آیا پلی اتیلن گلیکول برای تولید نانوحامل‌های دارویی مناسب است؟

به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا، پلی‌اتیلن گلایکول‌ها ترکیباتی خنثی، بی‌بو، جاذب رطوبت، غیر فرار، بدون ایجاد خواص تحریک‌کننده و سوزش به عنوان ترکیب محلول در آب نرم‌کننده در رنج وسیعی از محصولات آرایشی، بهداشتی و بهداشت فردی از قبیل کرم‌ها، لوسیون‌ها، چوب‌ها، کیک‌ها، پودرها و ژله‌ها به کار برده می‌شود.

ویروس به بدن حمله می‌کند و سیستم ایمنی انسان وارد عمل می‌شود. نتیجه این عمل، تولید آنتی‌بادی‌هایی است که با عفونت مبارزه می‌کنند. در همان زمان، حافظه ایمنی ایجاد می‌شود تا در صورت بروز عفونت جدید، آنتی‌بادی‌ها به سرعت در دسترس قرار گیرند. در کمال تعجب، این آنتی‌بادی‌ها همچنین می‌توانند علیه پلی اتیلن گلیکول (PEG)، مولکولی با ساختار به نسبت ساده، تشکیل شوند. علاوه بر محصولات آرایشی، از کرم، عطر و لوسیون گرفته تا رژ لب، بیشتر محصولات این حوزه پلی اتیلن گلیکول دارند.

بر اساس گزارش تارنمای فیز، تیمی از محققان موسسه تحقیقات ماکس پلانک در آلمان بررسی کردند که این آنتی‌بادی‌ها در حال حاضر چقدر در این کشور گسترده است و چگونه می‌توانند بر درمان‌های پزشکی با استفاده از نانوحامل‌ها تأثیر بگذارند. آنها نتایج کار خود را در Nanoscale Horizons منتشر کردند.

در طراحی دارو و نانوحامل، این ماده به‌عنوان نوعی پوشش استتار علیه سیستم ایمنی بدن عمل می‌کند، بنابراین زمان گردش یک ماده فعال دارویی را در خون افزایش می‌دهد.

سونجا مورسباخ از محققان این پروژه گفت: پلی اتیلن گلیکول برای پوشاندن حامل‌های دارویی در اندازه نانو استفاده می‌شود. به این ترتیب، محققان به زمان گردش طولانی‌تری برای کپسول‌های دارویی دست می‌یابند که اندازه آن تنها چند نانومتر است.

در مطالعات خود، این تیم به سرپرستی مورسباخ و لندفستر بیش از ۵۰۰ نمونه خون از بیماران گرفته شده در سال ۲۰۱۹ را مورد بررسی قرار دادند. کاترینا لندفستر، مدیر بخش توضیح داد: این آنتی‌بادی‌ها به پلی‌اتیلن گلیکول متصل شده و آنها را برای سیستم ایمنی بدن، هدف‌گذاری می‌کنند. در نتیجه نانوحامل‌ها پیش از این که بتوانند اثردرمانی خود را روی بدن بگذارند، توسط سیستم ایمنی بدن شناسایی شده و دفع می‌شوند. آنها در مطالعات آماری خود بر روی نمونه‌های خون دریافتند که آنتی بادی‌های پلی اتیلن گلیکول در ۸۳ درصد از نمونه‌های بررسی شده قابل تشخیص است.

غلظت آنتی‌بادی‌های پلی اتیلن گلیکول در خون با سن فرد مورد بررسی همبستگی دارد؛ هر چه فرد مسن‌تر باشد، آنتی‌بادی‌های PEG کمتری وجود دارد. مورسباخ از محققان این تیم در این زمینه تاکید کرد: در حال حاضر تصور می‌کنیم که این به دلیل استفاده فزاینده ازپلی اتیلن گلیکول PEG در حوزه‌های مختلف زندگی و تغییر سیستم ایمنی در سن است.

در مطالعات بیشتر، محققان اکنون می‌خواهند دریابند که چگونه روش‌های درمانی آینده می‌توانند برای جبران کاهش استتار نانوحامل‌ها اصلاح شوند.

مورسباخ گفت: ممکن است لازم باشد که پلی‌اتیلن گلیکول را اصلاح کرد یا به احتمال زیاد آن را کنار گذاشت.