ورود فیلترهای نانویی به بخش تصفیه آب صنایع

به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از تارنمای دانشگاه صنعتی نانیانگ سنگاپور(ntu)، این سیستم جدید که توسط استارتاپ استارتاپ آتراواتر (Atera Water) با همکاری این دانشگاه و موسسه فناوری (SIT) ساخته شده، تنها نیمی از ردپای کربن کارخانه های تصفیه آب معمولی را دارد. این موضوع از طریق یک غشای نانوکامپوزیتی کارآمد به نام Clarity امکان پذیر شده است.

Clarity از نانوذرات ویژه‌ای به همراه پلیمرهای ارزان قیمت مانند پلی پروپیلن (PP)، ساخته شده است. ساخت آن نسبت به غشاهای معمولی پلی وینیلیدن فلوراید (PVDF) زیست‌سازگارتر است. در حالی که غشاهای مشابه ساخته شده از پلی پروپیلن در بازار موجود است، آنها معمولاً فقط برای مصارف خانگی مناسب هستند زیرا در هنگام انجام کار در کارخانه‌ها به سرعت دچار شکستگی می‌شوند.

با این ساختار نانوکامپوزیتی جدید پیش بینی می شود غشاء تولید شده ۲ تا سه برابر قوی‌تر از سایر غشاهای پلی پروپلین در بازار است.

آتراواتر و موسسه فناوری سنگاپور سپس این غشاها را در یک سیستم تصفیه آب نوآورانه به نام Terastream قرار می‌دهند که استحکام بالا و هزینه پایینی خواهند داشت.

سیستم‌های غشایی PVDF در حال حاضر برای خرید و فعالیت در کشورهای در حال توسعه بسیار گران هستند. علاوه بر این، آنها به دلیل شرایطی که دارند به تکنسین ماهر نیاز داشته که حفظ این نوع نیروی انسانی ماهر در خارج از شهرهای بزرگ دشوار است.

هدف این است که سیستم تصفیه آب نوآورانه جایگزین سیستم‌های فیلتراسیون ماسه‌ای ابتدایی مورد استفاده در بسیاری از کشورهای منطقه ای مانند ویتنام و اندونزی شود.

دکتر یو از محققان این طرح توضیح داد: این فیلترهای ماسه‌ای که برای یک قرن گذشته به وفور مورد استفاده قرار می‌گرفتند در حال حاضر به دلایلی مانند بهره برداری بیش از حد از منابع آبی، تغییرات آب و هوایی و آلودگی صنایع، قادر به تصفیه آب به طور فزاینده آلوده در زمین و رودخانه ها نیستند.

سیستم تصفیه آب نوآورانه Terastream از اسفندماه سال گذشته تا اردیبهشت امسال در ویتنام به صورت پایلوت استفاده شده است و در یک مرکز تصفیه آب ۱۰ هزار متر مکعب در روز در استان هه تین در شمال شرقی ویتنام مستقر است. مقدار آب آشامیدنی تمیز که روزانه تولید می شود معادل چهار استخر شنای المپیک است.

این غشا با استفاده از یک روش کشش ذوب منحصر به فرد ساخته شده است. ترکیبات پلیمر پلی پروپلین و نانوذرات در طی این فرایند ترکیب می‌شوند تا یک ساختار فیبر توخالی، مانند نی داشته باشند. آب به سادگی از این حفره‌ها عبور می‌کند اما ۹۹٫۹۹ درصد از آلاینده های جامد و میکروارگانیسم پشت این غشاء گیر می‌افتند.