آیا ضدحمله اوکراین پایانی خواهد داشت؟

به گزارش روز دوشنبه ایرنا به نقل از نشریه لا وانگواردیا اسپانیا (La Vanguardia)، ضد حمله اوکراین به زودی وارد هفته هشتم خود می‌شود، با این حال، پیشرفت کُندتر و دشوارتر از حد انتظار بوده و این مسئله، امیدها برای پیشرفت سریع را از بین برده است. اکثر تیپ‌های اوکراینی مجهز به سلاح‌های غربی، دست نخورده باقی مانده‌اند و روی درگیری را به خود ندیده‌اند. شرایط نشان می‌دهد که این حمله به یک نبرد طولانی فرسایشی تبدیل شده است و تا پاییز ادامه خواهد داشت.

اوکراین اولین حملات بزرگ خود را در جنوب در چهارم ژوئن (۱۴ خرداد) انجام داد: اطراف اوریخیف (Oríjiv) در استان زاپوریژیا (Zaporiyia) و ولیکا نووسیلکا (Velika Novosilka) در استان دونتسک (Donetsk) و همچنین یک حمله جداگانه در باخموت (Bajmut). متحدان اوکراین ماه‌ها بازی‌های جنگی و شبیه‌سازی‌هایی را برای پیش‌بینی گسترش احتمالی یک حمله انجام داده بودند. آن‌ها محتاطانه خوشبین بودند و فکر می‌کردند که شانس کمی برای پیشرفت سریع وجود دارد؛ اکنون اما دستیابی به همین نتیجه، به همان اندازه که به عملکرد اوکراین بستگی دارد، در گرو فروپاشی جبهه روسیه است.

این رسانه اسپانیایی با اشاره به اینکه «هیچ‌یک از پیش‌بینی‌ها اتفاق نیفتاده» آورده است: اوکراین بلافاصله با مشکلاتی روبرو شد. تیپ‌های جدید او مجهز به سلاح‌های غربی، گاهی اوقات در میدان‌های مین گرفتار می‌شدند و هدف توپخانه، موشک‌های ضد تانک، هلیکوپترهای تهاجمی و مهمات پرسه‌زن روسیه قرار می‌گرفتند.

اوکراین با تغییر تاکتیک پاسخ داد. کی‌یف اکنون تیپ‌های زرهی خود را عقب نگه داشته و واحدهای کوچکتر پیاده نظام (حدود ۲۰ سرباز) را که به آرامی و با تردید پیشروی می‌کنند، به میدان می‌فرستد. نتیجه یک پیشرفت بسیار پر زحمت است. مارک میلی (Mark Milley) مقام ارشد آمریکایی در ۱۸ ژوئیه (۲۷ تیر) اعتراف کرد: بازی‌های جنگی مختلف که از قبل انجام شده بود سطوح معینی از پیشرفت را پیش‌بینی می‌کرد و وضعیت کندتر بوده است.

اوکراین مدعی است که در هفته منتهی به ۲۴ ژوئیه (دوم مرداد)، ۱۲ کیلومتر مربع از قلمرو جنوب و در مجموع ۲۲۷ کیلومتر مربع از زمان شروع حمله را آزاد کرده است. این حدود ۳ درصد از سرزمینی است که روسیه از زمان تهاجم سال گذشته به دست آورده است.

پدافند روسیه در برخی مناطق تا ۳۰ کیلومتر عمق دارد

به نوشته لا وانگواردیا، آهستگی پیشرفت اوکراین، دشواری مسیر پیش‌روی کی‌یف را نشان می‌دهد. پدافند روسیه در برخی مناطق تا ۳۰ کیلومتر عمق دارد، پر از خاکریزها و تله‌های تانک و همچنین پر از مین است. شرایط به گونه‌ای است که حتی اگر ارتش‌های ناتو حضور داشتند، اکثریت نیروها برای شکستن خطوط مشابه بدون کنترل کامل هوایی، کار سختی پیش رو داشتند. متاسفانه اوکراین فاقد این کنترل است.

مشکل دیگر این است که روسیه دفاعی قدرتمندتر از حد انتظار ایجاد کرده است و به جای محصور ماندن در سنگرها و مواضع ثابت، در پاسخ به پیشروی های اوکراین، ضدحمله‌های سریع و متحرکی انجام می‌دهد. راب لی (Rob Lee) کارشناس نیروهای مسلح روسیه که به تازگی از جبهه بازدید کرده است، خاطرنشان می کند که ارتش روسیه نه تنها دکترین خود را با شایستگی اجرا کرده است، بلکه نوآوری هایی نیز انجام داده است. به عنوان نمونه، مین‌های ضد تانک را روی هم قرار داده است تا خودروهای مین‌زدایی را از بین ببرد.

در ادامه این گزارش آمده است: ناتوانی اوکراین در شکستن خطوط روسیه تا حدی به تجهیزات نیز مربوط می‌شود: این کشور به تجهیزات مین زدایی، سیستم‌های دفاع هوایی و موشک‌های ضد تانک نیاز دارد که قادر به خنثی کردن ضد حملات روسیه از فاصله دورتر باشند. ارسال جنگنده‌های غربی، اگرچه وعده داده شده است اما به نظر نمی‌رسد که به این زودی‌ها به دست کی‌یف برسند. علاوه بر این، تعداد انگشت شمار جنگنده‌هایی که اوکراین در انتظار آن‌ها است، به خودی خود نمی‌تواند کنترل هوایی را برای اوکراین ایجاد کند.

لا وانگواردیا در توضیح اینکه اوکراین حتی از تجهیزات در اختیار، به خوبی استفاده نمی‌کند، آورده است: به عنوان نمونه، راب لی موقعیتی را توصیف می کند که پیشروی یک تیپ اوکراینی برای چند ساعت، تا سپیده دم به تعویق افتاد. این تصمیم نه تنها مزیت اوکراین را در برخورداری از سیستم‌های دید در شب از بین برد، بلکه به این معنی بود که رگبار توپخانه که با پیشروی نیروها همراهی می‌کرد، ساعت ها زودتر از آنچه که باید افزایش یافت. جوخه‌های پیاده‌نظام و ضد تانک روسیه که می‌شد در یک بمباران به موقع خنثی شوند، توانستند آزادانه حمله کنند.

توقف حملات، پیش از آغاز

در ادامه این گزارش آمده است: بسیاری از این حملات حتی قبل از رسیدن به میدان‌های مین اصلی متوقف شده‌اند. این فقدان مهارت در هماهنگی حملات پیچیده شامل چندین واحد مسلح به انواع مختلف سلاح تعجب‌آور نیست. تیپ‌های جدید اوکراینی با عجله و با مواد و تجهیزات ناشناخته تشکیل شدند. نیروهای تازه بسیج‌شده، یک ماه در آلمان آموزش دیدند و به گفته راب لی، در اموری مانند شناسایی مشکل داشتند و واحدهای جدید، شب‌ها دچار سردرگمی می‌شدند.

غیرممکن است که بدانیم اگر نیروهای اوکراینی به جای منتظر ماندن تا ماه ژانویه (دی- بهمن)، در تابستان گذشته، توسط شرکای غربی‌شان تجهیز شده و آموزش می دیدند، چگونه عمل می‌کردند. یا اگر اوکراین همان طور که بسیاری از متحدانش خواسته بودند در بهار حمله را آغاز کرده بود.

نشریه لا وانگواردیا با تاکید بر اینکه «شرکای اوکراین هنوز وحشت نکرده اند» نوشت: ژنرال میلی در پاسخ به این سوال که آیا حمله اوکراین متوقف شده است، پاسخ داد: به نظر من، به دور از شکست است. فکر می‌کنم هنوز برای طرح این نوع ادعاها زود است.

بن والاس (Ben Wallace) وزیر دفاع بریتانیا نیز ۱۱ ژوئیه (۲۰ تیر) اعلام کرد که پیشرفت اوکراین «به طور فاجعه باری از برنامه عقب نیست». وی افزود، در برخی نقاط، ارتش اوکراین در فاصله یکهزار فوتی خط دفاعی اصلی روسیه قرار داشت و شهرهای تحت کنترل روسیه به طور فزاینده‌ای در این منطقه در دسترس موشک‌اندازهای هیمارس (HIMARS) اوکراین قرار داشتند.

نویسنده گزارش با اشاره به اینکه اوکراین به طور فزاینده‌ای، با هدف تضعیف اقتدار کرملین، مسکو را هدف حمله‌های پهپادی قرار داده است، به نقل از کارشناسان نظامی آورده است: در مورد اینکه حمله‌های اوکراین، فرماندهی و کنترل روسیه و یا مهمات این کشور را واقعا از بین ببرد، تردید وجود دارد. با این حال، با شکست اولین تلاش‌های اوکراین برای پیشروی، جنگ تحت سلطه فرسایش قرار گرفته و این نوع جنگ با کیلومترهای به‌دست آمده یا از دست‌رفته اندازه‌گیری نمی‌شود، بلکه با عوامل کمتر قابل مشاهده، مانند نرخ نسبی تلفات و ثبات هر ارتش سنجش می‌شود.