به گزارش خبرنگار سینمایی ایرنا،فیلم سینمایی تابستان همان سال به کارگردانی محمود کلاری دومین فیلم روز دوم جشنواره عصر جمعه -۱۳ بهمن - اکران شد؛ سپس نشست خبری این فیلم با حضور محمود کلاری کارگردان، علی اوجی تهیه‌کننده، سمیرا حسن‌پور، فریبا نادری، رایان سرلک، رونیکا بهرام‌زاده بازیگران، کوهیار کلاری مدیر فیلمبرداری، کامیاب امین‌عشایری طراح صحنه و اهالی رسانه، در خانه چهل‌ودومین جشنواره فیلم در برج میلاد تهران برگزار شد.
قصه‌گویی در سینمای ما رنگ باخته است
محمود کلاری کارگردان این اثر گفت: من قبلا به نوعی آن طرف صحنه بودم و روزگاری عکاس بودم و در نشریات کار می‌کردم و اکنون این طرف صحنه هستم. در همین ابتدای برنامه از شما بابت صدای بد پخش فیلم در سالن عذرخواهی می‌کنم. امروز روز دوم جشنواره است و امیدوارم مجریان برگزاری جشنواره نظمی به این نمایش‌ها دهند تا فیلم‌ها درست‌تر دیده شوند. دقیقه ۲۰ فیلم هنوز افراد در سالن رفت و آمد می‌کردند، این همه در جشنواره‌های مختلف در جهان شرکت کرده ایم و من تاکنون چنین چیزی ندیده‌ام و افراد پس از پخش فیلم دیگر حق ندارند وارد سالن شوند.
این کارگردان بیان کرد: اگر افراد صداگذاری اول فیلم را نشوند، متوجه داستان نمی‌شوند. واقعیت امر این است که من سعی کردم در این فیلم قصه‌گو باشم؛ دقیقا مانند مادربزرگ خودم و سعی کردم ۹۰ دقیقه برای مخاطبان قصه تعریف کنم زیرا در سینمای ما اکنون قصه‌گویی رنگ باخته است. باز هم از شما عذرخواهی می‌کنم البته شاید وظیفه من نباشد.
کلاری درباره ساخت تک‌پردگی و خاطره‌محور بودن فیلم و ریتم کند آن توضیح داد: هیچ تدبیری برای ریتم کند یا تند فیلم نداشتیم. براساس تجربه ۴ دهه‌ای در ارتباط با افرادی که با آنها در ارتباط بودم و از هر کدام آموختم، فکر کردم که در ارتباط با موضوع باید فیلم بسازم، ریتم تند و کند به برداشت مخاطب روز بستگی دارد. این را از من بشنوید که دست‌کاری در ریتم به فیلم ضربه می‌زند. فیلمی که فطرت کندی دارد، هیچگونه تند نمی‌شود و فیلم با مضمون و محتوای هر سکانس ریتم می‌گیرد. به نظرم فیلم ریتم متناسب با خودش را دارد.
بافت قدیمی شهرهایمان در حال خراب شدن است
کلاری درباره خراب شدن خانه مادری در پایان این فیلم توضیح داد: داریم می‌بینیم که بافت قدیمی شهر در حال خراب شدن است و جای خود را به یک معماری بی‌هویت می‌دهد. من متولد و بزرگ شده تهران هستم و ریشه خانوادگی من به شمال تهران باز می‌گردد. پدربزرگ من با نیما یوشیج همشهری بودند و شعری از نیما درون‌مایه اصلی فیلم بود.
کارگردان فیلم تابستان همان سال اظهار داشت: الفت و مناسبات آن از روابط ما به شکل قابل توجهی رنگ باخته است و درس‌ها و روابط این فیلم جهانی را تصویر می‌کند که به سالیان رشد نسل ما برمی‌گردد.
وی گفت: من خیلی در این فیلم خوش‌شانس بودم و افرادی که کنار من حضور داشتند با تمام وجودشان کار کردند و همه داشته‌شان را گذاشتند تا این فیلم شکل بگیرد. ما در این فیلم یک خانه را به طور کامل ساختیم زیرا به دلایل مختلف در محیط دیگر امکان کار نداشتیم.
کارگردان تابستان همان سال توضیح داد: قرار بود ما اواخر تابستان فیلم را شروع کنیم، اما به دلیل مشکلاتی که پیش آمد مجبور شدیم در زمستان فیلمبرداری کنیم. در طول فیلم هم عاشق این دو بازیگر کوچک شدم که همه شرایط و سختی‌ها را در طول فیلمبرداری تحمل کردند.
زمان داستان این فیلم در دهه گذشته بود
سمیرا حسن‌پور بازیگر این فیلم سینمایی عنوان کرد: دوست دارم در ابتدا این را عرض کنم که من آدم خوش‌شانسی هستم زیرا اولین بار در سینما جلوی دوربین آقای کلاری رفتم، جایزه‌ام را در جایی گرفتم که ایشان داور بودند و اکنون هم توانستم در فیلم ایشان بازی کنم.
حسن‌پور ادامه داد: در این فیلم من نقش مادر عطا را داشتم. زمان داستان این فیلم در دهه گذشته بود. آتی این فیلم در دوری شوهرش زندگی می‌کرد و ایفای نقش این شخصیت درون‌گرا باعث شد که از باقی نقش‌هایم جدا شوم.
فریبا نادری بازیگر دیگر این فیلم گفت: زمان فیلم در گذشته است، اما نمونه‌های امروزی چنین شخصیتی اکنون هم وجود دارند. زنانی که وضعیت مالی بهتری نسبت به دیگر افراد خانواده دارند و درعین مهربانی ویزگی‌های دیگری هم دارند. شخصیت این فیلم بلد نیست که راحت حرف بزند و عقده‌های دوران کودکی کم‌کم در وجودش ریشه دوانده است. آقای کلاری یکی از بزرگ‌مردان تاریخ سینمای ایران هستند و از هر لحظه این فیلم لذت بردم.
تابستان همان سال در زمستان ضبط شد
رایان سرلک بازیگر خردسال این فیلم گفت: برای من افتخار بزرگی بود که در فیلم آقای کلاری بازی کنم. به من خیلی خوش گذشت و از ایشان بسیار یاد گرفتم. همچینن خوشحالم که کنار بازیگران این فیلم بازی کردم.
سرلک درباره سخت‌ترین سکانس خود در این فیلم گفت: تابستان همان سال در زمستان ضبط شد و در سرمای زمستان باید لباس تابستانی می‌پوشیدیم.
رونیکا بهرام‌زاده دیگر بازیگر خردسال گفت: به آقای کلاری و اوجی و عوامل پشت صحنه و تمام بازیگران خسته نباشید می‌گویم، از آقای کلاری تشکر می‌کنم که به من اعتماد کردند. امیدوارم الان از بازی من راضی باشند و مردم هم مصی را دوست داشته باشند.
کوهیار کلاری مدیر فیلمبرداری این فیلم بیان کرد: اکنون در سینما فیلمبرداران خوبی داریم. من این شانس را داشتم که ۲۲ سال با آقای کلاری کار می‌کنم، اما جایگاه مدیر فیلمبردار بودن این فیلم خیلی متفاوت بود. خیلی شانس بزرگی است که کنار کارگردانی کار کنید که خودش خدای فیلمبرداری است و زیباترین تصاویر سینمای ایران را ثبت کرده است.
کامیاب امین‌عشایری طراح صحنه فیلم تابستان همان سال گفت: من به عنوان طراح صحنه با آقای کلاری در نقش فیلمبردار چند فیلم کار کردیم و در این فیلم شرایط فرق داشت. کار کردن با آقای کلاری این گونه است که خودشان مسلط به مساله هستند و کار کردن با ایشان برای طراح مانند یک کلاس درس است. واقعیت امر این است که اگر کم و کاستی بوده قطعا از سمت من بوده است.
فیلم‌ها در این سالن ذبح می‌شوند
حمید نجفی راد تدوینگر فیلم عنوان کرد: برای من افتخار عجیبی بود که توسط آقای کلاری انتخاب شوم و همیشه آرزو داشتم که با کارگردانان بزرگ کار کنم، همه ارکان فیلم از کارگردانی، صدا و... همه چیز فکر شده بوده است. ما درباره همه جزئیات فیلم صحبت می‌کردیم تا چالش های زندگی این خانواده درست روایت شود و مخاطب با کلیت داستان درگیر شود. آقای کلاری با وسواس صداگذاری ابتدایی را نوشتند تا مخاطب به درستی در قصه فیلم هدایت شود و اگر دوستان احساس کردند ریتم فیلم کند است، یک بار دیگر فیلم را در یک سالن خوب تماشا کنید. متاسفانه فیلم‌ها در این سالن ذبح می‌شوند.
نجفی راد افزود: ما ۲ ماه و نیم با حضور آقای کلاری این فیلم را تدوین کردیم. ما با آقای کلاری زندگی کردیم تا زندگی این فیلم درست از آب دربیاید.
برای تامین مالی فیلم در رئالیتی شو بازی کردم
علی اوجی تهیه کننده این فیلم درباره دلیل همکاری و همراهی چنین فیلمی توضیح داد: من در سینمای تجاری رشد کردم، اما سلیقه من را به این سمت سوق داد. من یک شخصیت بازیگر دارم که گاهی خودش را فدای یک شخصیت دیگر می‌کند تا چنین فیلمی بسازد. گاهی برای اینکه پول چنین پروژه ای را مهیا کنم حتی در یک رئالیتی شوها بازی کرده ام.
وی ادامه داد: هر لحظه حضور کنار آقای کلاری برای تمام گروه مانند یک کلاس درس بود. هر فریم این فیلم حساب شده است و ایشان با وسواس دیالوگ‌ها را جلو برد. این را هم بگویم که آقای کلاری کارگردان و فیلمبردار دو شخصیت متفاوت و هر دو بی‌نظیر هستند.
نظر شما