسان این مراکز آدم هایی هستند که مشهورند اما استاد نیستند و روش انتقال را هم بلد نیستند چرا که استادی و شیوه آموزش تخصصی جداگانه است.
وی افزود: متاسفانه بسیاری از این آموزشگاه ها از شور و علاقه جوانان استفاده می کنند و آن ها را دنبال خود می کشانند و چه پول هایی هم که از آنها می گیرند ولی در نهایت چیزی یادشان نمی دهند. من به ندرت دیده ام در این موسسات چیزی یاد جوان ها داده باشند.
صادقی در پاسخ به این پرسش که این روزها مشغول چه کاری است، اظهار داشت: سال گذشته در سریال سنجرخان (محمدحسین لطیفی ۱۴۰۱) هم ناظرکیفی بودم و هم نقشی اساسی داشتم و پس از آن کاری نکردم؛ یکی دو پیشنهاد بازی داشتم که خوب نبود و محتوای آنها با معیارهای فکری من همخوانی نداشت؛ ضمن این که گروهی که کار را تولید می کرد، مورد تاییدم نبود. من تربیت دانشگاهی و حرفه ای دارم. به همین دلیل باید تیمی که با آن کار می کنم، شایسته باشد و با هرکسی نمی توانم کار کنم.
بازیگر تئاتر در حضور باد (بهرام بیضایی ۱۳۴۷) در پاسخ به این پرسش که از میان کارنامه کاری اش کدام آثار را بیش از سایرین دوست دارد، بیان کرد: نمایش های هملت، سیمرغ، هفت قبیله گمشده، هفت خان رستم را در میان آثار روی صحنه دوست دارم و از کارهای تصویری، کار متاخرم سنجرخان که نقشی اساسی در آن داشتم را بسیار دوست دارم؛ این داستان روایت یک سردار کرد است که روس ها را سه بار شکست می دهد.
بازیگر سریال کیف انگلیسی (سیدضیاالدین دری ۱۳۷۸) تصریح کرد: محتوای انسانی سنجرخان را دوست دارم و کلا مفهوم و جو و زیبایی شناختی اش اثری ماندگار است که آن را برایم متفاوت می سازد.
به گزارش ایرنا، قطب‌الدین صادقی (۱۳۳۱) فیلم‌نامه‌نویس، نمایشنامه‌نویس، مترجم، کارگردان تئاتر، بازیگر سینما و تلویزیون در سال ۱۳۵۴ مدرک کارشناسی خود را در رشته هنرهای نمایشی، از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران دریافت کرد. سپس دوره کارشناسی ارشد (سال ۱۳۵۷) و دکتری در زمینه مطالعات هنرهای نمایشی (سال ۱۳۶۴) خود را در دانشگاه سوربن فرانسه به پایان رساند. پس از پایان تحصیلات در کنار تدریس در دانشگاه‌ها، به فعالیت‌های هنری و ادبی و نگارش نمایش‌نامه و اجرای تئاتر پرداخت.
وی دبیر مجموعه ۱۰۰ جلدی «تئاتر معاصر جهان» است که تاکنون ۷۸ جلد آن در نشر قطره منتشر شده؛ از جمله بیان بدنی بازیگر، تئاتر و همزادش، تحلیل متون نمایشی، نشانه‌شناسی تاتر، فن بیان تئاتر، تئاتر در آسیا، هنر نمایش‌نامه نویسی، هنر کارگردانی در تئاتر، تئوری درام مدرن، بازنگری در بازیگری.
صادقی با آثارش در چندین دوره جشنواره تئاتر فجر حضور داشته که از این میان می‌توان به جشنواره فجر سال ۱۳۷۱ اشاره کرد. صادقی در این دوره حقه‌های اسکاپن نوشته مولیر را در کنار آثاری نظیر سیرک به نویسندگی و کارگردانی حسین نوری و یادگار سال‌های شن به نویسندگی و کارگردانی علی رفیعی به روی صحنه برد.
او همچنین در چهاردهمین جشنواره تئاتر فجر در سال ۱۳۷۴ مویه جم را در کنار رقبایی نظیر سیاوش تهمورث با نمایش صورت به صورت، چیستا یثربی با نمایش سرخ سوزان، حسین نوری با نمایش شهود و کوروش تهامی با نمایش فردا عرضه کرد.
نظر شما