دکتر فیروزه جعفری روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: از آنجایی که آپارتمان‌ها معمولا به سبک هتل‌ها ساخته می‌شوند و این احتمال وجود دارد که با باز کردن در خانه کودک و نوجوان صحنه‌ای را مشاهده کند که نباید ببیند، به عنوان مثال هنگامی که پدر یا مادر در ابتدای صبح در خانه را باز می‌کنند تا فرزند خود را به مهد کودک برساند با صحنه ای ناخوشایند و نامناسب روبرو شود.
وی ادامه داد: گاهی هم بچه‌ها به تنهایی برای بازی کردن از خانه خارج می‌شوند و مسافتی را با استفاده از پله یا آسانسور باید طی کنند و در این مدت در معرض چشمان پدر و مادر قرار ندارند.
این روانپزشکی کودک اظهار کرد: از طرفی نیز کودکان و نوجوانان باتوجه به اقتضای شرایط سنی شان، تمایل به حرف زدن با غریبه‌ها را دارند که این ارتباط ممکن است به کودکان آسیب بزند، بنابراین آپارتمان نشینی به طور قطع در افزایش آسیب‌های اجتماعی بر روی کودکان و نوجوانان تاثیر دارد.
دکتر جعفری با تاکید بر اینکه سبک زندگی سنتی ایرانی اسلامی بهترین روش برای کاستن و جلوگیری از آسیب‌های اجتماعی است، افزود: هرچند به آموزش برای جلوگیری یا کاهش آسیب نیاز است اما اینکه مدام سعی کنیم با آموزش به این هدف برسیم به نتیجه مطلوب نخواهیم رسید، چون در بسیاری از اوقات شرایط سنی فرزندان خانواده با آموزش درست نمی‌شود.
به گزارش ایرنا، آپارتمان نشینی که از دهه ۴۰ در کشور ایران ظهور یافت، به اعتقاد بسیاری از روان شناسان این روزها نیازمند آموزش مهارت‌های اجتماعی است. قوانین این سبک از زندگی نیز که تحت عنوان "تملک آپارتمان نشینی" در سال ۱۳۴۳ به تصویب رسید و در دهه ۱۳۶۰ مورد بازبینی قرار گرفت، حاکی از اهمیت رعایت حقوق اجتماعی در این ساختار جمعی است.
نظر شما