بانویی که از کوچه به کوچه انقلاب عکس گرفت

به گزارش ایرنا از روابط عمومی بنیاد فرهنگی روایت فتح، نخستین سالگرد درگذشت مریم کاظم زاده عکاس و روزنامه نگار دفاع مقدس روز گذشته در بنیاد فرهنگی روایت فتح با حضور خانواده، هنرمندان، عکاسان پیشکسوت و جمعی از مدیران این بنیاد برگزار شد.

در این مراسم دختر مریم کاظم‌زاده به عنوان نخستین سخنران روی صحنه رفت و با اشاره به انتشار عکس های مادرش در مجموعه کتاب عکاسان جنگ به همت انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس در سخنانی کوتاه گفت: ما وقتی کودک بودیم و با خواهرم در کمد دنبال شکلات می‌گشتیم و عکس پیدا می‌کردیم، فکر می‌کردم این روال است و جای عکس در کمد است. آقای میرهاشمی و آقای بهرامی از مدیران انجمن عکاسان، سالی که خواستند عکس‌های مادر را منتشر کنند فکر نمی‌کردیم اینقدر دیده شود. این عکس‌ها باعث شد مادرم دوباره زنده شود.

در ادامه محمدحسین حیدری مدیرعامل انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس بنیاد فرهنگی روایت فتح به عنوان دومین سخنران با اشاره جمع شدن دوباره اهالی عکس و عکاسان پس از شیوع کرونا عنوان کرد: خوشحالم بعد از مدتی که به دلیل کرونا و دیگر مسایل نتوانستیم مجلسی ترتیب دهیم امروز یاد و خاطر خانم کاظم زاده باعث شد این برنامه تدارک دیده شود. او طی حیات پربار و پر ثمرش مایه وفاق عکاسان بود.

وی افزود: حضور او در دل حوادث مختلف خصوصاً انقلاب و آتش و خون دوران دفاع مقدس از او زنی شجاع، هنرمند و دغدغه مند ساخت و ما افتخار داریم که این دست از زنان توانسته‌اند گوشه‌ای از تاریخ انقلاب را ثبت کنند. امیدواریم تا هستند قدرشان را بدانیم و وقتی رفته‌اند یادشان را نگه داریم.

وی در پایان سخنانش به درگذشتگان دیگر اشاره و از احمد علیزاده نوری، اکبر عالمی احمد نصیرپور، نادر طالب زاده و… یاد کرد.‌

در بخش دیگر محسن راستانی عکاس روی صحنه رفت و گفت: شاید من خیلی خانم کاظم زاده را نمی‌شناختم و آشنایی نزدیکی با او نداشتم. اما گاهی ما مسئول این دوری نبودیم بلکه طبقه بندی‌های بود که در جامعه شکل می‌گرفت و آدم‌ها را متفاوت جلوه می‌داد. من وقتی چهره او را در جوانی می‌دیدم یاد خواهران در خرمشهر می‌افتادم که امروز بخشی از واقعیات جنگ در خرمشهر هستند.

این عکاس در ادامه نیز گفت: رزمنده‌ای که می‌جنگد رو به رویش را نگاه می‌کند و حتی کنار یا پشتش را نمی‌بیند اما به نظرم زنان شهامت بیشتری داشتند که صحنه را کامل‌تر نگاه کنند. بخشی از ادبیات دفاع مقدس ما توسط زنان نگاشته شد و می‌فهمید اگرچه زن چیزی نمی‌گوید و سکوت کرده اما همه را در دلش نگه داشته است. بخشی از دردهای جنگ در درون زنان شکل می‌گیرد.

راستانی با طرح سوالی گفت: چرا امروز دانشجویان ما این زن بزرگ را نمی‌شناسند؟ مگر قرار است همه خود را معرفی کنند و پشت این تریبون بیایند. بسیاری بودند که انسان‌های بزرگی بودند و فارغ از طبقه بندی‌ای که جامعه دینی به آنها می‌بخشید انسان بودند. مریم کاظمی متعلق به همه ماست. او خوب زندگی کرد. هر جا بوده از حقیقت چنگ زده است در جنگ هم به دنبال حقیقت بوده است.

وی اضافه کرد: او نزدیکترین فاصله را با واقعیت داشت و انسانی که بتواند با واقعیت مماس شود به رنج‌ها، غم‌ها، ایثار، قدرت‌های بشری و… نزدیک شود در عکس هم به واقعیت نزدیک است. این عکاسان شاخص سرمایه اجتماعی ما هستند.

در بخش دیگر مراسم فاطمه نواب صفوی در سخنانی تصریح کرد: مریم کاظم زاده زنی بود که خیلی زندگی کرده بود. ممکن است کسی صد سال زندگی کرده باشد اما یک ماه هم زندگی اش پر از تجربه نباشد. او در خانواده‌ای بود که بسیار او را با اعتماد به نفس بار می‌آورند خودش به انگلیس می‌رود و حجابش را هم دارد. اعتقاداتش را حفظ می‌کند. زیباترین عکس‌ها را از امام می‌گیرد و شهر به شهر و کوچه به کوچه تصویر می‌گیرد از انقلاب. شخصیت او برای همه زنان جوان یک الگوست.

طیبه میرزا اسکندری سردبیر اسبق نشریه زن روز نیز به عنوان آخرین سخنران در خصوص مریم کاظم زاده گفت: ما سال‌ها در حوزه زنان کار مطبوعاتی کردیم و یک دغدغه داشتیم که این بود که زنی که انقلاب می‌خواست بسازد و به جامعه ایران و جهان معرفی و عرضه کند معرفی شود.

وی اضافه کرد: ما کمتر توانستیم چنین زنانی را نشان دهیم. نه اینکه زنان قابل عرضه به جهان و جهانیان نداشته باشیم اما در نمایش این چهره‌ها کم توفیق بودیم.

وی در پایان گفت: مریم کاظم زاده بزرگ‌تر از هنرمندی اش در عکاسی، هنرمندی اش در نحوه‌ای از زیستن بود که توانست زن مسلمان انقلابی را به بهترین شکل به تصویر بکشد و ما هنوز در یکسالگی درگذشت او احساس می‌کنیم او را همچنان داریم و همچنان از او ایده می‌گیریم و الگو است.